Ja co prawda teraz mieszam ludziom w głowach, w pewnym sensie.

Ale ta karczma to u mnie zapitala w takim tempie, że strach.

Może my się nie wyrabiamy czy jak?

Bo to może taki test jest na szybkość reakcji, albo zapamiętywania?

zara będę kombinował.

Cierpliwości.

Nie zauważyłem żadnego kryzysu w tfurczości pani Renaty.
Wprost przeciwnie, zrobiła kolejny krok naprzód.

U mnie lata.
Pewnie to pani Merlotowa się denerwuje?
Bo pan tylko o kobietach.
A właściwie o jednej.

Ja zapijam to-to Pinot Grigio, takim weneckim białasem z charakterem.

no działa teraz bez zarzutu, dłuższe ładowanie nie przeszkadza.
Co do paelli, to może więc jaki lewak zapoda:), jak ty tylko do risotto się ograniczasz.
Albo kiedyś, może być w takiej displayowej formie, poczekam, cierpliwy żem:)

Pozdrówka.

acz spojrzałem pobieznie na przepisy na paelle w necie i tak sobie myśle, że chyba zrobienie jej przekracza me kulinarne możliwości i że nie będzie mi się chciało.

Ale troszkę z Hiszpanii do bardziej egzotycznych rejonów przeskakując,to u mnie w mieście powstała indyjska knajpa:),cud jakiś czy co, aż musze do niej sie wybrać niedługo, bo jak znam zycie, to pewnie padnie szybko.

No ale jak się mieszka na prowincji, to cóż, trza se potrawy egzotyczne samemu przyrządzać...

jak smakują tak jak wyglądają, to szczerze mówiąc nic a nic się Pani Merlotowej nie dziwię.

No i pomyśl, ty masz zajęcie, pieniedzy nie trza na drogie restauracje wydawać, same zyski, a jak jeszcze na TXT wrzucisz, to rzesze czytelników korzystają.

Więc wkopie cię bardziej, ogłaszając: Pani Merlotowo, tak dalej!

:)

świństwa to będą za jakiś czas.
Tutaj cytryna, seler i rozmaryn. Very, very – żadnych świństw

kolejna faja rzecz z naciowym,

fajną rzecz zapodał Piotr Kaczkowski w Sylewstra bodajże, też z selerem:

trzy puszki tuńczyka w oleju, sosie i czymś tam jeszcze plus seler, jabłko, cebula i przyprawy

stestuję

slowly:)

_{prezes,traktor,redaktor}

o tej porze, to robactwo jeszcze lata i nawet nie wie, że patelnia już skwierczy…

Poznaję! Robiła te swoje babeczki czekoladowe!

A masz te jak piekła boczek? Te są świetne.

:D

To z pewnością smaczne i apetycznie wygląda – ale KUCHNIA to nie jest.
Ot, przedsmak zaledwie. Po godzinie zapomnisz, że jadłeś i dalej głodnyś.
To jak wsłuchanie się w słowa krzykliwe a puste.
Jak wizyta w przygodnej galerii.

Kuchnia to Sztuka.
Dzieła wymagające inteligencji, wiedzy, techniki, talentu, wyobraźni, sycące zmysły na długo.
Taki, na przykład kulebiaczek z kapustką i orzechami w drożdżowym, cieniutkim cieście albo i francuskim, jak twórca nieco z warsztatem na bakier. Alboć gołąbki nasze najzwyklejsze, paletą różności faszerowane: ryż, kasze, bułeczka, kartofelki tarte , soczewica zielona, cieciorka – a wszystko cebulką na boczku smażoną, czosnkiem do cierciorki koniecznym, mięskiem przednim mielonym obficie zdobione i posypką przypraw bogatą smaku i zapachu, ach, zapachu przydające.
Albo i pierożków mnogość, a wśród nich malutkie kołdunki do zup wszelakich dodawane co to nie tylko baraninką zasłynęły – ale do uchy i rybką ale i robactwem owym, które wspominasz, przepysznie się wydymające spod ciasta , które niby samą mąką i wodą jest, nawet bez jajka żadnego, a delikatniuchne, miękuteńkie, cieniuchne, w ustach się rozpływa, jak uszko wigilijne z barszczykiem na wywarze z grzybów w Imię Oczekiwanego spożywane.
A taka chłopska, solidna mamałyga zapiekana z różnościami w ilościach nieprzyzwoitych „co pod ręką”, w skorupce z serów tartych, kruszonych lub plastrami kladzionych , świeżutką śmietaną pokropiona i bazylią świeżą prószona.
Ileż barw, kolorów – a każdy drobiazg dodany z boku dzieł owych, pomidorek, ogóreczek, papryczka, kapustka, czerwoność, zieloność, żółtość – w ramie półmisków , talerzy, sztućców błyszczących i perlistości w kolorach znanych a wonnych chociaż by i w zwykłym ,seryjnej produkcji szkle na nóżce smukłej lub grubaśnej – dodaje powagi , namysłu, solenności przymierzenia się i z Dziełem zmierzenia uczciwego

