Świat mediów, a podejrzewam, że również polityki, żyje wczorajszym wieczornym programem Sekielskiego i Morozowskiego. Ujawniono w nim dokumenty, świadczące o tym, że obecny minister sportu, Mirosław Drzewiecki, został zatrzymany i osadzony w sylwestrową noc roku w 2000 więzieniu, za szarpaninę z własną żoną. Był pod wpływem alkoholu, a dodatkowo jeszcze złożył na podsuniętym mu formularzu podpis, pod informacjami, które okazały się nieprawdziwe. Dotyczyły one jego statusu majątkowego, a także jego pozycji – w oświadczeniu pojawiło się stwierdzenie, że był w tym czasie dyplomatą, co nie było zgodne z prawdą.
Następnego dnia sprawa się zakończyła, po złożeniu oświadczenia żony i Drzewiecki opuścił terytorium Stanów Zjednoczonych i nie miał nigdy problemów z prawem na terytorium tego kraju.

Drzewiecki, zaskoczony przez dziennikarzy TVN ewidentnie kluczył i mataczył. Tłumaczył się nieznajomością języka angielskiego i procedur policji stanowej na Florydzie. Dopiero później przyznał, że tego rodzaju zdarzenie, jak i jego okoliczności miały miejsce. Żona go wsparła. De facto sprawa zamknęła się w trójkącie oficer, który ich zatrzymał, Drzewiecki i jego żona, Janina.

Czy tego rodzaju sprawa powinna być ujawniona? Czy powinna ujrzeć światło dzienne?
Jeżeli przyjąć, że osoby publiczne “mogą więcej”, a jednocześnie, mogą mniej, bo ciąży na nich odpowiedzialność za pełnione stanowisko, na którym trzeba mieć podwyższone standardy moralne – to pokazanie tego materiału ma sens. Również dziennikarze, mający tego rodzaju materiały w ręce, kierując się dobrem publicznym i prawem obywateli do informacji o swoich “wybrańcach”, mieli prawo zrobić z nich użytek. Problem tylko, czy ci dziennikarze, w takiej stacji i w ten sposób.

Oglądając wczoraj program Sekielskiego i Morozowskiego, doszedłem, po raz kolejny zresztą, że stacja TVN Mariusza Waltera kieruje się podwójnymi standardami, gorzej, również jej dziennikarze potrafią się dostosować nie do standardów dziennikarskich, lecz do formuły programu.

Formuła programu, gdzie dwóch dziennikarzy, jeden zły policjant, drugi jeszcze gorszy, ma za zadanie prześwietlenie “delikwenta”, który jest obrabiany. Pytanie tylko jest takie, czy program w stacji opiniotwórczej jest po to, aby coś wyjaśnić, wytłumaczyć, naświetlić, czy już jest tylko po to, aby gościa ośmieszyć, zgnoić i przedstawić w niekorzystnym świetle?

Nie jest tłumaczeniem dla mnie, że Drzewiecki sam się podłożył, że nie zachował się profesjonalnie. Wystarczyło, po porannym ataku dziennikarzy, wydać oświadczenie, nawet w formie krótkiej konferencji – i sprawę zakończyć. Drzewiecki jednak przyszedł do programu, co dziennikarze powinni mu poczytać za plus – a tego nie zrobili. Niestety, panowie dziennikarze poszli po najmniejszej linii oporu, trochę dziwne zresztą, że nie pojawiała się lampa skierowana na twarz ministra. Pojechali do końca po ministrze i wyszli z roli dziennikarzy opiniotwórczych, a znaleźli się po stronie hien pióra i kamery. To, co panowie Sekielski i Morozowski zrobili, nie jest godne tego rodzaju kanału telewizyjnego.

Dziennikarz TVN stali się gwiazdami dziennikarstwa dokładnie 27 września 2006, kiedy TVN w późnych godzinach wieczornych wyemitował nagrania ze słynnego pokoju hotelowego posłanki “Samoobrony”, Renaty Beger. Już wtedy pojawiły się wątpliwości, na ile prowokacja dziennikarska jest uzasadniona i zgodna z zasadami etyki. Uznano jednak, że sprawa Beger, czyli czysta sprawa dziennikarskiej prowokacji, była zrobiona profesjonalnie – i nie na zamówienie – ale po to aby pokazać mechanizmy pewnego działania partii rządzącej, PiS. Jednak już w tym momencie Morozowski i Sekielski – chcąc, nie chcąc – postawili się w sytuacji nie niezależnych dziennikarzy niezależnej stacji – lecz jako uczestnicy określonej sytuacji politycznej. Gdyby nie doszło do zejścia się koalicji rządowej na nowo – to oni byliby określani jako architekci tego rozpadu, który zresztą i tak się później, w 2007 roku dokonał.

Nie wierzę, że materiały, dokumenty i cała sprawa Drzewieckiego jest tylko wynikiem ich własnego dochodzenia. Cynk, który otrzymali, spłonka, która odpaliła tę bombę, była zapewne w innych rękach.
Od pewnego czasu daje się zauważyć zmianę frontu TVN wobec partii rządzącej i jej koalicjanta, PSL. Wydaje się, że szefowie koncernu ITI, być może zapatrzeni na “Agorę”, za marzyli sobie już nie tylko rolę recenzentów polityki i polityków, ale również kreatorów. Już w lecie tego roku można było na antenie stacji poczuć niezadowolenie z poczynań Platformy Obywatelskiej i frustrację, oraz zerkanie w stronę innych ugrupowań, w tym lewicy i stowarzyszenia “Polska XXI”.

Ministra Mirosława Drzewieckiego nie specjalnie lubię, szczególnie po blamażu w sprawie PZPN, ale uważam, że został przez panów Sekielskiego i Morozowskiego “użyty” w sposób czysto instrumentalny, dla realizacji pewnych zadań politycznych. Pytanie – kto i w jakim celu użył panów dziennikarzy? I dlaczego zdecydowali się na taką, knajacką i rynsztokową formułę?

Azrael