I tu bym przytoczyła relację jakiegoś Ukraińca ;)
Oni też mają ciekawe spostrzeżenia. Kiedy w listopadzie wracałam z Babskiego Kameralnego, wracałam zapchanym “Ślązakiem”. To legendarny skład relacji Przemyśl – Kraków – Wrocław – Zielona, temat na osobny tekst. Tam, w tym pociagu, tradycyjnie się naoglądałam, napatrzyłam. Pani Ukrainka spokojnie relacjonowała, że ma i papierosy, i wódkę w torbie: “prezenty” – jak wyjaśniła, u, ha, w takiej ilości, rzeczywiście.
Co oni zdązyli zmodernizować??

Kłaniam się zielono

... to całe powieści można pisać. Zawsze było ciekawie.
We Lwowie na wycieczce byłem 3-4 lata temu oraz rok temu. Raz jechaliśmy z jakimś ukraińskim urzędasem w otwartych drzwiach. Ten z kierowcą autokaru nawzajem się wyzywali i wrzeszczeli na siebie. W końcu urzędas wyskoczył, bo się zbyt daleko od posterunku znalazł i stracił rezon. Chodziło o ściągnięcie jeszcze jakiegoś ubezpieczenia od naiwnych.
Drugim razem gdy wracaliśmy ze Lwowa to połowa zakupów została spożyta. Noc oczekiwania na odprawę. integracja z dwoma innymi autobusami oraz jednym busem. Taaaka impreza była i komedia szmuglerki. Na granicy nie chcieliśmy zapłacić expresówki to jeszcze dowalono nam przerwę na herbatę, a po samowar chyba do samego Lwowa jeżdżono.

kilka razy przekraczałam tę granicę. Pamiętam “przygody” z początku lat 90-tych i te z lat ostatnich. Za każdym razem (pociąg, własny samochód) byłam zdumiona tym, co widzę, czego doświadczam i czego się ode mnie oczekuje. Mam wrażenie, że nic się nie zmienia.
Szoda, bo bym chętnie moją 70-letnią mamę zabrała w jej strony…
barabasz – baszka

kilka lat temu wracając z wakacji granicę Białoruś-Polska przekraczaliśmy osobowym, który zaczynał bieg zaraz przed granicą. Wpierw zapchany bezcłowy – tylko wódka i papierosy. Potem przelewanie tego do torebek plastikowych, kobiety tyją w oczach trzy-pięciokrotnie. Potem wchodzi straż graniczna. Kilka kobiet odesłanych. Celnik rozkręca pół pociągu, z latarką i lusterkiem sprawdza trudno dostępne miejsca. Zostajemy w przedziale sami, pociąg rusza dalej. Przez cały skład przechodzi chłopak – bezbłędnie ze znanych sobie miejsc wyciągając butelki i kartony z papierosami. Kilka lat później, granica piesza w Medyce. Ku mojemu zaskoczeniu większość mrówek to Polacy.

Druga strona medalu. On z Warszawy, ona ze Lwowa. Jeszcze nie tak, żeby brać ślub, a teraz bez papierka każde spotkanie się komplikuje. Gigantyczne kolejki na Białorusi po wizę – jeszcze przed naszym wejściem do Schengen – http://twoserge.fotolog.pl/1098458,komentarze.html [w ogóle polecam bloga TwoSerge’a, już kiedyś pisałam o nim na Salonie].

Dobrze pamiętam, jak przy okazji starania o wizę albo wjazdu do lepszego świata dawano mi się do zrozumienia, że jestem osobą drugiej kategorii – bo ambasada nie może umawiać ludzi na godziny – więc od świtu godziny w kolejce przed konsulatem, potem w małym pomieszczeniu z za małą ilością siedzeń; bo dla non-EU jedno okienko z gigant kolejką, kiedy trzy puste dla wybrańców. To, że nasze państwo stosuje podobne praktyki… Brak mi słów.