powstańcy są biedni?
Ci co zginęli – bohaterami.
Ci co żyją – uznania doczekali.
Biedni to byli ci w piwnicach
A ci co tam do tej pory siedzą, (w tych piwnicach) strachu, głupoty, wrednej nienawiści, bełkotu i zwykłej durnoty – to pożałowania godni są.

Tak samo jako ci, bełkotliwi skurwiele medialni wpierający teraz, że o PW nie można było mówić, pisać, czytać.
Otóż ja czytałem, pisałem, śpiewałem prze cały PRL, w ZHP.
A co tak twierdzą, to kłamią.

“Ta biedna Polska jest chyba jedynym krajem gdzie jest coś takiego jak polityka historyczna.”

I Akurat z Niemcami to zły przykład, Niemcy polityke historyczną prowadzą, w dodatku przepracowują historię, uporać się z nia próbują, pokazują jej różne aspekty.

Powstają filmy i o IIWŚ i o czasach NRD i o Stasi (“Życie na podsłuchu” świetne choćby, w POlsce takiego filmu jakoś nikt nie zrobił), akurat historyczne dyskusje czy motywy w Niemczech są całkiem częste i obecne.

Nie wiem, kto tak twierdzi, ale musiałby to być jakiś skończony frajer. Bratny swoich “Kolumbów” wydał w 1957, i był to hit absolutny, wydawany w tysiącach egzemplarzy (jak najbardziej zasłużenie). Wajda swój “Kanał” nakręcił w tym samym czasie, i bynajmniej go cenzura nie zatrzymała.

Z tą polityką historyczną to faktycznie jest tak, że polityki i historii oddzielnie analizować się nie da, więc pewnie wszędzie jedno i drugie razem występuje.

Faktycznie nie do końca jest tak, że tylko w Polsce, Rosja chociażby jest takim krajem gdzie już nie wiadomo co jest polityką, a co historią. Niemcy może też niezbyt fortunny przykład. Jednak tam chyba mniej na co dzień się to historią “żongluje’ aby osiągać doraźne cele polityczne

Klaudiusz

W czasach gdy Igła był harcerzem, to o ZHRze nikomu się nie śniło. Więc Igła nie ma na co uważać. :)

Natomiast zgadzam się z panem Grzesiem, że Niemcy politykę historyczną mają, natomiast my mamy politykierstwo historyczne. Niemcy wmawiają całemu światu, że są ofiarami hitleryzmu i wypędzeń zarządzonych przez Polaków, a my się spieramy czy Powstanie Warszawskie warte jest świętowania.

Niech się Pan przejdzie na blog pana Adama Maksymowicza („Podróżnego”), to poczyta Pan o Powstaniu rzeczy smutne i prawdziwe. Wbrew pozorom, sprawa powstania jest ważna dla żywych nie mniej niż dla tych co zginęli. Natomiast robienie z niej kiełbasy wyborczej, to lekka paranoja.

Pozdrawiam