Życie jest dość dziwne. Bo okazuje się często, źe nie zna prawdziwego smaku chleba ten, kto nigdy nie był naprawdę głodny. Nie zna prawdziwej radości ten, kogo Pan nigdy jeszcze nie poprowadził stromą ścieżką przez dolinę smutku i śmierci. Dziwne to wszystko jak cholera, ale co zrobić, tak właśnie jest.

“Owocem zaś Ducha jest: miłość, radość, pokój, cierpliwość, uprzejmość, dobroć, wierność, łagodność, opanowanie. Przeciw takim [cnotom] nie ma Prawa.” Gal. 5:22-23

I kto to mówi, prawda. Czy taki kłótliwy narwaniec, o którym Piotr Apostoł pisał coś w stylu: “umiłowany nasz brat Paweł jest naprawdę wporzo gość, mimo że czasem tak dziwnie pisze, że nikt tego ni w ząb nie kuma”, miał prawo pisać o cnotach Ducha? Miał czy nie miał, napisał, i dobrze.

Ciekawość, że na drugim miejscu, zaraz po Tej Najważniejszej, umieścił właśnie radość.

Pomyślcie o tym trochę, właśnie teraz, pomimo wszystko.

Rok temu napisałem życzenia, które dziś, dziwnym trafem, wydają mi się jeszcze bardziej aktualne niż wtedy. Cóż stoi na przeszkodzie by i dziś Wam tego samego życzyć? Przyjmijcie więc, proszę, Szanowni Bywalcy TXT oraz nasi Czytelnicy:

Wszystkim życzę uśmiechu wewnętrznego, nawet jeśli nie macie zbyt wielu powodów do radości, bo na przykład niedokładnie się rozglądacie wokół siebie, lub wpatrujecie nie tam, gdzie trzeba.

Tym zaś, którzy świętować będą Narodziny Zbawiciela, życzę, by przy wigilijnym stole nie brakowało im nikogo zapomnianego, by pamiętali, że Prawo nakazywało zatrzymać się przed ołtarzem i wrócić, by najpierw pojednać się z bratem.

Tym sposobem każdemu życzę spokoju ducha, ale takiego prawdziwego, bez konieczności zagłuszania wyrzutów sumienia przy pomocy świątecznych świecidełek i rytuałów.

Dobrych Świąt, niech Wam dobry Bóg błogosławi na cały nowy rok.