Do komentarza który napisałem do Pino, dodam – jeszcze dla Ciebie, gdyż poruszasz temat sakramentu.

Jeśli jeszcze w realizowaniu owego marzenia i pragnienia, będzie Bóg po naszej stronie, to jest pewność, że się uda. Bo jest świadkiem naszej decyzji i przysięgi.

Ale musi być spełniony jeden konieczny warunek. Ja, i moja Kobieta musimy wiedzieć czego chcemy. Zarówno jako osoby( każde z osobna) jak i jako Para. Jeśli MY!, wiemy czego chcemy, Bóg wie w czym ma pomagać.

Jeśli sam nie wiesz czego chcesz, to jak ktokolwiek, może Ci w czymkolwiek pomóc? Sam określ cele, priorytety i do dzieła. Zamiast zasłaniać się porażkami innych zawalcz o projekt swojego życia.

Gdyby Małysz oglądał się na porażki innych nie zostałby mistrzem. Gdyby Justyna Kowalczyk, oglądałaby się na porażki innych nie byłaby mistrzynią.
Ale szczęście ma swoją cenę i jest efektem wysiłku. Kto powiedział, że ma być lekko?( w sensie, że bez oglądania się na innych..).

Trza określić cel i o niego zawalczyć, zamiast “użalać się” nad klęskami innych. Wszyscy są dorośli i są odpowiedzialni za swoje wybory, decyzje, sukcesy i porażki.

Czyż wolność nie ma swojej ceny? Trza płacić za efekty z jej korzystania latami. Czasem rachunek ten rozłożony jest na kilka pokoleń. Przykład Pino, właśnie jest potwierdzeniem tego, jak błędy dziadków mogą jeszcze “oddziaływać” negatywnie na życie wnuków.

Dlatego ważne są marzenia i odpowiedzialność za nie – ich realizację jesteśmy winni nie tylko sobie ale swoim dzieciom, wnukom, itd. Właśnie dlatego, by Ci którzy przyjdą, nie “używali mojej historii” do tego, by się zniechęcić, zdołować ale do tego, by się budować i nabierać sił do tego, by walczyć o swoje szczęście.

p.s.
Alem Ci kazanie walnął. Ale za każde słowo daje swoją głowę, bo to jest mój sposób na życie.

Miłość nie ustaje… .

************************
Drążę tunel.. .