Wyrus napisał kiedyś tekściora, w którym chciał [tak podejrzewam] skompromitować ideę centralnego planowania. Ja przeczytałem między wierszami, że skoro nie potrzebny jest kierownik Ziemi, i ona jakoś działa to nie potrzebni są pomniejsi kierownicy, aby działały pomniejsze części Ziemi. W granicy każdy powinien zostać kierownikiem samego siebie, a przynajmniej swojej rodziny, czyli coś – co Artur skraca do – „niech każdy pomyśli o sobie a o wszystkich będzie pomyślane”. Czyli wg mnie jest to coś co wg mnie nazywa się anarchokapitalizmem, a wg Tygrysa zoologicznym konserwatyzmem (przy czym on zdaje się jeszcze tego nie wie, albo tak udaje, ale przynajmniej jest na poziomie kierownika [przewodnika] stada).
Tyle teorii – czyli „wszyscy zgadzamy się ze sobą”, a jak wygląda praktyka, czyli realny liberalizm (a jak się okaże potem w tekście realny anarchokapitalizm)? – czyli „a będzie dalej tak jak jest” albo i gorzej.
Prześledźmy realny liberalizm najpierw na przykładzie kolei w USA, planu Wilczka w Polsce i domów schadzek w UE.
W USA był dawno, dawno temu Wolny Rynek – tzn. nie bardzo wolny, bo była wojna, nawet secesyjna. Przyczyną wojny było dymanie Południa przez Północ. Północ produkowała drogie buble i chciała, żeby te drogie buble były kupowane przez Południe. Północ mogła użyć tylko siły. Tą siłą jest władza. („Tam gdzie siła – tam prawo” hehe). Władza wyprodukowała cła importowe. Dopóki USA działały na bazie The Articles of Confederation, to Północ sobie mogła Południowi zagwizdać, dlatego stworzono Unię a w zasadzie zacieśniono współpracę poprzez napisanie nowej konstytucji a w zasadzie traktatu reformującego (z prawnego punktu widzenia USA zdaje się były od początku Unią, mimo nazwy artykułów – ale nie o to tutaj chodzi). Południe męczyło się ponad pół wieku, potem się obraziło i ogłosiło secesję, notabene zgodną z traktatem reformującym zwanym eufemistycznie konstytucją. Ale lobbyści z Północy zaczęli molestować Lincolna – bo straciliby apanaże, no i Lincoln uległ.
Ale wracajmy do kolei. Ponieważ była wojna, to państwo w imię Wyższej Konieczności, musiało dotować pewnych przedsiębiorców. Był to zalążek oligarchii – anomalia, która zniknęłaby na Wolnym Rynku. Zbyt rozrośnięte przedsiębiorstwa padały łupem małych firm transportowych. Zaczęła się wojna cenowa. Ceny potrafiły spaść w ciągu kwartału nawet o połowę. Więc praoligarchowie w kolejnictwie się kartelizowali. Ponieważ stawali się jeszcze większymi molochami, jeszcze trudniej było im na Wolnym Rynku. (To nic, że Was uczono w szkole, że kartele były patologią kapitalizmu i były skuteczne – w dalszej części tekstu dowiecie się dlaczego.) Praoligarchowie zwrócili się więc o pomoc do rządu federalnego. I rząd uległ. Rząd zawsze z jakiś dziwnych powodów ulega. Powstała Interstate Commerce Commission. Zaczęto regulować ceny (cena minimalna za przejazd). Jak to ni pomogło wprowadzono koncesje. Udzielano preferencyjnych kredytów. Oligarchowie się rozrastali. Aż sami stwierdzili, że zostali oligarchami przez wolny rynek (a nie dzięki koncesjom etc) i że trzeba to jakoś kontrolować. Powstało więc prawo antymonopolowe do rozgrywek między oligarchami. Jak jakiś oligarcha wyłamywał się z szeregu to można było go oskarżyć o dumping, albo praktyki monopolowe. To było bardzo perfidne, bo wcześniej używali argumentacji © Mussolini/Corleone o tym, że konkurencja jest nieefektywna i jest gorsza od współpracy, a w granicy monopolu (Corleone). Potem gdy molochy stały się kompletnie nieefektywne – wymyśliły termin Użyteczność Publiczna. Żeby państwo je zaczęło dotować. Aż w końcu koleje upaństwowiono, ku uciesze właścicieli. Co otrzymali ludzie – wyższe ceny usług. Na wyższość cen składało się – cena minimalna, podwyższona cena wynikająca z braku konkurencji, podatki na dotacje. Ponieważ oligarchowie z innych branż zobaczyli, że ta metoda jest skuteczna, też zaczęli lobować. W szczególności zrzeszono banki i powstał FED.
