“Mamy prawo do szczęścia, lecz nie mamy szczęścia do prawa.”

Polemizowałbym z pierwszym członem “Mamy prawo do szczęścia” – otóż konstytucja amerykańska sformułowała to nieco inaczej, jako “prawo do dążenia do szczęścia”. To fundamentalna różnica: każdy ma prawo dążyć do szczęścia, lecz bez gwarancji powodzenia, zaś państwo ma jedynie zapewnić czytelne i jednolite dla wszystkich reguły gry. Natomiast “prawo do szczęścia” zakłada, iż państwo ma obowiązek każdemu obywatelowi to szczęście zapewnić, co jest punktem wyjściowym do totalniactwa i urządzenia “nowego wspaniałego świata”.

pozdrawiam

Gadający Grzyb