Nie, skąd. Na niby.

Wiesz, że wiecie.

Tylko że żyjemy, bażancie.

Tak. Chcę, żeby Grześ wygłosił długie, mamroczące i niezrozumiałe przemówienie, a potem stracił równowagę i wpadł do otwartego grobu. Żeby zrobiło się wielkie zamieszanie z poszukiwaniem pijanego grabarza, który go stamtąd wyciągnie, i żeby powstał ogólny Monty Python. Żeby potem wszyscy upili się na mojej stypie, a Stopczyk puszczał muzykę, od której wszystkim popękają bębenki.

Michael Jackson ma sławę nieśmiertelną i pamięć milionów. Wiesław Mojzych ma pamięć i szacunek kilkudziesięciu kolegów blogerów.

Fair deal, isn’t it?