jestem raczej krytyczny wobec tej wybitnej postaci, ale nie uważam, że był śmieszny/straszny.

chodziło mi o pokazówkę. oczywiście byli tacy, którzy płakali szczerze. ale po Irsenowiczu też pewnie niektórzy płakali szczerze. zresztą w tłumie płacz, śmiech i agresja są zaraźliwe.

poza tym w Polsce śmierć znienawidzonej postaci publicznej wyzwala niesamowite pokłady agresji tkwiące w naszym narodzie.

umarł, to umarł. po co się jeszcze wyżywać? a w takim onanizmie pośmiertnym celuje polska bogoojczyźniana. tak to już jest w tym smutnym kraju.