Nie uczyniłam zadość żadnej z tych czynności.
Nie będę też krzyczeć: “Ukrzyżuj Go!”
W ogóle nie będę krzyczeć.

Spokojnej Radości i radosnego Spokoju Ci życzę.
Bez rytuałów i hipokryzji.
Tak po prostu, z serca.

Też, i nawet nie czuję cienia żalu z tego powodu.
I również nie mam zamiaru krzyczeć, nawet mogę dać w łeb temu co będzie się wydzierał.
;O …

Iwona
pójdzie wprost do raju
jeśli ze mną wytrzyma
do końca
a ja?
ja do seraju
gdzie hurys…

;P

HOSANNA!

Algo, Magio – widzicie, mężczyźni nie mają wątpliwości, że za NASZĄ pracę, starania o pełny stół, miły wystrój, dobry nastrój, nasze uwalnianie ich od poczucia grzeszności i wrodzonego lenistwa – IM się raj należy. I to taki szczególny, według ICH męskich wyobrażeń. Biedacy, nie widzą, że kiedy z daleka ujrzą ten NASZ raj, który na nas czeka, kiedy już nas porzucą i utkną w ramionach tych swoich tłustawych hurys – to krew ich, zastygła w już pono, zaleje.
Nie zdradzam szczegółów, żeby nie zalała ich przedwcześnie – bo jeszcze muszą odkurzyć, firanki powiesić, śmieci wynieść i parę takich tam… zrobić!

Pozdrawiam serdecznie

Jednak zaskakujący ma Pani punkt widzenia…

Mimo wszystko — dobrych świąt.
I głębokiego doświadczenia zmartwychwstania.

Że my nic niby nie robimy?
Własnie przed chwilą zrobiłem sałatkę jarzynową, a wcześniej w sumie współtworzyłem w znacznej mierze sernik:)
Aczkolwiek do lenistwa się przyznaje z chęcią...
Pzdr

Wystarczylo trochę babskim rajem postraszyć i panowei przechwalają się pracowitością, wyrozumialościa i dobrocią dla płci pięknej.
No i tak trzymać panowie!

Gorycz.

Płytki, bezmyślny, sprowadzony do merkantylno-komercyjno-teatralnej powierzchowności katolicyzm.
Coś dla dobrego samopoczucia, coś co pozwala czuć się lepszym od innych.
U Mad Doga są fragmenty Pasji – Gibsona.
Obawiam się, ze dla wielu ludzi są też tylko jeszcze jedną okrutną opowieścią, odległą i egzotyczną i oczywiście z happpy endem.
Do oglądania popijając piwko, lub herbatę. Jak filmy z gatunku fiction.
Jeszcze jedna historyjka, w żaden sposób nie odnoszącą się do nas samych.
Mad Dog zauważa, że to może dziać się teraz. A ja dodam, że się dzieje. Każdej sekundy. To nasze lustro, w którym jednak nie widzimy siebie.
Boli mnie to oczekiwanie jak najszybszego happy endu – samego Zmartwychwstania. Boli mnie łatwość z jaką odwracamy głowy i nie chcemy znać ceny za nasze “wesołe święta”.
Ceny nie w boskim a w czysto ludzkim wymiarze.

Radości wielu, pomysłów, konotacji, skojarzeń, zdrowia, twórczego niepokoju i takiego samego jak dotąd ognia Ci życzę.

Wesołych Świąt

Dzieje sie tu i teraz.

“Forgive Us”
http://youtube.com/watch?v=UXZZipBRMgU&feature=related
Wydaje mi sie ze przekazuje dosc wiernie Pani mysl.

Pozdrawiam serdecznie

Każde świeto jest po to by człowiek się radował.
Nie musi mi Pan tlumaczyć, zwlaszcza jesli dobrze zrozumiał Pan mój tekst ani czym jest święto Zmartwychwstania, ani tym bardziej czy Zmartwychwstanie znaczy więcej czy mniej niż celowo uzyte przez mnie slowa: happy end.