I wiesz merlocie – to dopiero recepta na kryzys najlepsza. Nie migotliwie zwodnicze, obietnicą nasycenia kuszące….“głodne jedzenie”. Solidne, zdrowe, i….dostępne na każdą kieszeń. A ileż w tym historii, tradycji, polskości po ziemiach ościennych rozsypanej. Rzec można konserwatyzm liberalny w całej okazałości. Nawet i piątkom katolickim – hołd znajdziesz oddany.
A tym co najważniejsze w owej sztuce – dwie rzeczy tylko są: uczciwość i praca.
I nimi są smak i wielkość Twórcy mierzone..

Szepnij o tym swojemu Karczmarzowi – nie żebym mu karczmę klientami nabijać chciała, ale jeśli już do niego jaki głodny trafi – by sprostać szlachetności potrzeb ludzkich się starał.

Oj, nie masz racji – i w kuchni sa podziały.
Zerknij tylo powyzej – ktoś za czymś przepada a czegoś nie cierpi. toż to czysta polityka.
I wyobraź sobie, że zwolennicy robactwa karmić nim chcą miliony. Wyłącznie nim Nic to, że na sposbów tysiące, no, może setki, a właściwie na kilka sposobów. I co? Przeyjdzie przełykać z niesmakiem, buntować się i domagać wyłącznie wieprzowinki, albo z rezygnacją łykać i kto wie, może nawet niektórzy z czasem przyzwyczją się i nawet uznają za najsmaczniejsze na świecie. A i tacy sie znajdą, ktorzy za kuchcików chętnie sluzyć będą.

Szczęściem dla nas – demokrację mamy. W kuchni takoż.
I każdy ma taką poezję na jaką go stać.
Bo czyż w zwyklym placku kartoflanym nie ma czaru?
A jeśli owe placki, na wzór tortu, masą soczewicową, watróbkową i szpinakową przelożyć, serem ostrym obficie posypać i zapiec. A potem gorące i dymiące śmietany kopczykami, jak tort przyozdobic koperkiem ze szczypiorekiem drobniutko siekanym sypnąc po wierzchu – to myślę, że nie ma mocnych – KAŻDEMU smakować będzie!

W tym się zawiera cala istota dyskusji o polityce – ŁATWO!!!
Tak, praca, przyzwoitośc – to sprawy niełatwe, upierdliwe, i niebyt chętnie podejmowane. Owszem miło konsumuje sie efekty cudzej pracowitości, przyzwoitości… Ale samemu woli się ŁATWO....

I takich klientów lubią nasi kuchmstrze najbardziej.
Można im podać byle co, opakować w ich oczekiwania co do wyglądu i smaku – a treść jest mniej ważna.
Wydaje mi sie, że Grzesiu być może zadowala się łatwym – ale widzę, że pszukuje smakow prawdziwych. Widzę też, jak slowa padają na wyobraźnię Grzesia i wysmażone w jego wrażliwości podawane sa przez Grzesia do smakowania..
Bo Grzesiu serwuje jedynie wcale niełatwe przekąski…
Takie malutkie, ale na gorąco….

