ja to mam siłę przekonywania, jak widać.

Świetne to jest, to już wiadomo, przeczytam jeszcze raz jutro, bo teraz już oddalam się.

Czas na sen:)

P.S. Po tagach widzę, że i Pino w pojawieniu się tego tekstu na blogu swój udział miała:)

postanowiłam tu odpowiedzieć na ten wspaniały komentarz.
Jest mi niezwykle miło, ze to u mnie go Pani napisała.
No cóż, nie znam specjalnie Warszawy…ale opis Pani, obserwacja to kawał smutnej historii, historii naszej Ojczyzny.

Wielkie dzięki Pani Krystyno.:D

A i Jacek poczuł się niezwykle wyróżniony tym ostatnim zdaniem.

Pozdrawiam serdecznie.:D

Wspólny blog I & J

Moje pierwsze refleksje stano-wojenne, podobnie jak Pani, miały miejsce 13 grudnia, w tramwaju linii 15.
Tyle, że zmierzającym z Bielan na Mokotów.

W którym, po podłodze pustego, wymrożonego wagonu, poniewierały się znaczki NSZZ Solidarność.
W ten właśnie sposób wielkoprzemysłowa klasa robotnicza Huty Warszawa, wracając po zmianie do domu, dyskretnie wyzbywała się dowodów swej nieprawomyślności.

Tego samego dnia byłem również pod Regionem Mazowsze.
Tam z kolei, garstka przemarzniętych inteligentów, w różnym wieku, dodawała sobie otuchy skandują nieco rachitycznie i bez większego przekonania; Solidarność! Solidarność!
Zważywszy na to, że około połowa z nich, to czujni SBcy w cywilu, szopka najprawdziwsza, choć nieco przedwczesna.

A wokół tej szopki szpalery ZOMOwców, suki, wozy pancerne, a w odwodzie ciężarówki z ludowym wojskiem na pokładzie.
Niewspółmierność sił fantastyczna.

Całość sprawiało wrażenie jakieś tragifarsy.

Jedni i drudzy wystraszeni równo.
Ci pierwsi skojarzeniami podobnymi do Pani, a drudzy zastrachani wielomiesięcznym sprytnym strojeniem przez politruków.
Krwawą kiszką (hi,hi, hi); tajnymi składami amunicji, listami proskrypcyjnymi, siekierami, łańcuchami i dzidami przygotowanymi rzekomo przez mityczną “ekstremę”.
Na której ślad, jak wiadomo, nigdy nie natrafiono.

Wcześniej, jeszcze przed 13, zdążyłem ponabijać się z kolegi, który całkiem poważnie opowiadał o księdzu Janie Zieji i prof. Edwardzie Lipińskim składających filipinki w zaciszu swych zakrystii i gabinetów.
Wiedział o tym wszystkim doskonale, bo jego tata był wysokim funkcjonariuszem PZPRu.
No może niezupełnie doskonale, bo najwidoczniej tacie umknęło, że ci dwaj niebezpieczni terroryści liczyli sobie wówczas po ok. 90 lat.

Tak to władza, dla zwarcia szeregów, wykreowała sobie śmiertelne zagrożenie.

A 10 milionowe, śmiertelne zagrożenie, gdy tylko nadeszła pora egzaminu, nieszczęśliwie pogubiło karty swe egzaminacyjne w zatłoczonym tramwaju linii 15.

Niestety tak to widziałem, a szkoda, bo mity i legendy uwielbiam.

Pozdrawiam Panią serdecznie

PS.
Jeszcze jedno, najważniejsze; Pino mówi do mnie ciołku, a Pan Czajnik wcale za mną nie przepada.:)

jatka? Tak?
Nie garb się i w końcu zabierz się za ten angielski!:)

Właśnie słucham pana generała i dochodzę do wniosku, że babcia zupełnie niepotrzebnie trzepnęła wówczas legitymacją.

Generał przemawia tak zgrabnie i wyjaśnia tak przekonująco, że na pasku w dole ekranu aż 86 % publiczności ocenia, że dobrze przysłużył się Polsce.
Nie tylko w stanie wojennym ale i w 1970 roku, i w Czechosłowacji, i kablując na kolegów do Informacji Wojskowej w okresie stalinowskim.

85% – mimo, że konsekwentnie mówi dokładnie to samo co w 1981 roku.

Krytykę swojej osoby nazywa polityczną nagonką: “Proszę zauważyć, w Hiszpanii i RPA nikogo się nie rozlicza.” :)

A red. Lis okazuje się tak spolegliwym, taktownym i wyrozumiałym dziennikarzem, że pan generał nie zapomina docenić jego klasy;
“Jest Pan arystokracją dziennikarską, a wiem co mówię, bo często stykam się z chuliganerią prasową”.:)

Wychodzi więc na to, że i bojowość Pana Czajnika była nikomu niepotrzebna.
Ba, dla 85 % szkodliwa.
Przekaż tacie, że najwyższa pora, żeby zaczął się wstydzić.:)

Pozdro

No cóż, to należę do 15 %. Nie ma się czego wstydzić, grzaniec galicyjski też ma tyle.

