gwiazdkuję:)

Z czystym sumieniem dałam “piątkę”.

Szczególne wyrazy uznania za drobiazg w postaci “czaso – przestrzeni”.
Nie wiem czy taka pisownia była zamierzona ale chyba bardziej jest pasująca do rzeczywistości, niż einsteinowska “czasoprzestrzeń”.

Dzięki za niezwykle przyjemną lekturę, Głosiku.

Jakby nie ukrzyżowali, to by nie było odkupienia, prawda

To nie był z góry (przez Górę) ułożony plan?

czy to pytanie naprawdę było niejasne, czy jest Pan nieprzygotowany dzisiaj do wywiadu? :)

rzecznikiem nie jestem, znam li tylko źródło z którego “dziennikarze newsa” czerpią.

:-)

************************
Drążę tunel.. .

Ostatni raz się obudził, żeby cisnąć Jezusem w czarną ziemię; potem zasnął.

Nad głową mam sufit, na szczęście.

Kamienica ma kilkaset lat, postoi jeszcze trochę.

Dzięki za miły komentarz:)

oczywiście, że się nie ucieknie od pytań. I mało tego, należy je stawiać.

Co do samego ukrzyżowania – jako formy odkupienia człowieka, bo przecież tego dotyczy “skandal”. Czy mógł wybrać inna formę?( mówię o tym w świetle Biblii ).

Zastanawia mnie słowo określenie “wybrał”. Przecież Jezus nie kusił ludzi do tego aby go więzili, okrutnie biczowali a potem bestialsko ukrzyżowali jak ostatniego łajdaka niezasługującego na łaskę( biorąc pod uwagę dobro które czynił ).

Jednak stało się właśnie tak, jak się stało. Wg mnie ( to już moja interetacja ), zło osobowe, które wydało totalną walkę człowiekowi i Bogu, nie miało innej możliwości jak to, aby doprowdzić do fizycznej eliminacji tego, który odpuszczał grzechy. Więc wg mnie doprowadzenie do śmierci było tylko kwestią czasu. Akurat Ci, którzy chcieli tego wybrali tę. Jezus zaś, będąc wierny temu co mówił: “Jeśli Cię ktoś uderzy w policzek, nadstaw drugi.. “, albo “zło dobrem zwyciężaj”, odrzucił metodę przemocy, a posłusznie w sposób wolny wyciągnął swoje ręce na ukrzyżowanie.

Jezus i jego ofiara jest w Biblii przedstawiana jako ofiara za .. . W tradycji religijnej STarego Testamentu, kult świątynny był pełen ofiar składanych jako przebłaganie za grzechy.

Jezus zaś, jest nazywany doskonałą ofiarą, która dokonuje ostatecznego uwolnienia człowieka z pęt szatana i zła i już nie ma potrzeby składać innych ofiar.

A więc mówiąc wprost Jezus złożył siebie w ofierze, “nadstawiając drugi policzek” – gdyż źli ludzie byli rządni jego krwi i jego unicestwienia.

Tyle w skrócie. Ale wg teologii Biblijnej. Ale by zrozumieć w ogóle sens owej ofiary trzeba przyjąć na wiarę także inne przesłanki: – istnienie osobowego zła, które pochwyca w niewolę człowieka, doprowadzając ostatecznie do smierci duszy – niemożliwość wyrwania się człowieka o własnych siłach z jego pęt, w związku z tym konieczność bezpośredniej interwencji Boga( wykupienie z rąk szatana, mocą męki krzyżowej

Jeśli się tych trzech przesłanek nie weźmie pod uwagę, cały sens śmierci Jezusa jest pogrzebany. A jego śmierć “wygląda” na bezsensowną i niezrozumiałą.

Pozdrawiam.

************************
Drążę tunel.. .

Jezus rodzi się w konkretnym kontekście, zarówno religijnym jak i historycznym. BYł zapowiedziany oraz w tych zapowiedziach uhylono rąbka tajemnicy – dzięki temu, można Go zidentyfikować czy On był tym, którego zapowiedziano.
Druga ważna rzecz, to kwestia Męki Jezusa rozważana z pominięciem kontekstu religijnego( tego, co mówią o Nim zapowiedzie ksiąg prorockich) oraz dalszej Jego historii: Zmartwychwstania, Jego obecności wśród apostołów, Wniebowstąpienia, obietnicy wylania Ducha świętego skazuje całe rozmyślanie o sensowności Jego Męki na klęskę.

A to dlatego, że postać Jezusa jest elementem konkretnego planu, który dokonuje się w czasie: od pierwszych rodziców aż do powtórnego przyjścia.

