jakby to Panu powiedzieć... Czyżby życie w nadrealu przestało się Panu podobać?

Ukłony należne zasyłam

czy ten nadreal to tu i teraz?

Bo jak tak, to wręcz przeciwnie. Właśnie zaczyna mi się podobać z powrotem…

Chociaż może to chwilowe;-)

Odsyłam z serdecznościami, nie tylko należnymi…

nie sądzi, że to “tu i teraz” jest realne? To jedynie wytwór wyobraźni Pańskiej, mojej i kilku jeszcze innych osób, które w niewytłumaczalny sposób, w tym samym czasie, dotknięte zostały snem jakimś mrocznym:-) Taka oniryczna pomroczność niejasna.

Pozdrawiam uroczyście

Ty juz o strzelnicy?

:))))

_{prezes,traktor,redaktor}

Naprawdę tak mi się skojarzyło, no co ja poradzę?

Kobieta ze mnie prosta, subtelności nie rozróżniam o dostrzeganiu ich nawet nie wspomnę, bo jak mam wspomnieć skoro nie widzę nic, nic nie widzę – ciemność widzę?

:)))

hmm – ładna ta opowieść.

Choć jakoś z różnych przyczyn pewne elemety są mało prawdopodobne. Na ile sobie jestem oczywiście w stanie wyobrazić prawdopodobieństwo czegoś w takiej opowieści ;-)

Ten Kontrakt DwóchzTrzech z Najemnikiem mi nie pasuje. Myslę, że zleceniodawca mógł być inny, albo najemnik postanowił sam wypróbować trochę swoich talentów. Tak, coby w swoim fachu być dobrym.

Ale może Marazm się trwale skończy.
Jakoś ta większa i zamożniejsza domena staje się chyba coraz mniej atrakcyjna.
I nastaną w małej Domenie całkiem ciekawe czasy.

O ile oczywiście Triumwirat DwóchzTrzech czegoś niemądrego znowu nie zrobi i trochę więcej wolności formy i treści wprowadzi…
Jak to się mówi: “nie przedobrzy…”

pozdrowienia

Jaki Marazm?

Merlot dał ludowi odpowiednią pożywkę, aby lud robił to co potrafi robić najlepiej i co sprawia mu niesamowitą przyjemność, czyli zajmował się sam sobą. I wszystko jest cool. Zaraz ktoś wklei jakis muzyczny kawałek i już w ogóle będzie super. A zresztą, co się bedę czaic, sama wkleję:)

Yassa znów będzie miał radochę, ale co tam…

!!

Nie wiem, czy ja jestem granicznie ślepy, czy Ty jesteś granicznie zafiksowany, ale czy wszystko musi być zawsze sprowadzone od razu do układów, najemników i tych wszystkich pierdół?

Jak mam się zastanawiać, kto Cię najął byś taką powiastkę trzasnął, kto zapłacił Panu Lorenzo za jego komentarze u Ciebie i na ile Pan Lorenzo komentów podpisał kontrakt, a tak w ogóle to dlaczego nie ma Grzesia i kto za brakiem Grzesia stoi… To ja Merlocie, wybacz – pierdole to i poczytam sobie o pomidorach z brytfanki. Bez zastanawiania się nad producentem brytfanki i dostawcą pomidorów.

Może. Jestem zmęczony “układami”. I chyba mam braki w poczuciu humoru.

Merlocie, jak mam zły humor to wracam do tekstu: “czy można znielubić przyjaciół”. Brakuje mi tego. Takiego rozmawiania.

To taki dysonans poznawczy. Wściekam się, że u Merlota, tego Merlota, mojego Merlota, którego przecież tak dobrze znam i co tam jeszcze mogę napisać – wchodze i dostaję w łeb słowem “układ”.

Merlocie, nikt Cię nie pogania przecież. Już dawno zapracowałeś sobie na to, by na Ciebie zwyczajnie i spokojnie czekać.

Napisz coś dobrego Tomku.

Mamy więc podobnie. Na szczęście nadal jest to miejsce, gdzie mozna sie różnić bez jednoczesnego walenia po łbie… A o tej niebipolarności to właśnie u nas można sie przekonać... Ja przynajmniej się przekonuję.

Ja sypię się popiołem po łbie, bo brak mi ostatnio wyczucia humoru.

niedługo rok minie… ciekawe, czy Administracja walnie podsumowanie, jak Premier.. ;-)

co ty taki nerwowy, opowiastka Merlota całkiem zgrabna acz w sumie czasem mnie nuży zajmowanie się w zbyt dużej mierze TXT, ale teksty o innych rzeczach tyż są.

A co do tego:

“a tak w ogóle to dlaczego nie ma Grzesia i kto za brakiem Grzesia stoi…”

a wiesz, że coraz częsciej mnie nie będzie i w sumie myślę, że to zdrowe będzie dla wszystkich.
Tak do 31 grudnia to jeszcze z 5 tekstów max. napiszę i właściwie nie mam pomysłów na dalsze istnienie na TXT czy w ogóle w necie (poza cyklem osobistym o filmach, ale on to tak na góra 7 odcinków)

No a komentarze?
Muszę znacznie ograniczyć mą nad-aktywność komentatorską, tak się składa, że w najbliższych dniach okolicznośc (praca i w ogóle tzw. real)i mi to znacznie ułatwiają.