Towarzysz generał dobrze przysłużył się Polsce ? Chyba tylko w czas Okrągłego Stołu. A za CSSR i Wybrzeże pies go trącał, amen.

Tak w ogóle to pojawiłem się na świecie… dokładnie 9 miesięcy po tej WRONiej nocy :D

Pino: pozbywam się źródła konfliktu, jatkę zmieniam kiszkę, bo właściwie chodzi o taką krwawą z której wyszła zwykła kicha.

MAWie:
Budujące, że należysz do tych 15 %.
Bynajmniej nie bezrefleksyjnych.

Umówmy się więc, że do czasu gdy historia wyda ostateczny werdykt,
generałowi za okrągły stół stawiać będziemy pomniki, w bocznych uliczkach, a nie od razu na Rynku Głównym.

A i jeszcze drobna uwaga do Twojej nowej notki, załatwmy to od razu:

Jakich znowu dwóch? Buców było mnóstwo.

Dawno temu był żył sobie jeden buc jajcarz, co własnego konia uczynił senatorem.
Był też buc smakosz podrobów z przeciwników politycznych ze środkowej Afryki. Był buc idealista utopista z Kampuczy…

Jest też Buc, ładnie wychodzący na zdjęciach. Dokładnie nie wiem, czym ona się wykazała, więc może teraz ją pomińmy?

Ale generał jest nasz, tylko nasz, choć przyznaję, trochę obciachowy i mocno operetkowy.
Nie mamy prawa oceniać go z pominięciem zasług innych, najcudaczniejszych buców?

Zadziwiające, że zawsze i od razu, gdy o nim mowa, znajduje się ktoś, o znacznie szerszych horyzontach, który rytualnie wyciąga tego nieszczęśliwca Pinocheta.
Ale czemu wciąż tylko tego jednego jedynego?

A przy okazji, wyobraź sobie taką hipotetyczną sytuację.

Gdyby np. takiego Adolfa Schikelgrubera, swego czasu, nie zaszczuto politycznie aż tak skutecznie, że ten targnął się skutecznie na życie swe,
dano życzliwego dziennikarza, psa labradora i dobry czas antenowy, to pewnie trauma naszych zachodnich sąsiadów trwałaby znacznie krócej. Nie uważasz?

Ale czy z pożytkiem dla reszty Europy? Frapujące.:)

Pzdr

“Paradoksalnie dosyć lubię yassę. Referenta miałem za rozsądnego gościa, ale jego tekst o Piesiewiczu mnie zbrzydził. (...) Nie mam zamiaru pojawiać się na tekstowisku.”

Czajnik

z autorem będę mieć w letnim wykład, już się boję.

RRK ma swoje zalety, triarius to jednak inna liga niż samuraj, Mireks zwyczajnie ględzi ;)

prawie jak pamiętnik z powstania warszawskiego

prawie :P

=moje nudne i banalne foty=

Po cholerę obrażasz moją rodzinę, że spytam?

Fakt, próżny jest, ale tobie do pięt nie dorasta w tej materii, zaręczam. Komu się poprzewracało w główce, z tym też by szło podyskutować...

Mnie akurat tamten twój tekst podobał się nadzwyczaj i nie zrozumiałam dokładnie, czego się Czajnik czepia, no i co z tego?

Mamy wpisany w idiotyczną konstytucję nakaz zachwytu nad referentem bulzackim?

***

Panie Igło, możliwe… Nowak jest okej jako historyk, chociaż jego prawactwo razi nawet mnie. Po prostu nie mam w tej chwili głowy do poważnych lektur.

Pozdrawiam

ja dymię. ;) W dwóch znaczeniach.

Rodzinę? Nie wiedziałem, że wy tu jesteście całą rodziną. Nie wnikam w pozatekstowe subtelności i ich nie dochodzę. Wyjaśnijmy sobie za to jedno. Skoro piszesz komentarz, w którym używasz mojego nazwiska, powinnaś liczyć się z tym, że odpowiem. Nie wiem, co było takiego ważnego w tym, żeby świat informować o złotych myślach jakiegoś Pana/Pani Czajnika na temat referenta. Radzę wcześniej pomyśleć, zanim się coś zrobi, zamiast potem rżnąć git dziewuchę z żylety, bo — na mnie — robi to wrażenie karykaturalne i nic więcej. Może trochę żenuje.

——————————
r e f e r a t | Pátio 35

Jakbym przeczytał, jakby nie ma żylety, jakby nie problem. Bye,

——————————
r e f e r a t | Pátio 35

i tak od 43 lat wierzą he he he

wyobrażasz sobie taką piosenkę o Krzynówku i Perejro?

=moje nudne i banalne foty=

kurwa … ale tak się zeszmacić jak Lato … fuck …

legenda musi umrzeć żeby żyć ... Deyna Kazimierz – wielki szacun sławmy jego imię ... :D

=moje nudne i banalne foty=

ja tam jakoś niekoniecznie ten futbol lubię ... jak leci to obejrzę... parę meczy było fajnych … np Francja:Polska z Woźniakiem w bramce jak wypieprzyliśmy telewizor przez okno i resztę meczu oglądaliśmy w pubie …

=moje nudne i banalne foty=