Wszystkie trzy opcje tak naprawdę są złe….

A niestety nikogo to nie obchodzi, bo hmm po co się zajmować rzeczywistymi problemami skoro można wymyślić tuzin własnych i dziarsko je rozwiązywać przez całą kadencję. Po co policjant ma się użerać z ‘Rumunami’ – nie wiadomo czy to nie da w łeb, choróbska nie rozniesie, skoro można przeganiać babcię z pietruszką czy ulicznych grajków.. (Nikt mu przecież za to dodatkowo nie płaci)

Wie pani, w swoim kraju zasililyby wielkie dzielnice, gdzie bylyby tylko ludzie ich pokroju. Panstwo sie nimi ne zajmie bo nie bedzie mialo z tego wystarczajacych korzysci, ludzie tez widza wieksze problemy. nie stykam sie z tym problemem bo mieszkam w malym miescie, ale pamietam wycieczke do Lwowa- tam za turystami chodzili cale chmary takich dzieci nie proszac nawet o pieniadze, ale po prostu wydzierajac jedzenie. U nas i tak nie jest zle.

pzdr

Witam pięknie.
Poruszyłaś bolesny temat. Gdzieś czytałem reportaż o kulturowych uwarunkowaniach. Oto wietnamska matka, niezbyt legalnie u nas przebywająca, przed pójściem do pracy w jakiejś jadłodajni odprowadza dziecko do polskiej szkoły aby tu w bardzo dla siebie trudnych watunkach pobierało nauki. Rumunka a właściwie rumuńska cyganka, przebywająca legalnie, jesteśmy razem w Unii, rozsadza swe dzieci po rogach ulic, według przydziału jaki uzyskuje u odpoczywających przed spożywaniem owoców jej pracy cygańskich mężczyzn i potem tylko dba o odbieranie urobku.
Rzecz w tym, że z żebractwa uczynili sobie ci ludzie zawód i solidnie go wykonują. Nie wiem czy nie mają możliwości zarobkowania u siebie. Ale u nas mogliby to robić bez trudu, gdyby tylko chcieli.
Podobno obdarowywanie ich datkami pogłębia tylko problem.
Żeby sprawa była jasna – daję. Daję, mimo poczucia, że właśnie biorę udział w oszukiwaniu mnie, tych dzieci i ich rodziców. Daję pomimo, że pakuję te dzieci w wirtualny dobrobyt – bez pracy ma się możliwość życia. Daję i wiem, że na to aby im pomóc nie ma rady.
I wstyd mi, cholera.

‘rumuńskie’ dzieci nie mylić z Rumunią Rumunią:)

To nie są Rumuni, ale Cyganie. Zdaje się, że w większości (całości?) przyjechali do nas z Rumunii, ale mimo to nie są rumuńskie, ale cygańskie dzieci. Określanie ich mianem Rumunów jest w stosunku do Rumunów cokolwiek nieeleganckie.

pozdrawiam

Jak byłem mały to w parku znaleźliśmy z mamą jeża. Trząsł się biedaczek bo zimno było choć jeszcze wczesna jesień. Żal nam się zrobiło jeża i zabraliśmy do bloku. Dostał posłanko i jabłek się nakroiło, a jeż nic nie jadł i nie pił i dwa dni później zdechł. Chcieliśmy dobrze, ale jeże nie mieszkają w blokach. Żyją w innym swiecie. Czy jakby został w parku to by przeżył? Nie wiem, ale przynajmniej by zdechł ze swoimi.

Tak, to ja jestem ta bez serca, która częściej lituje się nad bezdomnymi psami niż żebrzącymi Cyganami. Psy są w swojej biedzie i bezdomności uczciwe, nie probują wywierać na mnie szantażu emocjonalnego. I nie oszukują.
No sorry bardzo, ale ja nie zarabiam pieniędzy po to aby je rozdawać na ulicach kazdemu, kto z wyciągania ręki robi sobie sposób na życie i czesto lepiej na tym wychodzi niz ja pracując po osiem godzin dziennie na etacie.
Jezeli własne matki i ojcowie nie żałują tych siedzących na ulicy dzieci, to na jaiej podstawie oczekiwać od obcych ludzi aby okazywali im więcej serca?
Nie wiem jak rozwiązac ten problem. Myślę, ze chyba najlepszym rozwiązaniem jest deportacja.