Pisze się, żeby pisać. To jest najważniejsze. Wewnętrzna potrzeba dzielenia się fragmentami rzeczywistości, jak najbardziej własnej. Subiektywnej. Chwilami niepokornej, chwilami niezrozumiałej.

Łapiesz?

Nie pisze się dla siebie.

Sergiusz to nazywa tak, że tekst chce być napisany.

Poniesiona odzewem na moje słowa, na nowo uczę się, że nic nie jest na zawsze.

Milion razy trzeba się odbić o to pytanie pisać? .

Odpowiedź jest w Tobie, we mnie. W każdym kto pisze.

Zauważ, że bełkoczący są pozbawieni takich wątpliwości – napierniczają.

Ogarnij się, uczesz, czy tam coś i przestań innych pytać. :)

Pozdrowienia, niepokorny z Cypru.