ciekawe jets to, że Polscy komentatorzy i politycy traktują Ukrainę jak jedność, a jak widać, w sprawie Bandery i UPA sa oni podzieleni.

I zresztą nieraz o tym pisałeś, że UPA też UKraińców zabijała.

A w ogóle nie wiem czy znasz tekst ten, ciekawy, nie do końca na temat, ale niedawno go czytałem i tak pomyślałem, że ci podrzucę

http://www.polityka.pl/archive/do/registry/secure/showArticle?id=3364104

Pozdrówka.

Czy to prawda, że można dostać tam potrawy o nazwach “uśmiech Nachtigalu” czy “serenada pogromu”?

nie

ja tam bym z chęcią ciebie poczytał gdziekolwiek, o Lwowie szczególnie, w sumie sam słabo znam, bo byłem raz tylko.
A w tym roku Bałkanów nie zwiedzałeś?

A ja może napiszę o Polsce i o Niemczech, a dokładniej o książće Stephena Moellera niedługo, który to całkiem dobra robotę zrobił, książkę tę pisząc.

Taki ukraiński Stephen Moeller by się nam przydał:)

Ciekawe te mapki. Widać że Janukowycz wygrał w kilku obwodach, gdzie większość deklaruje j. ukraiński jako pierwszy.

Serhij oczywiście

miałem jechać do Serbii i do Czarnogóry, ale były kłopoty z autem. jak sie uda to może do Nowego Sadu jakoś w zimę skoczę

Dzięki.

Zastanawiające są dla mnie nawoływania do usunięcia Pawliwa z katolickiego uniwersytetu. Jeśli to się stanie to już żadne historyczne zaklęcia nie przekonają mnie, że hierarchowie… Nieważne. Powiedzmy, że dla mnie będzie to powtórka z rozrywki inaczej. Czy coś.

Pozdrawiam.

“jadąc “tam” – warto o tym pamiętać.”

za tydzień jadę do Lwowa/Łucka/Żytomierza … jadę do normalnego kraju, gdzie mieszkają normalni ludzie, a nie jak chciałaby garstka frustratów sami rezuni z czarnymi podniebieniami.

Jako dziecię wczesnoszkolne w kwitnacym PRL-u korespondowałam z uczniem z Peru i drugim z Rosji znad Wołgi (w ramach nauki języków).
Peruwiańczyk zapytał, w którymś liście jaki to kraj ten ZSRR, a ja, naiwne wtedy dziecię (3-4 kl. szk. podst.), odpisałam, że normalny, taki jak każdy inny. Odpisałam tak mimo, że bardzo mnie dziwiło, że chłopczyk znad Wołgi przysłał swoje zdjęcia na tle rozpadających się szop, które wyglądały wtedy gorzej niz drewniany wychodek u mojej prababci na wsi. Wiele lat później widziałam ZSRR od wewnątrz i zobaczyłam, że taka bieda jest tam normalna, a po upadku ZSRR dane mi było zobaczyć, że z wielkiej biedy można popaść w jeszcze większą nędzę nie ze swojej winy i to nadal jest normalne.

Podróżując przekonałam się, że w każdym kraju mieszkają normalni ludzie gotowi przybysza częstować chlebem – ale nie wszyscy tacy są. Nasi przodkowie nie bez powodu przekazali nam mądre przysłowie, że łyżka dziegciu psuje beczkę miodu. I jak nas nauczyła historia (która się lubi powtarzać) kilka procent rezunów niszczy normalne życie normalnych ludzi i zaraża własną, rezuńską normą.

Jak dla mnie, ostatnio tego dziegciu jest za dużo i u sąsiadów i u nas.

Zastosował tu pan kolejną normę, tym razem internetową:
jak brakuje rzeczowych argumentów to się zaczyna “dbać” o nerwy interlokutora…

Nota bene z racji silnego uczulenia na jad pszczół, os i szerszeni tymczasem skupię się na usuwaniu dziegciu z otoczenia, robienie miodu pozostawiając pszczelarzom.

