mnie sie wydaje zresztą, że apolityczność nie jest żadną zaletą.
Tak samo jak obiektywizm na siłę.
Choć fakt,że w blogosferze roi się od etykietek “prawicowy/prawacki” “lewicowy/lewacki”, które w sumie często niewiele znaczą a li tylko spostponowaniu przeciwnika służą i dowaleniu.

Dlatego ja tam wolę oceniać ten cały grajdół blogerski z pozycji nie lewaka i prawaka a błazeńskiej gupka.

Pozdrawiam ucieszony widokiem nowego bloga i blogera tu (choć teksty jesli dobrze kojarzę i komentarze różne znam już z salonu 24)

Idem czytać pierwszy tekst

nie w tym miejscu w którym bloger czy dziennikarz zajmuje stanowisko lewicowe/prawicowe opisując temat.
Zły jest fanatyzm, kiedy na każdą sprawę patrzy się przez pryzmat wpisania się w spór PO/Pis.
Typowym dla mnie przykładem jest dla mnie fenomen Maryli, samej określającej się jako prawicowa a w moich oczach jako, po prosu – głupia.
To samo dotyczy takich dziennikarzy jak słynna piątkowa czwórka z TOK FM – Żakowski, Władyka, Lis, Wołek albo Azrael czy Mireks z blogosfery.

Są tylko propagandystami gotowymi wesprzeć propagandowo każdy pogląd i działanie byle zgodne z ich linią partyjną, której kibicują.
Tak, to jest mentalność kibola.

Aaa… Wydaje mi się, że Wildstein, właśnie to o czym Pan pisze starał się wytłumaczyć. I miał rację, jeżeli o dziennikarzy chodzi, choć w przypadku publicystów, to nie wydaje mi się to aż tak oczywiste.

Oczywiście, że słowa “prawicowy” i “lewicowy” nie są powodem do wstydu, ale jednak spora grupa dziennikarzy, i słusznie – broni się przed takim zaszufladkowaniem, nawet, jeżeli ich medium wspiera jakąś partię całkiem jawnie. Nie jest bowiem dobrze jeżeli każdy materiał jakiegoś dziennikarza jest postrzegany przez pryzmat jego poglądów politycznych. W dalszej kolejności prowadzi to często do kwestionowania jedno rzetelności, oskarżeń o stronniczość itp. To właśnie starało się zrobić “środowisko GW i Spółki “(umownie) ze swymi przeciwnikami.

Przyznaję, że sam czekam z niecierpliwością, na nowe pokolenie dziennikarzy i publicystów, którym może w końcu uda się jakoś wyplątać z tej ciągłej ideowej wojenki i zamiast wspierać kolejno różne polityczne ugrupowania, będą po prostu patrzeć wszystkim na ręce po równo. Hmmm… Może i zostało we mnie jeszcze trochę idealizmu i wiary w różne utopie, tego wykluczyć nie mogę.

Pozdrawiam.

ad 1.
No fakt, ale czy i takich “sprawiedliwych” dziennikarzy mamy?
Jakoś też mi nikt nie przychodzi do głowy, choć pewnie oni w swoim mniemaniu są oibiektywni itd.
Z takich politycznych dziennikarzy, to taki Warzecha np. nie jest ni kibolem PiS ni PO, ale też nie jest jego postawa wśród dziennikarzy jakaś częsta chyba.

ad 2. A już dawno zapomniałem o tym zaproszeniu, znaczy myślałem, że zostałem olany:), ale w końcu na TXT trafiłeś.

A technicznie, fakt, też TXT od zawsze mi się podoba (pozdrowienia dla Sergiusza&Maszyny, że tak się władzom podliżę:))

W blogosferze jest widoczny jak na dłoni, tak samo obsesje.

Teraz zejdźmy o jeden szczebel niżej, właśnie na poziom obsesji.

Czy nie odczuwa pan deja vou czytając Rybickiego, Wildsteina, Ziemkiewicza albo różnych redaktorków z GW?
Przecież już po przeczytaniu 2 zdań wiadome jest dla starego repa jaka jest teza i jaka będzie puenta. Bo tytuł zwiastuje temat.

Reszta jest tak przewidywalna, czasem głupia, czasem wredna, że aż nudna.

Ot i cały mainstriem.
Chłopcy potem idą na drinka gdzie popisują się przed sobą wysokością kontraktów.
I klepią się po udach i ramionach, z uciechy.