A co doTwojego zgłębiania świata i jego smakowania – czasem zdarza Ci się twierdzić, że nigdy nie jadłbys tego co smakuje innym.
Czasem wręcz starasz się obrzydzić innym ich smak i gust – probując udowodnić, że to co jedzą jest paskudne i nic niewarte – tylko dlatego, że własnie oni to lubią.
I wytykaszz im, że dań z kuchni kuchmistrza cenionego prze Ciebie zjadać nie
chcą, bo kuchmistrza nie lubią.

A oni po prostu widzieli, jak kuchmistrz swoje dania przyrządzał z najgorszej jakości produktów, nie troszcząc się o ich walory zdrowotne.Jak oszukiwal na wadze, jak podnosilł bez uzasadnienia ceny i jak podmalowywał kolory potraw wyciskając na nie trujące farbki. Sprzedawał drogo to, co chciał a lud kupował i spożywał te ŁATWE produkty – bo to był ten lud, który nie zna produktów DOBRYCH. On ich nigdy na oczy nie widzial. Tylo gdzieś tam coś o nich slyszal…ale nie wie już co slyszał – wie jedno, że to co mu podaje ich kuchmistrz, jest dla nich najwłaściwsze i najlepsze dla całej reszty – nawet jesli tego nie lubi – to tylko dlatego, że jeszcze nie wie, że polubi..

Tyle na dziś merlocie – muszę wykorzystać moją nadzwyczajną senność.

Pozdrawiam. Do jutra.

pozdrawiam jako to morskie robactwo, co gorsza niejadalne…

lubię ten sposób komunikacji :) Zatem odpowiadam Gintrowskim:

już nic wam się nie śni, wyśniło się wszystko
wiatr popiół rozwieje, deszcz ślady wymyje
a ja tu przygrywam na pobojowisku
ja wszystkich przeżyłem i was też przeżyję
dziurawy kapelusz i kurtka wymięta
i uśmiech bezzębny twarz moją ozdobił
a ile mam lat – tego już nie pamiętam
lecz ja będę żył, gdy wykopią wam groby

bez wytchnienia korbką kręcę
bez wahania mogę przysiąc:
to co dźwięczy w mej piosence
będzie dźwięczeć za lat tysiąc

gram w pałacach i na rynkach
takim samym ciągle dźwiękiem
przecież moja katarynka
tylko jedną zna piosenkę

te same postacie odkopią spod ziemi
i znowu zobaczę, co nieraz widziałem
że mędrcy przyznali znów laur akademii
za dowód niezbity, że czarne jest białe
złoczyńca przed sądem oskarży ofiarę
i znów od wyroku umywa ktoś ręce
i w krąg zawirują z cykuta puchary
i kogoś tam znowu wygnają z Florencji

w gruzach miasta barbarzyńcy
będą palić święte księgi
a ja gram na katarynce
więc słuchajcie mej piosenki

gdzieś tam jakiś naród ginie
drugi będzie rósł w potęgę
a ja stary kataryniarz
wciąż tę samą gram piosenkę

kto zgadnie, czy smutną gram pieśń, czy radosną
co żywych i zmarłych do tańca porywa
runęła bastylia a mury znów rosną
rzym płonie a błazen na lutni przygrywa
i brzmi walc upiorny a świat poszedł w tany
i znów ku wiatrakom ktoś pogna na koniu
znów Abel padł martwy, morderca – nieznany
a kto za lud walczył, obcięte ma dłonie

wiecznie moja trwa pielgrzymka
nieprzerwanym ruchem ręki
karmię swoją katarynkę
i nie zmienię jej piosenki

co powróci znów przeminie
piach zakryje gniew i mękę
a ja stary kataryniarz
będę swoją grał piosenkę
będę swoją grał piosenkę
będę swoją grał piosenkę

Ja mam tylko alcik zachrypnięty.

Na manewry do Saint Marka
Przypłynęła marynarka,
Przypłynęła, hen, z dalekich, obcych mórz.
A, że knajpa była sławna
U starego ojca Pawła,
Więc tam śpieszy pięciu chłopców z Albatrosa.

