Widzę, że niektórym nie podoba się to, że piszę jednak daje mi to pewną ulgę, której nie potrafię sobie odebrać, dlatego dalej będę pisać ku niezadowoleniu innych. Jestem wolnym człowiekiem, którym ma prawo do własnych poglądów, odczuć i przede wszystkim zachowań. Moja obecność tutaj pomaga mi. Co prawda to tylko jedne wpis jak do tej pory, teraz już drugi, a ja czuję się jakbym się wygadała najbardziej zaufanej osobie, która ma niesamowicie obiektywne spojrzenie na sytuację. Wasze komentarze dają mi takie odczucie… Dlatego tu i teraz dziękuję Wam za wszystkie z całego serca. Odniosę się jeszcze tylko do jednego komentarza, który zarzuca mi źle sformułowany tytuł, a mianowicie użycie w nim słowa “nagle”. Zgadza się – nagle. Coś zaczęło się psuć między mną, a moim mężem, ale nie było to nic konkretnego, takie zwyczajne zmęczenie materiału jak to mówią moi znajomi, a ja pewnego dnia usiadłam z moim mężem przy stole, gdzie zdawało mi się, że właśnie przechodzimy tylko przez “takie zmęczenie materiału” pomyślałam sobie…. “kurczę, ja Cię już chyba nie kocham”. Zgodzić się mogę jedynie z tym, że nagle nie było kluczowym słowem bo wyraz “chyba” powinien tu odgrywać największą rolę...

Od mojego ostatniego i w zasadzie jedynego wpisu minęło już trochę dni, a w tym czasie wydarzyło się parę rzeczy. Może rozpocznę wpis od opowiedzenia o najważniejszej dla mnie, która się wydarzyła, o tej która wywołała we mnie emocje, które jak mi się zdawało nie są w stanie być wywołane na nowo.

Pewnego dnia, po powrocie z pracy moim i mojego męża wybraliśmy się na spacer – on to zaproponował, a ja szczerze mówić ze zobojętnieniem poszłam. Chodziliśmy, trochę rozmawialiśmy, trochę milczeliśmy. Na początku chodziliśmy po mniej, a później po bardziej zatłoczonych miejscach. Chodząc po tych bardziej tłocznych, spostrzegłam, że mój mąż zaczyna spoglądać na inne kobiety ze swoistym błyskiem w oku. Miałam wrażenie, że robi to podobnie, jak kiedyś patrzył właśnie na mnie. Zaczęłam analizować czy robi to dlatego, że wie, że we mnie coś się zmienia, czy dlatego, że to właśnie on potrzebuje odmiany i może ja o czymś nie wiem. Pierwszy raz od dawna mąż mnie zaciekawił, ale też niesamowicie rozzłościł ponieważ aż wstyd się przyznać – sama się dziwię, że to powiem – byłam zazdrosna. Myślałam wcześniej, że mój mąż jest do tego stopnia obojętny, że nic nie jest w stanie mnie zdziwić, a jednak…

Później wydarzyło się kilka sytuacji w których zauważyłam, że on flirtuje wręcz z innymi kobietami jednak zachowuje przy tym przyzwoitość, tak że w zasadzie nie mogę się do niego o nic przyczepić, ale jestem zazdrosna… Dało mi to niesamowicie do myślenia i nie wiem co z tym zrobić...