Żałość to jest dlatego, że pan D/S skrupulatnie stara się nie dostrzegać, o co naprawdę chodzi. O wiele rzeczy a o niektóre bardziej. Ja osobiście chciałbym załatwić wreszcie chrześcijański pogrzeb mojego przyrodniego rodzeństwa. Napisałem stosowne pisma, otrzymałem wykrętne i kłamliwe odpowiedzi z Ambasady Ukrainy, a tylko wykętne i zbywające ze strony polskich urzędów państwowych. Sprawa leży u Rzecznika Praw Obywatelskich. A to wszystko z powodu przyjęcia za doktrynę państwową heroizacji armii złożonej z morderców cywilnej ludności. Co to za państwo, w którym odmawia się krzyża na grobie, ba, odmawia się grobu ofiarom mordu ? Po co była pikieta przed konsulatem Ukrainy w Krakowie 10 lipca 2009 roku ? Tyle się działo, mówiło, pisało a po tym wszystkim zjawia się pan D/S i stanowczo twierdzi tak samo jak pan Wujec, że wszystko jest pięknie, cudownie. To kłamstwo. Ja mam nadzieję, że normalni Ukraińcy poradzą sobie ze swoim wrzodem banderowskim, ale my Polacy powinniśmy im pomóc. Milczenie władz Polski jest wykorzystywane jako argument przeciwko przeciwnikom banderowców. Bo żeby zło zwyciężyło, wystarczy, żeby dobrzy ludzie nie robili nic. Aby się jakoś bronić przed – tak to odbieram – zagonieniem mnie do getta nienawistników przypomnę, że to ja w internecie rozpocząłem próby uhonorowania indywidualnie tych Ukraińców, którzy ratowali od śmierci niewinnych ludzi, ukrywając ich przed banderowcami. Rodzina mojej Mamy przeżyła dzięki ukraińskiemu małżeństwu. A za pomoc Polakom groziła im śmierć...
Nazwisko, jakie podaję, jest moje prawdziwe, zdaję sobie sprawę, że jestem Polakiem ruskiego pochodzenia. Posyłam ksiązki ukraińskiemu historykowi, ukraiński dziennikarz zaprasza mnie do Lwowa na kawę... Żałość, że Pan D/S tak wybiórczo mnie ocenia, aż poczułem potrzebę tłumaczenia się, że nie jestem wielbłądem. A pana D/S proszę, skoro nie razi Go, że po ulicach chodzą upiory ludobójstwa w mundurach (wydumanych) UPA – gdy już będzie się fotografował z weteranem UPA, niech zapyta – czy raczy on kiedyś wyrazić zgodę na chrześcijańskie pogrzeby ofiar “antypolskiej akcji”?
Jeszcze dygresja – kiedyś podał mi rękę leśniczy, który odsiedział wyrok za gwałt i morderstwo młodej dziewczyny. Uścisnąłem dłoń z pewnym przymusem, chociaż sprawca pokajał się, odpokutował, odbył karę... Ale jak podać dłoń komuś, kto jest dumny ze swej przeszłości, a na zarzuty opowiada dyrdymały o Jaremie Wiśniowieckim i o prawie do czynienia każdego draństwa – bo na swojej ziemi ? Kraj, gdzie ludobójcy chodzą w chwale i gdzie odmawia się wykretnie prawa do grobu ich ofiarom – nie jest jeszcze normalnym krajem. Pan Pawliv czuje się zagrożony utratą pracy, bo mówi i pisze, co mu podpowiada własne sumienie – no a panu D/S nadal wszystko sie podoba. Życzę zatem samych miłych wrażeń z pobytu “tam”, to znaczy na Ukrainie Zachodniej. Wschodnia jest nieco inna. I proszę odnosić się na pzyszłość do meritum a nie spraw drugorzędnych, tam czy nie tam.

.

Wycięta została wasza “finezyjna” dyskusja. Niektórych takie rzeczy rażą.