Nie wiem, mi się wydaje, że warto, chociażby po to, żeby potem wiedzieć, o czym “na mieście mówią”. Swoją drogą krytyka warstwy literackiej jest na poziomie “czy drugi Dostojewski, czy nie drugi Dostojewski”, a dla mnie to w ogóle nie na takim poziomie trzeba to rozpatrywać – raczej jak po prostu literaturę political fiction, taką raczej literacko nie za ambitną, ale z przesłaniem i “drugim dnem”. I jako takie naprawdę nieźle się czyta. Jak ktoś ma wysublimowany gust literacki i poniżej Dostojewskiego nie schodzi, to faktycznie może go to razić, ale ja swojego czasu czytywałem i jakiegoś Clancy’ego czy innego Ludluma, to nie narzekam :>