Wg mnie bezsensowne jest rozważanie o Jezusie odrywając go od kontekstu BIblijnego, ktory sam autoryzował mówiąc o sobie właśnie w taki sposób jak nazywali Go prorocy: Syn Człowieczy, Król, Mesjasz, itd.

No pewnie, że nie. Odkupienie – jak sama nazwa wskazuje jest uwolnieniem – z czegoś złego. A przecież niewola wobec złego jest największym niebezpieczeństwem człowieka, gdyż zły zabija duszę. A Jezus właśnie mówi o tym, by nie bać się tego co zabija ciało, ale tego co jest w stanie zabić duszę.

Poprzez grzech, człowiek stracił moc zachowania niezależności wobec złego. Więc akt śmierci Jezusa jest wymierzony w szatana a nie koniecznością w związku z “udobrychaniem zagniewanego” Ojca. Przecież w przypowieści o Synu Marnotrawnym( albo dobrym i cierpliwym Ojcu ) mamy inny obraz Ojca.

Więc owa tragedia człowieka polega na takim, błędnym przekonaniu, że czyni dobrze, że owo budowanie sobie życia jest budowaniem sobie osobistego piekła – o tym właśnie mówi dosadnie owa przypowieść: – syn bierze należną część swojego majątki i idzie na własną rękę nim zarządzać – w pewnym momencie swojego życia nachodzi otrzeźwienie i widzi, że wszystko przegrał – podejmuje decyzję o zawróceniu z tej ścieżki na którą wszedł i wraca do Ojca

Pytanie dotyczy, dlaczego w tym procesie potrzebny był Jezus. Wg mnie, gdyby Jezusa nie było, w momencie otrzeźwienia syn, nie mógłby o własnych siłach wrócić, gdyż byłby w całkowitej niewoli “ścieżki” na którą wszedł. Świetną metaforą owej ścieżki jest metafora pierścienia u Tokiena. Pierścień, który zniewala i przejmuje kontrolę nad tym, który go nosi.. = droga zła która przejmuje kontrolę nad człowiekiem.( jest to tajemnica zla ).

Podobną siłą jaka bierze i pęta człowieka jest zło – dlatego też cała Ewangelia jest ostrzeżeniem przed nimi konieczności odwracania się od niego.

Zatem, posługując się metaforą Tolkiena, Jezus jest tym, który poświęcił się temu, aby zniszczyć ów pierścień – raz na zawsze aby nigdy nie mógł zawładnąć czlowiekiem.
Jednak zniszczenie człowieka nie oznacza, wolności od niego. Rewelacyjnym przykładem zniewolenia, mimo nie posiadania pierścienia jest Golum. Mimo, że nie posiada, nie potrafi być wolny. W niektórych sytuacjach zachowuje się jakby nim, rządził pierścień – gdyż nie jest do końca sobą.

I właśnie postać Goluma – dla mnie – obrazem człowieka sakożonego grzechem pierworodnym, który mimo, że już wie o tym, że zło jest złem – dobro zaś dobrem. To jednak ma skłonność do zła – tak jak Golum, nie jest całkiem wolny od pierścienia.

Reasumując:

- Jezus swoją Męką, Zmartwychwstaniem odebrał władzę szatanowi nad człowiekiem – Człowiek jednak musi sam, osobiście – jak Golomn – uczyć się nowego życia, bez zła(pierścienia) i w wolności wobec niego, podążając za dobrem. – Jezus jeszcze dodaje, że obiecuje siłę wszystkim tym, którzy wejdą na tę drogę( Zesłanie Ducha Świętego ), który pociesza, umacnia i prowadzi wszystkich “golumnów”, którzy już chcą być wolnii od “pierścienia”.

W naziązaniu do tym, co napisałeś o ks.Hryniewiczu, plan jaki realizuje Bóg rozgrywa się zupełnie na innym poziomie niż, ten który my widzimy – chociaż my jesteśmy powodem i beneficjentem tego planu. To ze względu na mnie ów plan został zrealizowany-bezinteresownie i wspaniałomyślnie.

Pozdrawiam.

************************
Drążę tunel.. .

a co do dyskusji, jeśli istnieje gromada ludzi uznających się za Boga, to ukrzyżują każdego Jezusa, bez znaczenia, czy będzie boskim synem, córką czy też nie, ze strachu o utratę swej boskości.

Jezusa można zrozumieć zarówno w kontekście Wiary jak i w świetle Biblii. Dlatego rozróżniam gdyż, nie trzeba być wierzącym by rozumieć teologię Biblijną. Zaś kwestią wiary pozostaje osobisty stosunek do Jezusa.

Zaś, jeśli chodzi o rozróżnienie “Jezusa w historii i Wiary” – napisz tekst, nie do końca rozumiem co masz na myśli.

Pozdrawiam.
************************
Drążę tunel.. .

