fajnie przedstawiłeś, akcentując zwłaszcza to, co cechuje prawdziwych artystów: pokora i zwyczajność.

Ciekawy fenomen tkwi w muzyce. Muzyka jednego artysty porusza a drugiego nie.. – jak chleb na zakwasie i ten na spulchniaczach.. .

Wydaje mi się, że muzyka musi wychodzić z wnętrza.. , z głębokich pokładów tożsamości artysty. Wtedy jest prawdziwa, smakuje jak razowy chleb na zakwasie, i jest ponadczasowa.

Wieszając notkę o duchowości, nie wiedziałem, że Ty piszesz o muzyce. W pewnym sensie oboje notki otwierają nowy temat. Temat metafizyki i duchowości człowieka. Muzyka jest tymże językiem który jedynie w swoim rodzaju odkrywa metafizyczność twórczości, jak i duchowość artysty.

Pozdrawiam.

************************
W drodze do źródła.. .

To “bleee” daruję wspaniałomyślnie.

w zasadzie zgadzam się z Tobą, choć z tą pokorą u prawdziwych artystów, to różnie bywa…
Taki Wolfie, na ten przykład, do najpokorniejszych nie należał, a był genialnym Amadeusem.
Zaś jego oponent, cesarski kapelmistrz – Antonio; i owszem, do czasu, gdy zaczął bluźnić, był nadwyraz pokornym artystą, aczkolwiek na geniuszu jakby odrobinę mu zbywało.:))

Pozdrawiam serdecznie

dzięki, za Twe wszystkie (!) dary, ale po raz kolejny proszę; nie bierz wszystkiego do siebie.
Moje bleee jest pisane z małej litery i ma o jedno „e” więcej.:)

Tytułem wyjaśnienia przyznam się, że popełniłem jeszcze jeden (niech Grześ się ucieszy) „nieudolny prawacki plagiat”; „bleee” to była „typowa dla prawctwa zrzynka i brak własnych pomysłów”.:))

Pozdro

doceniam Twoją dyskrecję i z pokorą wielkiego artysty przyznaję, że w moim tekście znalazłoby się kilka kompromitujących nielogiczności.
Po pierwsze; Rory nie może sobie brzdąkać, bo jest z brązu.
Zaś, po wtóre; Jimi odburkując pojedynczemu dziennikarzowi raczej nie użyłby liczby mnogiej.
Przeeedytuję więc szybko notkę i wszystko już będzie wporzo.:))

Pozdrawiam serdecznie, dziękuję za gwiazdki. Dobranoc.

Ale jeszcze większym skandalem było to, ze Pan bardzo chciał, więc tp Pan powinien usłyszeć Rory’ego Gallaghera na żywo, a usłyszałem go ja. Niemal siłą zaciągnięty na koncert.
Co prawda wcześniej znałem różne „Easy come, easy go”, ale nie powiem, żebym był nimi specjalnie zauroczony.

I wszystko zmienił ten szalony występ.
Nie chwaląc się zbytnio, (przed i po nim) bywałem na wielu koncertach rockowych. Największych sław gatunku.

Ale koncert Rory’ego był naprawdę wyjątkowy; to był żywioł, przy tym tak rasowy (Grzesiu, dajże spokój!:); energetyczny, naturalny i … outsiderski, jak tylko może być rock.

Sam Pan widzi, jak wygląda sprawiedliwość na tym świecie…
Na pocieszenie mogę dodać jedynie, że notkę napisałem z myślą Panu.:)

Pozdrawiam serdecznie

Mariannę Faithfulową oczywiście zawiesiłem, jako zanętę dla amatorów spulchniaczy. Prosiłbym więc, aby Pan swoimi opiniami nie odstręczał potencjalnych czytelników od mojego blogu .:)
Lecz nie tylko…

Wiadomość; „…wczoraj w Londynie wskutek powikłań… zmarł… gitarzysta….autor przeboju „Easy come, easy go…”, odebrałem w autku, późną nocą, daleko od domu. Po czym przebój ten zagrano.
Wówczas; najpierw do głowy przyszedł mi Walijczyk, John Donne; “… and therefore never send to know for whom the bell tolls, it tolls for thee…” , a w chwilę potem… zweryfikowałem swój wcześniejszy sąd o tej piosence.
Przyznaję, pannie o mocno kontrowersyjnej urodzie,…ale w końcu gdzie jest napisane, że wolno kochać tylko ładne dziewczyny?:))

