warto tez wspomniec o zdjęciach i kolorach tego filmu, bo są one bardzo waznym skladnikiem smakowitosci filmu.
chyba od czasu SEVEN nie bylo tak brudnego, szarego i odrazajacego w pokazywaniu ludzkich wraków (rodzinka kokainistow, pedofil, kolezanka matki Amandy) obrazu. na tle brudu, szarosci i betonu, jedynie dom Doyla jawi sie jak jakis raj, co zreszą jest uzasadnione fabularnie.

film moze nie jest arcydzielem, ale na tle – to faktycznie kawal dobrego kina. widac, ze affleck trafil na dobry scenariusz i okazji nie spieprzyl.