Panie Premierze kochany, niech Pan nie zbacza z raz wybranej drogi ! Zrzekł się Pan, o dziwo za poparciem prawie 60% głosów swoich zwolenników kandydowania na Prezydenta RP. Niechże Pan nie zatrzymuje się w pół drogi – jeszcze przed Panem zrzeknięcie się Premierostwa, potem zrzeknięcie się kandydowania Platformy w wyborach parlamentarnych, a może i doczekamy chwili “ Sztandar Platformy Obywatelskiej wyprowadzić !”...

Tak wiele przed Panem – śmieją się, że Lemingi stanęły na brzegu morza w swoim biegu , i nie wiedzą czy krok dalej to zgodne z polityką PO, czy też trzeba zawrócić.

A przecież to tylko Pan może wskazać im właściwą drogę –

W imię postępu , naprzód obywatele moi !!

A my, zakochani i wpatrzeni w Ciebie jak w słońce , wiemy żeś ty zawsze zwycięski nawet kiedy się poddajesz, że wygrywasz nawet kiedy mecz oddajesz walkowerem, żeś niezniszczalny i zawsze odważny nawet kiedy tchórzysz w imię wyższych a nie znanych nam celów !

I nie zawiedziemy Cię nigdy !

Ty nie kandydujesz, my nie głosujemy !

Ty się wycofujesz, my za tobą idziemy, choćby w niepamięć !

My już wiemy, że powinniśmy wspólnie zaśpiewać :

Nie przejdziemy do historii szumni jak w piosenkach
Nie będziemy stali w glorii z ustawami w rękach
Rozedrgane nasze cienie żółty kurz otuli
Jak toczące się kamienie z niebotycznej góry

Ale Panie Premierze, czy to początek końca, czy też koniec po początku, mieliśmy swoje chwile i nic ich nie odbierze ! Ta walka z PiS-em zamiast walka o kraj, te docinki i jazdy na Kaczorów zamiast wypowiedzi o układach i aferkach , te media nasze kochane co pisały źle tylko o innych a wielbiły PO !! To były piękne dni… !

Ale póki co, ale póki czas
Spróbujmy chwycić w dłonie umykający wiatr
Ale póki co, ale póki czas
Spróbujmy zapamiętać, że żyć nam przyszło raz

I pamiętając o wszystkich tych pięknych dniach, kiedy byliśmy większością co zawsze ma rację, kiedy wszyscy wokół byli albo z nami albo bali się być przeciw, wiemy też , że z żalem ale powiemy sobie jutro :

Nie przejdziemy do historii i literatury
Nie będziemy stali strojni w brązy i marmury
świat się nagle jak kołyska wokół zakolebie
I znajdziemy naszą przystań, nim zgubimy siebie

• Ostatnie teksty są motywowane moim nastrojem “muzycznym”, stąd też takie a nie inne wstawki.