To naturalne, gdyż ze śmiercią Jezusa “zniknął jego dawny obraz”. Po Zmartwychwstaniu ukazywał się im niejako w innej postaci oraz – mówiąc terminologią gier komp. – przeszedł do kolejnej planszy. Więc i jego uczniowie mieli przyspieszony kurs poznania.. .
To właśnie po zmartwychwstaniu dopiero szukano potwierdzenia tego kim jest i dlaczego cierpiał, w pismach prorockich. Mało tego, to w pismach S.T. jest mowa o Mesjaszu, Królu wszechświata, przed którym zegnie się każde kolano. Więc odkrywano nieznane “oblicze” i posłannictwo Jezusa. A przecież oni myśleli, że będą “z nich chodzić”.. .
Śmierć Jego była szokiem i zapewne – w odczuciach jego uczniów – końcem pięknej historii. Potem okazało się, że wszystko było napisane u proroków. A Jezus prowadzi ich dalej ku większym wyzwaniom.

Ponieważ historia nie zatrzymała się i trwa dalej, stąd też i rozważania nad Jezusem, poszły w kierunku “kolejnych planszy” jakie niewątpliwie wynikały ze studiowania zapisów o NIm u proroków, ale i bieżące: ukazywanie się po zmartwychwstaniu, wniebowstąpienie oraz zesłanie Ducha Św… . Wbrew pozorom wiele można wiedzieć, ale czy wszystko? Historia nadal się pisze.

Ludzka ciekawość i naturalna skłonność do spekulacji więc “dzielenie włosa na 4”, przez “mądrych teologów” w stosunku do Jezusa. Czy to wiedza potrzebna do Zbawienia?
A przecież Jezus wybierał prostych ludzi a nie filozofów.. . :-)

Nie musiały powstawać wcześniej skoro żyli naoczni świadkowie tychże wydarzeń, którzy mogli świadczyć o tym co widzieli. A ponieważ i oni musieli umrzeć, ktoś wpadł na dobry pomysł aby ich świadectwa utrwalić na piśmie. Więc – jak dla mnie Ewangelie powstały i tak dosyć wcześnie.

Pozdrawiam.
************************
Drążę tunel.. .

twoja wybiórcza ślepota jest nudna.

Pytanie “gdzie był”, jest trochę retoryczne. A to dlatego, że to pytanie może zadać ten, kto wierzy, że On Jest.

A więc pytanie jest szczególne i trudne.

Owszem, może ktoś warunkować uznanie Jego istnienia od tego: “jak” i “Czy” zareagował lub niezareagował np. w momencie tragedii – np. takiej jak komory gazowe.. . Innymi słowy, może ktoś mówić: uznam Boże, że istniejesz, jeśli będziesz postępował na mój – ludzki obraz, i bezwględnie. Ja w przypadku II wojny światowej – mając Twój potencjał zareagowałbym zgoła inaczej. Ty wolałeś patrzeć na cierpienie ludzi.. .

Jest taka scena w ewangelii gdy Piotr mówi, że nigdy na Ciebie nie przyjdzie być ukrzyżowany i został nazwany stosownie do swojej wizji przyszłości JEzusa szatanem.. , bo głosi swoją mądrość a nie Bożą.

WIara więc opiera się na zaufaniu wobec Boga który “zdaje się”, że milczy. Mędrzec ze starego Testamentu powiedziałby, że lepiej jest niewinnie cierpieć będąc w przyjaźni z Bogiem, niż cierpieć będąc z Nim w nieprzyjaźni… . Mówiąc wprost: Bogu się ufa, jeśli jest Bogiem i to Bogiem mądrym, kochającym i widzącym wszystko a nie tylko tyle ile widzi człowiek.. .

No ale nie będę już się wdawał w dysputy, bo zdaje się, że autor wpisu sobie tego nie życzy. Chyba napiszę o tym, jak to jest z tym “milczeniem” Boga na swoim blogu.

pozdrawiam

************************
Drążę tunel.. .

interesujące byłoby Twoje stanowisko w kwestii „nieobecności Boga” – kanonicznego argumentu wojujących ateistów. :)
Napisz coś na ten temat…

Tu zareagowałem na prostacką bolszewicką kalkę.
W miarę wiernie odzwierciedlającą to co wydarzyło się w Ulianowsku w czasach, gdy za pomocą identycznego czarnego piaru przygotowywano grunt pod monument wodza rewolucji.
Wysadzając, wadzący temu przedsięwzięciu, sobór Św. Trójcy.:)

Pozdrawiam serdecznie

Jak wybuchła wielka ojczyźniana, to przeprosili się z cerkwią...

Mówisz z sensem! #prazdnik

Otóż to.

Co do kwestii aktywu, wydawało mi się, że chodzi znowu o jakieś różowe bobry, a nie o Palikota.

