No nie podoba mi się świat “Metropolis”, ale dalibóg – to chyba nie zmierza w stronę ustroju totalitarnego, lecz jakoś tak bardziej w stronę takiego rozkrzyczanego jarmarku, gdzie głos grubej baby z kartoflami jest lepiej słyszalny niż uczonego a wszyscy się kręcą jak w jakimś kotle i nie ma innnej zasady niż tylko, że im się kto głośniej drze, tym bardziej jego na wierzchu. Więc coraz bardziej opłaca się uczyć nie tego co krzyczeć, ale jak krzyczeć.