Ruch SLD aby nie poprzeć PO uważam za inteligentny. Z punktu widzenia tej partii nie ma żadnego znaczenia czy TVP będzie PiS czy PO. Wymiana Urbańskiego na Dworaka nie SLD nie da. W kategoriach “stołkowych” to nawet PiS może im więcej dać bo im może bardziej zależeć.

Spryt tego ruchu polega na tym iż SLD – jeśli chce znów wygrywać – musi:
a. Znów stać się partią samodzielną i tzw. “pierwszoplanową” (taką od której coś zależy)
b. Odróżnić się czymś od konkurencji

SLD próbuje powtórzyć manewr w 1993 kiedy na tle skłóconej prawicy, partia ta jawiła się jako przykład ładu i składu. Cyrk Niesiołowskiego czy Kaczyńskiego skutecznie zepchnął w niepamięci pzprowski rodowód SLD i wiele osób dało SLD swoje głosy.

Ostatnia lepperida Kaczyńskiego skutecznie wzmacnia obraz polskiej prawicy jako grupy niezdolnej do rządzenia (stąd wskazywałem pare razy na głupotę tej akcji). Dziś oczywiście rozczarowani PiSem mogą płynąć do PO – stąd pewnie Tusk ma duże szanse w starciu z L. Kaczyńskim. Ale nie można niedoceniać takiego Niesiołowskiego – swego czasu zniechęcił już wielu wyborców do partii w których działał.

SLD ma świetnie pozycje startowe. Ustawa RTV dała im okazję do pokazania że są partią ważną i samodzielną. A jednocześnie wycofanie się przy okazji różnego rodzaju sejmowych lepperiad daje im szanse na odróżnienie się od wszystkich Niesiołowskich i Kaczyńskich prawicy.

Powie ktoś, że pamięci po aferze Rywina powstrzyma ludzi od głosowania na SLD. Tyle, że jeśli w 1993 pamięci o PZPR ludziom nie przeszkadzało to czemu ma przeszkadzać dziś jedna z wielu afer? Każda sprawa w rodzaju sopockiej, każdy nowy Kaczmarek skutecznie zacierają w pamięci Rywina.

Jak komuś z Państwa ciśnienie rośnie na myśl o powrocie SLD, to proszę podziękować swoim idolom z PiS i PO. Nic nigdy tak dobrze nie robiło SLD jak sposobność do odróżnienia się na tle tzw. prawicy.