Pozdrawiam zdystansowany i nie wiedzieć czemu głupawo zadowolony.

Pozdrówka.

5 ze dwa to właśnie o filmach, mam nadzieje je jeszcze do świąt napisać.
Więc w sumie to 10 by było:) razem, nie tuzin.
No i nie spadaj, jak nie chcesz:)

pzdr

Twój moralniak niezły jest widzę, jak już Madziunia wszędzie widzisz:-D

Przestań pierdolić, że się tak dyplomatycznie wyrażę.

:-)

www.malamoskwa.pl

www.malamoskwa.pl

Siedząc dziś w ciemności i próbując nie zauważać slajdu z pięknie wyobrażoną pleśnią na pożywce, snułyśmy sobie wspomnienia różne, aż nas jeden kolega student grzecznie poprosił, czy nie mogłybyśmy rozmawiać trochę ciszej.

No i między innymi przypomniało mi się strzelanie z kbks-u w Lasku Bielańskim. Ech, czasy…

ja się czuję przekonana :)

pozdrawiam lewacko

jest lepiej niż myślisz.
Lewak i moherka to rzeczywiście to samo. To ludź i to ludź.
To gada i to gada. To czuje i to czuje.
I czasami, nie uwierzysz, potrafią się do siebie uśmiechnąć. Przy dyskretnej aprobacie “bożków”...

Nie uwierzysz: ja o tym doskonale wiem. Mało tego: praktykuję:))))

www.malamoskwa.pl

Za Wikipedią :

“Chów wsobny (ang. inbreeding) – inaczej kojarzenie krewniacze. Chów wsobny polega na kojarzeniu blisko spokrewnionych osobników. W naturalnych populacjach jest zwykle wynikiem zmniejszenia obszaru występowania zwierząt lub podziału większych populacji na mniejsze, izolowane. Chów wsobny w naturze nie jest zjawiskiem korzystnym – często bowiem prowadzi do ujawnienia niekorzystnych alleli recesywnych i zmniejszenia się różnorodności genetycznej populacji na skutek przyspieszonego dryftu genetycznego.”

Proszę wybaczyć, że dziś nic od siebie nie napiszę, ale mi się nie chce.

Pozdrowienia

Reminescencje wywołuje nie smak zamoczonej w herbacie magdalenki ale Pomidory z Ukochanej Brytfanki.
Dywagacje Prousta kończą się optymistycznie Czas odnaleziony.

A Pan po przejściowej fazie marazmu, w stanie introspekcji pozostaje.
W poszukiwaniu genius loci.

A Tekstowisko wibruje muzyką, iskrzy slowem.
W pewnym sensie jest to miejsce poszukiwań formy artystycznego wyrazu,
gdzie współtwórcą dzieła staje sie także komentator.
A Karczma to fantastyczny happening.:))

Czym był (jest) dla Pana genius tego miejca?

Dotykacie sedna sprawy.

Z tym, że dla mnie ważniejsze od poszukiwań formy artystycznego wyrazu są interakcje ze współautorami, czyli komentatorami.

No i fascynuje mnie szkatułkowość blogów – z jednej historii wykluwa się druga, z niej następna itd. Istnieje w przyrodzie powieść szkatułkowa (np. Rękopis znaleziony w Saragossie); nasze Tekstowisko wnosi w ten nurt całkiem udany wkład.

Agawo,
geniusz wraca czasami, tylko loki nie chcą, niestety…

Pozdrawiam Oboje Państwa

A czyta się jak Grę w klasy Cortazara.
Można buszowac w Tekstowisku bez końca, odkrywać różne watki, układać je w logiczna calość, zmieniać kolejność stron. wrażeń i emocji.

A iterakcje tworców tej pasjonujacej opowieści bywaja dramatyczne.
I dzięki temu przenosimy sie plynnie z teatru jednego widza do teatru burleski czy też klasycznej tragedii.
Nie wiedząc z góry jaka formę przedstawienia gramy wychodząc na scenę.

Tylko dlaczego nie można kaczych kuprów prać à volonté ?

Po pierwsze,
bo są już sine od tego prania. Oba.

Po drugie,
bo to nic nie daje. Przekonani są już przekonani, a ów drób jest z natury rzeczy nieprzemakalny.

Po trzecie
od prania to są praczki, a nie eleganckie damy.

Jeżeli masz jeszcze jakieś trudne pytania, to jestem do dyspozycji;-)

jeżeli rozmawiamy serio, to zupełnie nie akceptuję definicji Tolerancja to cierpienie. Moim zdaniem, tolerancja to jest coś pozwala mi włączyć w orbitę mojego porządku świata rzeczy, zachowań, osób których albo nie rozumiem, albo nie akceptuję, albo akceptuję nie do końca.

Tolerancja jest czymś bardzo przyjemnym, ciepłym, dobrym – jak najdalszym od cierpienia.

Tolerancja w cierpieniu – to rezygnacja. Tolerujesz bo musisz. Choć cierpisz.

Co to to nie. Genius loci pozwala mi lubić naszą wspólną przyjaciółkę, bez uciekania się do cierpiętniczej tolerancji…