I ten pierwszy, co był chudy,
I ten drugi, co był rudy,
I ten trzeci, co bez przerwy wódkę chlał,
I ten czwarty, ten obdarty,
Co miał w górę nos zadarty
I co z czartem o swą duszę w kości grał!
I ten piąty – ten najmłodszy
Co w miłości był najsłodszy,
Co miał oczy jak diamenty czarne dwa.
Jak dziewczynie spojrzał w oczy
To od razu zauroczył
I mógł wtedy robić wszystko to, co chciał!

Każda jasno-, ciemnowłosa,
Śni o chłopcach z Albatrosa.
Z Albatrosa – bo tak statek ich się zwał!

A miał stary ojciec Paweł
Córkę wielce niełaskawą,
Piękną Lili, co nie chciała chłopców znać.
Aż pewnego dnia ujrzała,
Strach powiedzieć – pokochała
Wszystkich naraz pięciu chłopców z Albatrosa.

Pokochała złotowłosa
Pięciu chłopców z Albatrosa.
Z Albatrosa – bo tak statek ich się zwał!

Odpłynęli chłopcy nagle,
Znikły w dali białe żagle,
Płacze Lili, morze gorzkie od jej łez.
A wtem z dala mkną sygnały,
Że “Albatros” wpadł na skały,
Zatonęło pięciu chłopców z Albatrosa.

I ten pierwszy, co był chudy…

Płacze Lili złotowłosa
Za chłopcami z Albatrosa.
Z Albatrosa – bo tak statek ich się zwał!

Płacze Lili dniem i nocą,
Gwiazdy w niebie się migocą,
Wielkim falom wciąż przybywa Lili łez.
Lecz… nie mija roczek cały,
Dziadzio Paweł niańczy małych
Pięciu malców – nowy manszaft Albatrosa.

A ten pierwszy – to jest chudy,
A ten drugi – to jest rudy,
A ten trzeci – jakby trochę wódki chciał,
A ten czwarty – ten obdarty – Co ma w górę nos zadarty,
Już by z czartem o swą duszę w kości grał!
A ten piąty – ten najmłodszy – Tak, jak ojciec, jest najsłodszy
I ma ślepka jak diamenty czarne dwa!
Jak dziewczynie spojrzy w oczy
To od razu zauroczy
I mógł będzie zrobić wszystko, co by chciał!

Nie płacz, Lili złotowłosa,
Rośnie manszaft Albatrosa.
Taki sam, jak tamten z dzikich skał!

:)

pamięć już nie ta, laboga…

Ale tego nie zniesiesz, stawiam wlasny otwieracz do piwa:

:P

Merlocie

Znam doskonale Damę Dzielącą Włos Na Czworo.
To przyzwoity i dobry człowiek.
Jak mogłeś pomyśleć, że jest …. donosicielką?
Kapusiem, który prymitywnie się na Tobie mści nasyłając na Ciebie kontrole?
Chyba zdecydowanie przesadziłeś!
Jesteś niesprawiedliwy, oceniasz pochopnie i bezpodstawnie, oczerniasz człowieka i gotów jesteś krzywdzić łatwo rzucanym oskarżeniem.
Wstydź się!

Nie pomyślałeś, że „kontrol” przyszła do Ciebie – bo Twoja Karczma zwyczajnie leży na wątrobie urzędnikom? Temu elektoratowi, który tak, jak Ty nie lubi eleganckich dam? I nie cierpi eleganckich miejsc, gdzie prawdopodobnie podaje się dobre jedzenie? Że to wynik myślenia :”ten to się musiał na tej Karczmie dorobić – pewnie jest z PO liberał jeden , bo tam sami tacy biznesmeni i bogacze – to my mu pokażemy jak takich prawdziwy Polak traktuje. NIECH WIE!”
Sadząc po treści wypowiedzi „Kłującego Altu” – jest związany ideologicznie z „genetycznymi patriotami”. Kto wie, może nawet z ich nadania dostała stołek w tej Administracji? Ale styl tej wypowiedzi, styl świadczy o głębokim zakorzenieniu w PRL,
Słowem – nie ma wątpliwości, że mamy do czynienia z typowym żeńskim członkiem PiS.
Po jakości zaś jej wypowiedzi byłabym skłonna przypuszczać, że jest jednym z nabytków pisowskich z Samoobrony – „pozyskanych” absolutnie niekorupcyjnie, tą samą metodą, jakiej próbował z Beger niejaki Adam Lipiński – spec od ideologii PiS.

