że żałuję, że kilka dni temu nie obejrzałem drugi raz, bo w sierpniu w niemieckiejh wersji językowej jakoś nie (za)chwyciło.

Znaczy podobał mi się ten film, ale trochę chyba patrzyłem na niego przez pryzmat starszych filmów Almodovara i jakąś pewną powtarzalność widziałem.

Ale może za drugim razem lepiej będzie mi się oglądać kiedyś.

Pozdrówka.

Twój tekst zachęca ale dziękuję, nie. Mam na tego gościa jakąś alergię.
Możliwe, że pan Almodovar nadaje na całkiem odmiennych (niż moje) falach. Możliwe, że aktorstwo divy Almodovara mnie męczy. Możliwe, że nuży mnie przewidywalność narracji. Możliwe, że… jest wiele innych możliwości.

Pozdrawiam niemożliwie. ;)

Ty marudo!
No, ale dobrze, niech Ci będzie.

Nie każdy zaraz musi na tych samych falach, czy tam coś.
Poza tym z alergią nie ma żartów, można się zadusić.

Pozdrowienia nieprzerwane.

I bardzo dobrze. Ktoś musi marudzić. :)

Pozdrawiam dobranocnie, bo to już po 23.00. To, że jakaś banda debili znowu sobie “czas zmieniła” nie oznacza, że będę się do tego debilizmu stosować całościowo.

W takim razie dobrej nocy i snów spokojnych. Pociesz się, że dłużej śpisz. W pewnym sensie oczywiście.

__________________________________________________________________
“Cała siła fotografii ulicznej opiera się na zdjęciach zrobionych bez pozwolenia”
Gilbert Duclos

nie żebym się chwalił czy reklamował ale podrzucę linki do dwu moich tekstów, bo związek z dyskusją widzę (polecam też komentarze pod)

Tu o Wszystko o mojej matce jest

A tu Almodovar w moim alfabecie filmowym

jak dobrze pójdzie to za kilka dni wznowię mój alfabet, bo jeden reżyser niecierpliwie w kolejce na opisanie czeka i doczekać się nie może…

to jakbym miał taki ranking układać, to na pierwszym miejscu ex aequo “Wszystko o mojej matce” i “Porozmawiaj z nią”, zaraz później “Volver”, “Kwiat mojego sekretu”, “Złe wychowanie”.

Lubię też drżąće ciało choć to w sumie zwykły melodramat acz namiętny jak to u Almodovara.

“Zerwane objęcia” gdzieś dopiero później się plasują w sumie.

A jeszcze dawno temu oglądałem “Wysokie obcasy:”, też niezłe

Nie lubię “Kiki”, chyba jedyny film Almodovara, który mnie totalnie znudził.

Wybrałam z Twojego tekstu o Almodovarze takie trzy fragmenty:

“Filmy Almodovara to konglomerat kiczu, sztuki, absurdalnego czy czarnego humoru, patosu, ironii, efektownej prowokacji.”

“Świat Almodovara to świat dziwny, momentami toksyczny, momentami niepełny, świat gdzie tradycja jest na równi z alternatywą, świat gdzie roi się od homoseksualistów, transwestytów, transseksualistów, prostytutek, wszelkich możliwych mniejszości.”

“Świat kobiet, świat bez prawdziwych mężczyzn, w ogóle prawie bez mężczyzn.”

Przerwane objęcia odbiegają od tego, co zwykle u Almodovara można zobaczyć, bo to jest taka zwykła, codzienna opowieść, osadzona w zwykłym świecie.
Co ciekawe też, mężczyźni odgrywają w tym świecie pierwszoplanową rolę.

Lena robi to, co do niej należy, podejmuje decyzję, ale ucieka do Mateo i prosi zabierz mnie stąd gdzieś daleko . Mateo jest równie silny jak ona.
Uzupełniają się gdzieś tam, na głębszym poziomie.
Zobacz, że ta ich miłość nie jest jakaś wykręcona , dziwaczna, nierealna – jest dla nich zaskoczeniem, ale jest całkowicie naturalna.

Mateo jej imponuje jako mężczyzna, jako artysta więc podąża za nim.

Harry, kiedy się pojawi, niczego z bycia mężczyzną nie traci. A mógłby przecież.

