jak miło Cię znowu poczytać, czuję że zabiegany jesteś bo twój rozum ma blisko do serca a serce do rozumu.Miłość to najsilniejsza z ludzkich motywacji.Jakiś czas temu
(długi czas) obraziłam się na” swoje serce”, myślałam o sobie z lekka pogardliwie:
“potrafisz tylko czuć i się wzruszać”.Wszystkie swoje porażki tym tłumaczyłam, potem
były różne doświadczenia, książki i warsztaty pedagogiczne dla rodziców i zwrot i odnalazłam drogę do swego serca.
Gdzie Bóg w tym wszystkim, wierzę, że za tym wszystkim, chce być z nami.przemawia do nas doświadczeniem i używając innych ludzi, filmów, książek
obrazów, całego piękna tego świata.
Intelekt, rozum trzeba kształcić by potrafił realizować potrzeby serca. Jak jest
to podporządkowanie rozumu wobec serca to cały człowiek jest w porządku a jak człowiek jest w porządku to jego świat też.
Przypomniała mi się anegdota:
zapracowany Tata znużony nagabywaniami swojego kilkulatka podarł naprędce
dużą pocztówkę z mapą i poprosił swą pociechę by ułożył tego stworzonego na- prędce puzzla.Zadowolony ze swego sprytu zabrał się do pracy licząc na dłuższy tzw.święty spokój a tym czasem malec, o zgrozo, przyszedł po kilku minutach.
Tata przetarł oczy ze zdumienia,mapa była kompletna.Spojrzał na pierworodnego
z niedowierzaniem i spytał jak to zrobiłeś?
Na to latorośl odparła rezolutnie: wiesz bo po drugiej stronie tego obrazka jest człowiek i jak on jest w porządku to i świat jest w porządku.
(Hm, czasem przemawia przez dzieci.:)
Tata odwrócił pocztówkę i faktycznie na odwrocie mapy było zdjęcie mężczyzny.
Rozgadałam się ale dziś wszyscy tu tak sobie pozwalają więc czuję się rozgrzeszona.
pozdrawiam i życzę sukcesów jak zwykle po spotkaniu z tobą wzbogacona:)