A czyta się jak Grę w klasy Cortazara.
Można buszowac w Tekstowisku bez końca, odkrywać różne watki, układać je w logiczna calość, zmieniać kolejność stron. wrażeń i emocji.

A iterakcje tworców tej pasjonujacej opowieści bywaja dramatyczne.
I dzięki temu przenosimy sie plynnie z teatru jednego widza do teatru burleski czy też klasycznej tragedii.
Nie wiedząc z góry jaka formę przedstawienia gramy wychodząc na scenę.

Tylko dlaczego nie można kaczych kuprów prać à volonté ?