Poniżej wklejam trzy wiersze, które napisałam 10 października 2009 roku, czyli w dniu ratyfikacji Traktatu Lizbońskiego przez prezydenta Lecha Kaczyńskiego. Nie obchodzi mnie, co o nich pomyślicie. Ludzkiego bólu i rozpaczy się nie ocenia…

Natalia Julia Nowak – V.K.

Słowiański nasz Bracie, Kuzynie,
co stąpasz po tym kontynencie:
dziś patrzy na Ciebie Europa!
Nie zawiedź jej więc, Prezydencie…

Spętane Narody błagają
o łaskę Twą zacną Osobę…
Więc proszę: wysłuchaj Ich jęków
i ocal Je jakimś sposobem!

Ty jesteś ostatnią Nadzieją
jak belka dla biednych rozbitków,
choć Źli spoglądają na Ciebie
jak na jednego z Niedobitków.

I choć jesteś tylko Człowiekiem,
nie Bogiem, siedzącym gdzieś w Niebie…
Ach, padam na twarz, na kolana
i modlę się, modlę do Ciebie!

Natalia Julia Nowak – Nie mamy już wolnej Ojczyzny

Nie mamy już wolnej Ojczyzny;
Została nam tylko atrapa,
Choć dumne wciąż stoją granice
I blaskiem tym samym lśni mapa.

Nie mamy już wolnej Ojczyzny,
Choć może się zdawać, że mamy.
Poległy odważne nadzieje
I pękły chroniące nas tamy.

Zostały nam tylko wspomnienia,
Nieświeże, choć piękne i młode;
Wspomnienia o czasach przerwanych,
Gdy mieliśmy wolność, swobodę.

Więc żegnaj, Ojczyzno jedyna,
Nie po raz pierwszy sprzedana!
Dziś widzę, że obce mocarstwa
Wciąż wolą Cię widzieć w kajdanach…

Natalia Julia Nowak – Rejtan i Prezydent*

Rejtan znów ukrzyżowany,
Po raz drugi jęczy z bólu…
Co Pan zrobił, Prezydencie?
Co Pan zrobił, polski Królu?

Rejtan znów się z męki zwija,
Łaknąc Polski i wolności…
Mam więc żal do Prezydenta,
Żal do Jego Wysokości.

Rejtan duszę swą oddaje,
Lecz mu życia nie jest szkoda…
Mnie zaś umrzeć nie jest dane,
Jam jest na to nazbyt młoda!

Rejtan przepadł ku swej uldze,
Ja wzdycham jak lud w Kabulu…
Co Pan zrobił, Prezydencie?
Co Pan zrobił, polski Królu?

___________________________________

• Wszelkie podobieństwo do wiersza “A jak poszedł król na wojnę” Marii Konopnickiej jest PRZYPADKOWE. Tekst “Rejtan i Prezydent” pisałam spontanicznie (pod wpływem bardzo silnych emocji) i dopiero później uświadomiłam sobie, że jest on podobny do utworu polskiej pozytywistki.