Ja tu się celowo nie odnoszę do, ani nie oceniam bliższych konkretów, bo jak się oko za blisko przystawia do czegokolwiek, to widzi się coraz mniej rzeczywistości, a coraz więcej własnej jej interpretacji – trochę jak z opisywaniem słonia poprzez macanie jego ogona z zamkniętymi oczami.

Mój komentarz jest bardziej z lotu ptaka, mówiąc w skrócie.

Na Dzieci Gazownika (niezależnie od wieku) nie ma rady – znaczy jest tylko nadzieja taka, że kiedyś dorosną, a kontakt z “barbarzyńcą”, choćby poprzez słowo pisane (choć w przypadku Nicka to słowo pisane jest takie, że to daje efekt kontaktu bezpośredniego, co jest jego pisania wielką zaletą), może to dorastanie tylko przyspieszyć, więc tak czy tak, wychodzi na plus.

Tak poza tym, to co powiedzieć o ewentualnych skutkach czytania Starego Testamentu, z krótką przerwą na Nowy, skutecznie wyzerowaną przez Apokalipsę św. Jana. To jest dopiero jazda! Nic dziwnego, że większość biblistów rozpaczliwie się gimnastykuje, by wykazać, że to wszystko tylko symbolika, taka licentia poetica Pana Boga. To są jaja jak berety, swoją drogą.