„ przejechał językiem po grubych zaślinionych wargach, w których brakowało cygara”, w przeciwieństwie do opasłego latynoskiego sędziego z filmu „Lucky Man” Lyndsaya Andersona.

Upalny czas sjesty leniwie obserwowany z okna własnej rezydencji; na pierwszy rzut oka nic nadzwyczajnego się nie dzieje, Dżonson pakuje się z maczetą na palmę, a jednak… ten granulat – w chwilę później – wrzucany do basenu sieje ziarno niepokoju…
Michelangelo Antonioni?

Podoba mi się również nienachalny product placement: „Dżonson & Dżonson to firma troskliwa!”… :))

Pozdrawiam serdecznie