jest Pan tym historycznym pierwszym gościem na “oazowym” blogu. W życiu bym się nie spodziewał, że to Pan będzie. Tym większa radość.

Jeśli chodzi o te kolory to ładne są – co prawda mało dekadencji ale bardzo ciepło. Ale to przecież pozory, :-)

Pozdrawiam!

U, Pi byłem – sam nie rozumiem, dlaczego u Pi do mnie.. . :-))

p.s.
Idę spać – odsypiać, :-))