Pozdrawiam serdecznie

jeśli dobrze paniętam: kiedy Marianna śpiewała swoje ““Easy come, easy go”, to była już dość skrzekliwą i …khm… khm… mocno doświadczoną artystką.:))

Aby więc oszczędzić Panu smętków, to co wisiało zamieniam na coś o mniej kontrowersjnej urodzie.
Mam nadzieję, że “I’m not awake yet” będzie Panu bardziej odpowiadało.:)

Pozdrawiam serdecznie

:)

dobry ten obrazek, choć oczywiście ja przekornie Hołdysa lubię, mimo jego ego, poczucia misji, megalomanii i przekonania o swojej słuszności wszem i wobec.
Typowy mentalny prawak:)

Ty nie wiesz, ale prawacy także sa jeszcze gradowalni. Np. na prawaków lewicowych – tych porządnych i prawaków prawicowych, tych nieporządnych, co z nimi wstyd świętować 11 listopada. Skoro Grześ lokuje Hołdysa jako prawaka, to chyba lewicowego. Do lewicowych prawaków, zaliczyłbym także wszelkich prawaków anty PiSowskich oraz tych, którzy wierzą w rzetelność oraz moc przyjaźni braterskiej między premierami Tuska i Putina, która to przyjaźń osiąga swój szczyt w tym z jakim pietyzmem, drobiazgowością oraz zaangazowaniem czuwaja nad tym, aby wyjasniono dogłębnie i obiektywnie oraz drobiazgowo przebieg tragedii Smoleńskiej.

I jak, mają Ci wszyscy razem świętować niepodległość skoro jedni ja upatrują w przyjaźni braterskiej Tusk-Putinj, ako jej gwarancie. A inni uważają, że Putin ma swój cyrk, więc od naszego powinien się odstosunkować.. .

I jak tu wszystkich pogodzić w dniu 11 listopada. Wszak świętowanie z prawakami prawicowymi mogłoby sie nie podobać Putinowi a więc godziłoby w naszą niepodległość.. .

Pozdrawiam.

************************
Kopię tunel.. .

a kto to jest moim ulubieńcem?
Ciekaw żem wielce.

“któremu, rzecz jasna, także nie odpowiadało, że dzień ten świętują narodowcy, “

Mnie to odpowiada, że świętują, co mi nie odpowiada, tłumaczyłem Poldkowi przez kilka komentarzy.

pzdr

czytałem, że nie podoba Ci się świętowanie 11.11. przez narodowców, bo to narodowcy.
A wiadomo, że nie tylko dla artysty Żmijewskiego Artura narodowcy, to faszyści.:))

Ale pomyśl tylko; gdyby nie oni, to pies (sorry Dogu) z kulawą nogą nie obchodziłby tego święta.
Nawet Biedrońcio nie nadwyrężałby swoich mięśni, by wywijać uroczyście tęczową flagą narodową.
I z czym byśmy zostali?
Z Twoimi patriotycznymi tekstami i kotylionami Bronka?
Marnie, jak na 38 milionów. Nie?

Kto jest tym Twoim ulubieńcem?
Tego nie jestem do końca pewien; albo Lestat, albo Eumenes.
Niewątpliwie któryś z tych dwóch rozważnych i romantycznych.
Ot skleroza…

I nie jest łatwo sprawdzić, bo obaj nie żałują na mnie nożyczek.:)
Obstawiałbym raczej Lestata, bo u Eumenesa bana mam już od dawien dawna.:))

Pozdrawki

a to nawet trafiłeś w sumie, a już się bałem, że mi chcesz wmówić jakąś specjalną sympatię do Mireksa czy innego Azraela:)

Ale Eumenes to chyba mnie nie lubi od czasów piwnicy salonowej, bo pamiętam, że znacznie się różniliśmy, zresztą kto mnie lubi w sumie:)

Ausnahmen bestätigen die Regel

:)

(Yasso, sorry za spamowanie)