Ale to dostosowanie do norm unijnych jest pomyłką.
W 2004 r., w kwietniu, jak nie byliśmy jeszcze w unii, byłam na takim sympozjum, gdzie m.inn. wizytowaliśmy różnegon rodzaju placówki oświatowe w Austrii, NIemczech, ,Szwajcarii. Rok później byłam w Danii. W nasrępnych latach już nie jeździłam, bo doszliśmy zgodnie do wniosku, że kierunek wizyty odwrotny musi być. Może i nadęci jesteśmy jako ciało pedagogiczne, ale oni nie mieli nam więcej do zaoferowania niż my wiedzieliśmy.
No nie, żeby być sprawiedliwym – jest jedna różnica: W Austrii jak w Przedszklou dziecko, za przeproszeniem: zesra się w majtki, to opiekunka (bo tam nie mają nauczycieli na tym poziomie) dzwoni do burmistrza miasta, że Herr (tak się pisze?) Sznycel nie przygotował dziecka do życia w społeczeństwie. Sznycel ma z tego tytułu kłopoty potem, bo dowiaduje się też jego szef i kierownik zmiany, matka, żona, kochanka i sąsiedzi. Więcej obowiązków rodzice mają, u nas są roszczeniowi. I mają super zaplecze, bo po 40 godz pracują: do 30 zwykle z kredą, reszta na terenie placówki (sprawdziany, przygotowują się , kąpią śpią i inne ble ble ble.
Ale Ty to pewnie wiesz.
KIPED/U – Karta Indywidualnych Potrzeb Edukacyjnych Dziecka/Ucznia
IPET – Indywidualny Program Edukacyjno Terapeutyczny
PDW – Program Działań Wspierających.
Oj, wystarzcy, nie będę Cię straszyła :)

A proszę bardzo:
Mieliśmy imprezę integrującą w firmie, o której NIKT mnie nie poinformował. Jak się później okazało dlatego, że to z mężami było, a mnie mogłoby być przykro, że nie mam z kim przyjść.
Albo, jak koleżanki wymieniały przepisy na różne potrawy, to dla mnie nie kserowały, bo “nie mam dla kogo gotować”. Ode mnie też nigdy nie brały, bo ja przecież nie gotuję, bo nie mam dla kogo, więc się nie znam.
To namiastka tylko.
Nadmieniam, że jak zaczęłam nosić obrączkę wszystko uległo zmianie.

I takie tam inne. Powtarzam: przechodziłam przez to. A o dalszej rodzinie to nie wspomnę nawet…