Błąd popełniasz także w odniesieniu do drugiej kontroli – bo chyba nie przypuszczasz, ze ta druga „kontrol” może mieć związek z obecną władzą – przecież * z pewnością* nie działałaby w zmowie z ludźmi PiS. I to na telefoniczny sygnał. Ta metoda działania jednoznacznie wskazuje na służby powiązane z niejakim Ziobro Zbigniewem, które zostały wyposażone w specjalne telefony komórkowe do bezpośrednich połączeń w kwestii otrzymywania dyspozycji od władzy, co potwierdziła przed sejmową komisją niejaka Elżbieta Janicka, pisowska prokurator z awansu społecznego

Poza tym NIE WYOBRAŻAM sobie by ktoś z PO miał taki gust: dorsz islandzki z żubrówką – a fuj! To po prostu niemożliwe. To gust ludzi wychowywanych za żółtymi firankami miejsc lepszych niż podwórka, w głębokiej komunie. To w ogóle nie byli ludzie z Kapitanatu Portu a pewnie się * za nich podający ludzie z CBA – bo tylko tam mógł zadzwonić „Kłujący Alt”. Tylko tam jest jeszcze poprzednia ekipa – a i podszywanie się pod kogoś, kim się nie jest to ich stała metoda „pracy” – czego dowodzą prowokacje wobec Leppera czy Sawickiej (a o ilu innych, nieudanych prowokacjach nie wiemy?)

Niepotrzebnie się też uczysz niemieckiego „na wszelki wypadek” – chociaż, jak mawiała moja Mama ile znasz języków tylekroć jesteś człowiekiem. Ucz się więc dla zwyczajnej ludzkiej przyjemności poczytania paru fajnych książek napisanych przez paru mądrych ludzi – w oryginale.

Co do menu w Twojej Karczmie – nie wypowiadam się – bo po pierwsze: jestem za całkowitą wolnością gospodarczą i świętym prawem właściciela do decydowania o własnej firmie. A po drugie – wolny rynek Twoich konsumentów zadecyduje o tym co chce jeść – i pewnie to będziesz z całym swoim kunsztem starał się umieścić w swoim menu.

I jeśli spotkasz tę elegancką damę – przeproś ją.

Przecież nie Panią miałam na myśli w związku z kontrolami u merlota.

A z tym piątkiem – to powaznie? Bo ogromnie mnie Pani kusi!
I to “ta joj” – bardzo obiecujące!
:-)))))

Będę!

Przeczytalam Pani kilka tekstów.
Jest Pani odkryciem!
Zachwyca mnie język styl , swoboda, erudycja – WSZYSTKO!!!

I wlaśnie dlatego uwielbiam Internet!

To moje czytanie Pino na śniadanie – to była wyjatkowa uczta.
I pomysleć, że gdyby nie Karczma merlota….

Do zobaczenia

i jest zachwycony.

W szczególności postępującą integracją Frakcji Żeńskiej Sekcji CK Monarchii TXT.

Elegancką Damę spieszę pocieszyć, że kontrol przychodzi nie tylko z donosów. Również, a w szczególności, na skutek Słusznych Protestów Rozżalonych Konsumentów, Którzy Znaleźli Włos.

W ramach zadośćuczynienia, realizując zalecenia pokontrolne, Karczmarz zobowiązał Karczmarzątka do stawiania na stole Eleganckiej Damy specjalnej kompozycji z chabrów, zawilców i kaczeńców okalających miseczkę świeżo zebranych borówek (w ujęciu CK Monarchii), gdy tylko Dama zechce jeszcze kiedykolwiek odwiedzić zakład.