Ale to oligarchom nie wystarczyło, zaczęły się też kredyty dla innych krajów np. w Europie, wszystko dla eksportu.
A jak to się ma do Polski. W Polsce wolny rynek był na korzyść oligarchom, bo oni mieli pieniądze zarobione na spółkach joint-venture. Ale potem to się skończyło, zaczęły się koncesje, a ostatnio płacz a la Roosevelt, że oligarchia wszystko rozkrada i że trzeba nacjonalizować. Coś co wcześniej dzięki zmowie oligarchów zostało zdenacjonalizowane, bo system nacjonalny stał się nieefektywny. Ale być może możliwa jest jakaś równowaga pomiędzy znacjonalizowanym a prywatny – tzn. żeby pasożyt nie zagłodził żywiciela.
A jak w Eurounii? Ponieważ na przykładzie USA i Polski skupiłem się na względach gospodarczych, teraz dla odmiany chciałbym pokazać kwestie społeczne. W Holandii na początku robiono kampanie w mediach, że ćpanie, stosunki z przypadkowymi osobami jest OK – po to by podwyższyć ludziom preferencję czasową – tzn. żeby zachowywali się bardziej jak dzieci czy zwierzęta – mniej planowania – a więcej życia z dnia na dzień. A teraz mówią, że trzeba to kontrolować, bo zrobił się syf. Przy czym znów perfidia polega na tym, że oni ten syf sami zrobili.
Jeśli chodzi o połączenie spraw społecznych z gospodarczymi to choroby weneryczne i tani kredyt to jest to samo – mamy szybką przyjemność w postaci orgazmu albo pieniędzy a w dłuższej perspektywie syfa albo kryzys gospodarczy (który akurat mamy, bo FED utrzymywał stopy na śmiesznym poziomie 1%).
Takie działanie państwa nazywa się Planowanym Chaosem. Określenie w stosunku do gospodarki wprowadził ekonomista Ludwig von Mises. Chodziło mu o to że każda rządowa regulacja robi bałagan – więc potrzebna jest kolejna regulacja, kolejna kontrola, czyli jak Wyrus napisał kolejne koło, kolejny epicykl w tekściorze „Astronomia na kółkach”. Ale jak widać, można ekstrapolować to na sprawy obyczajowe.
Prawdopodobnie sprawa latarń, jest tylko uwłaszczeniem się alfonsów i jest analogiczna do uwłaszczenia się polskiej nomenklatury – najpierw robimy plan Wilczka – potem wmawiamy ludziom że mamy dziki kapitalizm – w przypadku Holandii degrengoladę – a jak się kolesie się uwłaszczą – to blokujemy odstęp do świadczenia usług innym. Być może działanie mafijne tzn. sztuczne podwyższanie ceny przez prawo prohibitów nie działało i trzeba było przejść na koncesje. Nie można zagłodzić ofiary.
Co do otwarcie granic – to realny liberalizm polega na tym, że niby jest więcej wolności – brak granic, ale de facto jest mniej wolności – bo będą wyrywkowe kontrole na trasie. Oczywiście media podały, że to dla naszego Bezpieczeństwa – ta kontrola.
I tu wracamy do Tygrysa i Spenglera. Tygrys skupia się na różowych golarkach i kremach do pięt zupełnie niepotrzebnie. Tak naprawdę powinien się skupić na podpaskach i dezodorantach. A to dlatego, że w reklamach tych produktów padają słowa-klucze Bezpieczeństwo i Ochrona. My chcemy być bezpieczni i chronieni. Wiedzą to spece od reklamy, wiedzą to politycy, wiedział to Corleone.
Państwo rozszerza Kontrolę w imię Bezpieczeństwa i Ochrony, jak też w celu zapobiegnięcia Chaosowi (choć samo Chaos Planowany tworzy).
W ten sposób wszystkie patologie władzy są Społecznie Akceptowalne.
Państwo podwyższa Preferencję Czasową, by infantylizować i animizować człowieka.
Państwo używa Propagandy, by podwyższać Preferencję Czasową oraz wmawiać ludziom, że potrzebna jest coraz większa Kontrola i Regulacja dla Bezpieczeństwa, Ochrony i braku Chaosu.
Jak widać istnieją silne sprzężenia zwrotne, są to procesy samozapętlające się jak Wyrusowe koła.
Ta Propaganda to media – podobno w USA, oligarchia zrobiła badania, które media są najbardziej opiniotwórcze i je kupiła. Lobbowano też za publiczną edukacją. Powstało stowarzyszenie National Civics Federation do propagowania idei państwa obywatelskiego.
Jak to wygląda z zoologicznego punktu widzenia?
