czy Robespierre nie był szlachetnym artystą, który jedynie zachęcić chciał prostych ludzi do chwili refleksji nad potrzebą pewnych zmian.

To był tylko taki środek artystyczny. Taka wielka przenośnia. Performas.

A my go tak dosłowinie bierzemy wciąż i wciąż...

Już kiedyś Nicponiowi napisałem, że jak na gościa który wierzy w Syna Wszechmocnego, który dał się ukrzyżować za niewinność przez kolaborantów i pogańskich wrogów Narodu Wybranego — to dziwnie gada.
Czasem coś mi się zdaje, że on wierzy w innego ukrzyżowanego. Bo ja wiem, Spartakusa, czy jak.