Dla wyjaśnienia kwestii dorsza jako zagrychy i żubrówki w roli popitki:

Karczmarz wie, a kontrol w czapce marynararskiej rozumie, że była to alegoria gastronomiczna, z bieżącą młócką polityczną nie mająca nic wspólnego. Raczej.

Do kwestii kłującego altu powrócimy z uśmiechem, jak wpadnie (ta kontrol, znaczy) na kontrol realizacji zaleceń pokontrolnych…

ta kolczasta kontrol coś o nich wspominała…

Słabo znasz się na damach. I w ogóle na ludziach…
Prawdziwe damy znajdując w potrawie włos – albo przywołują kelnera i każą potrawę wymienić, albo co znacznie bardziej praktykowane, po prostu opuszczają taki „lokal” gastronomiczny”, Raz na zawsze.
Z pewnością nie przychodzi im do głowy tracenie czasu na powiadamianie „organów kontrolnych” ani żadne „słuszne protesty”. Bo prawdzie damy nie ulegają w podobnie banalnych sytuacjach rozżaleniu – one mówiąc językiem dam, mają takie sprawy i takie miejsca daleko z tyłu. Uznając, ze miały po prostu drobnego pecha znaleźć się w nieodpowiednim miejscu – zapominają o całej sprawie.
Ty wyposażasz damę w cechy osoby, której aspiracje i wyobrażenia na swój temat nie są w żadnym przypadku adekwatne do rzeczywistości. To dość typowe dla pewnych środowisk, w których nadaje się wyjątkowe znaczenie i pozycję różnym pannom stróżównom nazywając je damami, dla których wszelka forma „powiadamia odnośnych władz o zaistniałych nieprawidłowościach” ( jak też osobiste wkraczanie na estrady i przerywanie spektakli „bo obrażają władzę”) jest oczywistą oczywistością.
Dama – to nie ten świat, nie to środowisko, nie ta mentalność, merlocie.

“Zapewniam Cię, że w tej sprawie, ja merlot, nie użyłbym niestosownego porównania z damą w stosunku do Twojej walecznej osobowości.”

Ta niestosownośc porównania, na ktorą byś się nie zdobył dotyczy:
a/ porównania mnie do damy kapującej do organów kontrolnych na karczmarza , w słusznej sprawie z powodu znalezienia włosa w risotto?
b/ porównania mnie do damy jako takiej

Karczmarz, jak karczmarz i ma romanse stosowne do swojej sfery.
To nie on mnie interesuje a Ty merlocie.
Twoja kondycja intelektualna i granice, jakie sobie wyznaczasz.

leb mi zaraz pęknie. Masz na to jakieś remedium?

porządne miasteczko się robi, coś jak te, no… Węgajty.

Pomysl niezly, ale jak teraz się polożę, to wścieku dostanę. Pić się nie da, z papierosów też już na dziś wieczór zrezygnowalam, muszę jeszcze trochę posiedzieć w sieci, bo inaczej dobije mnie wlasny moralny tryb życia.

I pomyśleć, że jedna moja przyjaciólka mi w poniedzialek na wykladzie oświadczyla: “to ty mnie pouczysz historii, a ja cię trochę poumoralniam”. Laboga…

Idę się napić wapna.

Przecież to nie ja – a Ty proponowałes mi dyskusję nie tyle merytoryczną ile opartą o imponderabilia – pisząc własnymi slowy, kiedy już stwierdziłeś, że merytorycznie rozmawiać nie chcesz, że tym co Cię najbardziej interesuje jest kondycja intelektualna rozmówcy.
Trzymam się więc ścisle wyznaczonego przez Ciebie samego pola dyskusji.
A Ty mi znów sie od wlasnych propozycji wykręcasz?

Mnie to nie przeszkadza -Tobie przyznałam prawo wyboru – zapewniając Cię jedynie, ze w każdym przypadku dostosuję się.
To wlaśiwie jak to jest z tą kondycją intelektualną? Drążymy temat czy nie?

Merlot z Karczmarzem ułożyli na Twoją cześć wierszyk:

Czy niebieska, czy czerwona, zawsze nasza ulubiona…