Mamy ofiary i drapieżników – drapieżniki zjadają ofiary i jest ich coraz więcej, bo mają pożywienie. Więc ofiar jest coraz mniej, bo więcej jest ich zjadane niż się zdąży rozmnożyc. Drapieżniki głodują i jest ich coraz mniej. Jak jest mniej drapieżników to ofiar rodzi się więcej niż są zjadane. Ofiar jest coraz więcej. Więcej jest też drapieżników cykl zaczyna się od początku.
Marks zrobił kardynalny błąd tworząc klasy – kapitalistów i robotników.
De facto są klasy Wielkich Kapitalistów (Oligarchów) [łącznie z ich robotnikami] i Małych i Średnich Kapitalistów. Wielkim zależy na Interwencjonizmie Państwowym, Małym i Średnim na Wolnym Rynku. Wielcy to Drapieżnicy, Mali to Ofiary.
Mnie jako inżyniera automatyka interesuje modelowanie – także procesów społecznych i ekonomicznych. Teoretycznie powinno mnie też interesowac sterowanie, Regulacja czy Kontrola [po angielsku regulacja to „control”] państwem, ale wiem dzięki Misesowi i ska, że państwo jest procesem niesterowalnym, co najwyżej mogę je – a przynajmniej mam taką nadzieję obserwowac. [Sterowalnośc i obserwowalnośc to są ścisłe terminy używane w automatyce, ja je tutaj trochę relaksuję, ale byc może uda mi się kiedyś zaprezentowac koncepcję w sposób bardziej ścisły].
Do czego potrzebny jest mi Spengler? Ano do znajdywania analogii. Sam pokazałem analogie między USA, UE i Polską. Libertynizm w UE coś podobnego do planu Wilczka w Polsce. Tylko w dwóch różnych sferach – obyczajowej i gospodarki – ale de facto i tak gospodarki, go przecież: – „Jak nie wiadomo, o co chodzi to chodzi o pieniądze”. W USA w pierwszym przedkoncesyjnym etapem nie potrzebny był Wolny Rynek a od razu Interwencjonizm.
To co powyżej napisałem jest tak naprawdę emanacją Spenglerowej Cywilizacji.
Bez Spenglera wiem, że skończy się źle. Wiem to dzięki Orwellowi jego Roku 1984 zawierającemu Teorię i Praktykę Oligarchicznemu Kolektywizmowi. Orwell napisał, że można robic absurdy, ale muszą być one Społecznie Akceptowalne. Tak jak napisał Tygrys nie muszą tu wjeżdżać Leopardy, skoro cała Unia jest Społecznie Akceptowalna.
Czy skończy się tylko na Euroazji, Oceanii i Wschódazji (oni też się integrują). Czy jak twierdzi Rockefeller powstanie rząd światowy (no wygadał się chłopina) – z kierownikiem Ziemi to już jest predykcja, ekstrapolacja etc – problem czy brak Ofiar spowodowany ekstensywną polityką Drapieżników nie zagłodzi samych Drapieżników. Czy dojdzie do takiej sytuacji, czy towarzysze ogłoszą NEP – tak jak to uczynili u schyłku PRLu.
Natomiast realny anarchokapitalizm polega na tym, że ubezpieczyciele połączeni z bankami będą przejmowali socjał od państwa. W prawdziwym anarchokapitalizmie takich instytucji jest dużo podlegają konkurencji a ubezpieczenie jest dobrowolne. W realnym anarchokapitalizmie takich instytucji jest niewiele i ubezpieczenia są obowiązkowe. Zamiast więc płacic podatki państwu, płacimy kasę bezpośrednio oligarchii. Taka specyficzna forma uwłaszczenia – jak zwykle.
Artur uważa, że Spengler jest socjalistą, a nawet – to co? Orwell był okropnym lewakiem – ten cały jego płacz w Roku 1984 to dlatego że komunizm w rzeczywistości to konkurencja do lub ostrzeżenie przed socjaldemokracją.
Ktoś u Wyrusa napisał, że na pisanie i czytanie o Wolnym Rynku szkoda oczu – więc kończę.
————
linki:

http://antyregulacja.salon24.pl/index.html
http://praxeology.net/RC-BRS.htm
http://tekstowisko.salon24.pl/6607,index.html
http://tekstowisko.salon24.pl/46673,index.html
http://hrponimirski.salon24.pl/52867,index.html
http://hrponimirski.salon24.pl/44133,index.html
http://hrponimirski.salon24.pl/23698,index.html
http://hrponimirski.salon24.pl/21344,index.html

————
A tak w ogóle to pozdrowienia i najserdeczniejsze życzenia wesołych świąt i czego tam sobie, życzycie choćby Wolnego Rynku…
Nie myślcie o oligarchach, bo wiecie, że „ja Was…
bawiłem śpiewem swym
tylko dla zwykłej draki
w ogóle prawdy nie ma w tym
to zwykły kawał jest
darujcie to już ballady kres…”