Prefekt watykańskiej Kongregacji kard. Francis Arinze przesłał do wszystkich konferencji episkopatu na świecie rozporządzenie, zgodnie z którym na polecenie Papieża w obrzędach liturgii należy unikać stosowanego dotąd biblijnego imienia Boga: Jahwe. Zamiast niego, trzeba używać odpowiednika żydowskiego słowa Adonai, czyli Pan.

Na progu Nowego Tysiąclecia Chrztu Polski odnawialiśmy często przyrzeczenie “wierności Bogu, Krzyżowi i Ewangelii”. Potrzebą naszego serca jest okazać tę wierność nie tylko literze, ale duchowi Prawa Bożego. Stąd usprawiedliwiony wysiłek polskich biblistów katolickich, którzy na progu Sacrum Poloniae Millennium podjęli zaszczytny trud przekładu całości Pisma Świętego na współczesny język polski – i to z języków oryginalnych.

Ta błogosławiona praca, dokonana jako dzieło milenijne, wyjdzie na spotkanie pragnień człowieka współczesnego, będzie zaradzać głodowi nadchodzących pokoleń, których łaknienie można wyrazić słowami Amosa: “Oto dni idą, mówi Pan, i puszczę głód na ziemię: nie głód chleba ani pragnienie wody, ale słuchania słowa Pańskiego” (Am 8,11).

Oby wszyscy głodni Słowa Żywota poszli za natchnieniem Ezechiela… “Zjedz tę Księgę, a idź i mów…” (Ez 3,1).

Gniezno, dnia 31. V. 1964 r.

Troska o autentyzm kazała nam nie stylizować zbyt współcześnie hebrajskiego sposobu opisywania, który tak się różni od dzisiejszego. Wprowadzamy dalej wszędzie Boże imię Jahwe tam, gdzie dotąd w przekładach idących za Wujkiem, Wulgatą i Septuagintą czytaliśmy zastępcze imię “Pan”, nie będące wcale przekładem tego Imienia Bożego.

Watykańska instrukcja mówi, że teksty liturgiczne powinny trzymać się dokładnie tekstu Pisma Św., tak, aby Słowa Boga „były przechowane i przekazane w sposób wierny i integralny”. Tymczasem „w ostatnich latach zakradła się praktyka wypowiadania Imienia Boga. Takie praktyki powinny zniknąć z liturgii”.

„Gdy nadszedł dzień ósmy i należało obrzezać Dziecię, nadano Mu imię Jezus, którym Je nazwał anioł, zanim się poczęło w łonie Matki”. W imieniu Jezus Jehoszua, czyli „Bóg zbawia” zapisana jest tożsamość i posłannictwo Syna Bożego. To imię jednocześnie oznajmia światu dobrą nowinę.

List prefekta Kongregacji ds. Kultu Bożego wraz z dyrektywami o „Stosowaniu Imienia Boga w Liturgii Świętej” leży od kilku tygodni również na biurku przewodniczącego Episkopatu Polski. „Leży, został przeczytany przez metropolitę przemyskiego. I na razie tyle” – komentuje ks. Józef Kloch, rzecznik Konferencji Episkopatu Polski.