Bóg nie chowa głowy w piasek. Nawet nie wiadomo czy ma głowę i dostęp do piasku. Dajmy Mu spokój zawierzając raczej.

Jesteśmy najbardziej wolni z wolnych.

W każdej sytuacji i roli.

Sami wybieramy, tak myślę.

Jeśli ktoś by mnie pytał, to On częściej się uśmiecha do nas, niż sroży. Może niekiedy Mu smutno…

Z pewnością jednak nie jest tchórzem.

Żeby wymyśleć coś takiego jak ŚWIAT, nie można być tchórzem.

On więcej kuma niż my kiedykolwiek zakumamy .

I to jest dobra wiadomość!

pointa mnie zaskoczyła tak trochę:)

Ale pierwsza część taka klimatycznie romantyczna, że mi się z pewną piosenką skojarzyło, do której mam straszną sympatie, no.

A tytuł?

Ja mam podobne wrażenie jak Gretchen, znaczy nie wiem nic o głowie i o piasku, ale mam wrażenie, że Bóg się uśmiecha.
Najczęściej pewnie z politowaniem i pobłażaniem patrząc na to co wyrabiamy, ale jednak to uśmiech jest.

Dzięki za tekst.

ot, przypadek wstałem wcześniej rześki i gotowy do pracy.
Ja też przed szóstą wstaję do pracy i powiem Ci w sekrecie, że mnie się chce wstawać. ostanio rzadko miewam lenia.. :)

Pozdrówka

PS
Co do Boga, to myślę bardzo podobnie jak Gretchen i Ty.

ja w ogóle się uzależniłem od tej piosenki, tekst prosty, muzyka nic nadzwyczajnego, ale ma ona w subie cuś i moge jej słuchać cąły czas.

No i głos Renaty Przemy, jednej z ciekawszych rodzimych wokalistek tyż jest nie bez znaczenia.

Ja rozumiem, że można pisać „cóś” zamiast „coś”. Ale „cuś”?!

A dnośnie Boga, to jestem ciekawy jak on się uśmiecha, skoro nie ma głowy…

Pozdrawiam

Sam Pan zauważył, że jak już na coś wpływu nie mamy, to zawsze jeszcze pozostaje wybór czy tę sytuację zaakceptujemy, czy nie.

Nie chodziło mi o to, że wszystko i zawsze zależy od nas. Taka durna to nie jestem, a i też za wiele razy waliłam głową w mur, by takie herezje ogłaszać.
Oczywiście, że wielokrotnie znajdujemy się w sytuacjach, których za nic nie chcieliśmy, albo przeciwnie bardzo czegoś pragnęliśmy i nic z tego.

W moim przekonaniu pozostajemy jednak wolni tak długo, jak długo głowa i serce mówią naszym własnym głosem.

Co do tytułu to całkiem mi się podoba, wcale nie uważam, żeby był obraźliwy czy niewłaściwy. Do tytułu czepiałam się u Pana Dariusza.

Pozdrowienia.

troche na temat, troche nie, piękną książkę przeczytałem dziś.
Nazywa się “Samira i Samir”.
Autorka to Siba Shakib, urodzone w Iranie, a cz chyba z pochodzenia Afganka.

Tak mi się skojarzyło z dyskusją Gre i Marka.

Ksiązka, która każe marzyć, dążyć, żyć, wybierac dobrze czy źle, ale iść dalej.
O byciu wolnym ona jest i o tym, by iść swoją drogą.
Nie drogą tradycji, rodziny, konwenasów, konwencji, religii itd

Piękna rzecz, może napisze o niej więcej, niestety ją oddałem dzis do biblioteki, więc nie zacytuję nic, acz cos mi sie kojarzy na temat tego, czy człowiek ma wpływ na swoje zycie czy nie.

W każdym razie polecam wszystkim.
Krótka recenzja acz nie oddaje klimatu jest tu:

http://www.granice.pl/recenzja.php?id=5&id3=1002

Proszę bardzo, polecam się na przyszłość. :)

napiszę zaraz o tej książce w komentarzu pod jednym moim tekstem, znaczy w HP kulturalnym, który zamarł więc go wskrzesić należy, bo na nowy tekst w blogu nie mam weny, a jutro trza mi wstać o godzinie masakrycznie koszmarnej czyli 5.30 najpóźniej:(

A do domu wrócę o godz. 19 )wprawdzie między jedna praca a drugą 4 godziny przerwy ale i tak nie mam co robić wtedy:(

Ale za 10 min o książce będzie więcej.

To czekam.
Sama wstaję jutro o piątej (!!!!) więc rozumiem…

Proszę się nie chwalić, bo ja przez pięć dni w tygodniu wstaję o 4:15 i nie marudzę. (Na polski czas jest to 5:15, ale to niczego nie zmienia.)

Pozdrawiam

rozmówki się rozwineły, bo czemu miałyby sie nie rozwinąć:)

To lubie na TXT, że w sumie zupełnie nieprzewidywalne to jest, który tekst wywoła lawinę komentarzy, a który nie, czesto się zastanawiam od czego to zależy.

A poza tym jak patrze na TXT w ostatnich dniach, to sparafarazować Twaina mam ochotę:

Pogłoski o mojej smierci sa mocno przesadzone (Maszyna TXT:))

P.S. Mam wrażenie, że nie gniewasz się za mą spamerską więc nie na temat do końca aktywność, ale to w sumie mój znak rozpoznawczy:), no i zawsze możesz się odwdzięczyć kiedyś, komentując dużo mój tekst jakiś:)

Dzięki Bogu i rodzicom, nie jesteśmy jednakowi i niech tak zostanie.

Pozdrawiam