Wszędzie widzieć bobry, to musi być męczące. ;)

““interesujące byłoby Twoje stanowisko w kwestii „nieobecności Boga” – kanonicznego argumentu wojujących ateistów. :) “”

Nie wiem czy jest sens. A to dlatego, że dla ateisty, Bóg nie istnieje. A skoro nie istnieje, jego pytanie jest niedorzeczne. To tak, jakbym napisał Panu, że Pana nie ma – aby Panu dowalić. A następnie, żeby Panu dowalić jeszcze bardziej, napisałbym, a gdzie Pan był wczoraj.. .

Aby jeszcze bardziej Panu dowalić napisałbym: Nie ma Pana dziś, nie było Pana wczoraj. Gdzie Pan do cholery jest!? Nie mógłbym zapytać Pana gdzie jest, gdyż musiałbym Panu przyznać prawo do istnienia. Więc dokonam korekty. Pana po prostu nie ma i dlatego nie gadam z Panem.

Jednak mówiąc, że nie gadam z Panem, znowu mówię do Pana, a więc do kogoś kto istnieje a nie do kogoś kto nie istnieje.

Można rzec, że ateizm wojujący zdaje sobie sprawę z istnienia Boga, ale postanowił sobie uważać Go za nic..Jeśli już przyznaje mu rację bytu, to w takich chwilach jak dymiące krematoria.. .

Dla mnie wojujący ateizm jest jedną z form bardziej uświadomionego lub mniej, kultu szatana. A to dlatego, że racjonalny człowiek nie walczy z kimś kogo nie ma. Dla racjonalnie myślącego człowieka – przynajmniej w naszej kulturze – prawo do wyboru religii oraz ochrony jego przekonań religijnych jest jednym z fudamentalnych praw człowieka.

Jeśli więc ateista uważa, że nie ma Boga, religia to ślepa uliczka, nie powinno go to obchodzić. Ja uważam, że nie wierzę w UFO i obce cywilizacje w kosmosie. Jednak nie zamierzam walczyć z wyznawcami tej hipotezy. Każdy niech wierzy w co mu się podoba, pod warunkiem, że nie łamie to prawa, przedmiot owej wiary nie jest wymierzony przeciw człowiekowi i godności.

Gdzie był Bóg?

Człowiek otrzymał szczególny dar wolności, i może czynić zarówno zło jak i dobro. Holocaust jak i wielkie zbrodnie dokonane na człowieku zawsze były i są skutkiem wolnej woli człowieka. Gdyby człowiek nie miał dobrej woli, przestałby być człowiekiem, gdyż stałby się w jednej chwili niewolnikiem. Zatem dla ateisty sprawcą Holocaustu powinien być człowiek – gdyż Boga nie ma.
Co do tego doda wiara?
Człowiek wierzący dopowie, że sprawca Holocaustu jest odpowiedzialny za to przed Bogiem, a więc nie uniknie swojej odpowiedzialności i nie uniknie kary. Zaś Ofiara Holocaustu, nie jest przegrana ale zostanie wzięta w obronę przez Boga i wynagrodzona, wg hojności Stwórcy. – taka jest różnica pomiędzy stanowiskiem ateisty a wierzącego.

Gdyby nie było Boga, wieczności, wszystko byłoby dozwolone. Wystarczałaby tylko jakaś większość która ukonstytuowałaby – swoje fanaberie – prawnie.

Pozdrawiam.

************************
Drążę tunel.. .

Kiedyś bezinteresowność zainteresowania ateistów Bogiem porównałem do mojego oburzenia na obciachowe ubranka i bezsensowne (z mojego punktu widzenia) zasady obowiązujące w klubie golfowym w Oestersund.:))

Żeby było zabawniej pokusiłem się też na podobną analizę istnienia Boga.
Nie w oparciu o Pismo Święte, nie wprost, a wlaśnie o twierdzenia Fiodora Dostojewskiego („jeśli Boga nie ma, wszystko wolno”) oraz, stojacych do nich w opozycji, słów Jacquesa Lacana (“jeśli nie ma Boga, wszystko jest zakazane”), wspieranych rozważaniami samego Sławoja Żiżka.:)

Co zostało skomentowane krótko; mocne i gęste.:))

Dziekuję i pozdrawiam serdecznie

wrzuciłem Boga, Lacana i Dostojewskiego do wyszukiwarki i poza kilkoma reminiscencjami, nic.
Zrozumiałe, bo dyskusja na ten temat miała miejsce lata temu, w złotym okresie salonu24.:)

Z tego co pamiętam odbyła się ona u kogoś z grupy Arystoteles2.
A dziś z tej paczki nie ma już nikogo …

Pozdrawiam serdecznie