Ernesto… Biedny, pogubiony chłopiec, któremu się wydaje, że walczy, który myli miłość z posiadaniem. Ogarnięty obsesją traci z pola widzenia najbliższych ludzi. Używa swojego syna, by osiągnąć cel. Po latach ten chłopak będzie musiał zmierzyć się z tym wszystkim, bo kiedyś został osadzony nie w tej roli .

Ernesto nie myśli o cenie, o skutkach, nie myśli o Lenie… Myśli tylko o sobie, owładnięty histerią i pożądaniem.

Almodovar opowiada tę historię bardzo po prostu, bez udziwnień, bez patosu, zapraszając mężczyzn na pierwszy plan, nie pokazuje dziwnego świata kolorowych ludzi. Pokazuje zwyczajną, prawie codzienną historię.
Jeden (do dwóch) homoseksualistów na cały film. :)

Ciekawe jest też to, że film, który kręcą jest pierwszą w karierze Mateo komedią więc przechodzą z planu na plan.
Trzy różne kamery, widzą trzy różne historie.

Jedną widzi kamera Mateo, drugą kamera syna Ernesto, trzecią kamera Almodovara.

Tyle chciałam dodać chwilowo, nie mogąc się powstrzymać.

Tutaj też zdania są rozmaite więc podejmij decyzję iść czy nie iść samodzielnie i idź. :)

Jak wrócisz to podziel się swoim zdaniem, proszę.

Pozdrowienia.

od tego co, kiedy i kto ogląda. O!

Nie ma nic takiego, co musiałoby się wszystkim zaraz podobać.

Odkad pamietam zawsze mialem slabosc do Almodovara.
Pzdr

Ernestto wspomniał “Porozmawiaj z nią”, więc podrzucę mój ulubiony muzyczny motyw z tego filmu i w ogóle z Almodovara filmów chyba:

Dobrze, że tak jest i różnimy się w opiniach. Bez tego świat byłby nudny.

Galerianek nie widziałam, zastanawiam się czy obejrzeć. Jak już będę wiedziała to dam znać.

Od połowy intryga staje się czytelna i zanim widzimy wypadek wiemy kto za niego odpowiada, również nie wierzymy ani trochę w niekompetencję artystyczną Mateo. Almodowar nie chciał nas jednak zaskakiwać, to film o pasji tworzenia i cenie jaka za nią płacimy, ale czy możemy inaczej? Nawet Ernestto niemoralnie jak jego złe lustrzane odbicie ze starego filmu (Podglądacz) realizować będzie własne obsesje nie mające jednak ze sztuka nic wspólnego.
Za takie filmy lubię Almodovara

nie chciałem, ale bestfriend chciał, a chopak kontuzjowany, więc chorym się nie odmawia:)

By sie pogrążyć dodam, że ja chciałem “Desperate housewives” jakis odcinek obejrzeć, w dodatku już mi znany, bo znam wszystkie, które dotychczas się pojawiły:)

Ale nie o tem chciałem.

W sumie spodobało mi się bardziej niż za pierwszym razem, może dlatego ,że bez tego niemieckiego dubbingu było?

I chociaż hiszpański piękny język słyszałem.

Ogólnie choć nie jest to mój faworyt w kategorii filmów Almodovara, to niezłe całkiem.

Pozdrówka.

znasz to z Schulza czy z Almodovara, jakie lubisz narkotyki

Schulza też nie lubię, marna ze mnie Intelektualistka Polska. Wybieram narkotyki :p

civil disobedience

taki prawak, że każdy prawak formacji tradycyjnej by pokropił mję święconą wodą :)

Co nie zmienia faktu, że Almo jest dla mnie niestrawny. Nie mieszam sztuki z orientacją polityczną :p

civil disobedience

jestem absolutnie hetero, znaczy się prawak (mimo rozmaitych odchyłek) ewidentny… i dlatego tak lubię ludzi mi sprzecznych, znaczy się lewaków i socjaldemokratów przeróżnych :) Szkoda, że układ towarzyski się posypał i już sobie raczej z Marcinem nie podyskutuję, ale cóż.

Następne wyjście w Miasto —> lewacka knajpa na Nowym Świecie!

civil disobedience