Ten neo-poganizm, o którym Pan wspomina jest o tyle zasadny, że polski katolicyzm stal się tak bardzo naskórkowy, tak płytki – ale co znacznie ważniejsze stał się dla wielu narzędziem, często slużącym do bicia bliźnich.
Wielu katolikow zdziwiłoby sie pewnie gdyby dowiedzieli się, że mimo wypelniania nakazów uczestnictwa w Kościele, dopełniania obrządku – katolikami albio wcale nie są albo są bardzo marnymi. W takim codziennym rozumieniu zycia zgodnie z tym co nakazuje wyznawana religia.
W czym nie mam racji, skoro mam jej zaledwie “ciut”. I z którym “ciut” Pan się zgadza?

Widzi Pan, ja nie rozumiem pańskiego stwierdzenia, że z radością należy POCZEKAĆ do niedzieli.
Bo w tym POCZEKAĆ jest i to, że nic nas nie obchodzi przeżycie tego co niedzielę poprzedza, ponieważ CZEKAMY na niedzielę, żeby się cieszyć. Bo tylko cieszenie się jest dla nas ważne. Bo to jest ta frajda świąt – i na nią się cieszymy, nawet jeśli wiemy, że NIE WYPADA okazywać tej radochy wcześniej. Ale to co się kryje za tymi kilkoma dniami przed niedzielą, jest dla nas tylko przykrym poprzedzeniem radości – jak w filmie, który jest ciężki i okrutny, ale wiemy, że dobrze się skończy.
I nie musimy zawracać sobie głowy treścią, ani przesłaniem tego co bylo straszne.
I nie musimy z tego wyciagać żadncyh wniosków, bo one zepsułyby nam frajdę świąt.
Poza tym, zepsułyby nam wyobrażenie o nas samych.
I to jest najważniejsze.
I kto wie, czy wyrządzając nastepne świństwo komuś mielibyśmy to poczucie satysfakcji, tę cichą radość z tego, że “pokazaliśmy mu, jej, im – niech sobie nie myślą!) Kto wie, czy stać nas byloby na chamstwo, na wulgarność, na agresję, na nienawiść, na zwykłą złośliwość nawet – gdybyśmy przejrzeli się w scenach Męki Pańskiej jak w lustrze i w niektórych oczach, twarzach, słowach, gestach ujrzeli samych siebie.
“Odwalamy” więc przykre obowiązki uczestnictwa STARAJĄC SIĘ nie myśleć o tym i jak najszybciej mieć to za sobą.

Czytałam uważnie komentarze i teksty dotyczące Wielkiej Nocy , a co za tym idzie katolicyzmu. I od naiwnego, wręcz prymitywnego pojmowania wiary, która wystarczy i nie trzeba juz zawracać sobie głowy rozumieniem czegokolwiek, a jesli już to najlepiej przyjąć wykładnię jak dla niedorozwiniętych, albo dla niezdolnych do pojmowania wielu spraw dzieci – co uprawia Poldek, czyniąc z katolicyzmu landrynkę do lizania przez szybkę – aż do wojującego katolicyzmu, pełnego agresji, niechęci do bliźnich, braku pokory i braku woli zrozumienia demonstującego naiwną buńczuczność, która bardziej służy przekonywaniu samego siebie o własnej wartości ( i oryginalności także!)yekstu Nicponia, który katolicyzm poojmuje jak western – byly to teksty o TEORII!
Nic z praktyki stosowanej, nic z własnego przeżycia.
Jednym, słowem jak sobie mały Kazio wyobraża coś o czym co nieco wie, ale tak naprawdę nie ma pojęcia.

Na tym tle jaśniały znakomite, osobiste teksty Jareckiego i Gretchen ( także jej komentarze).

Jeśli człowiekowi dano możliwość przyjęcia za swój, najpięknieszy kodeks praw, jaki istnieje – katolicyzm, a człowiek nad nim przechodzi bez zatrzymywania się bo CZEKA jedynie na dzień radości – to po co ów kodeks?

Przecież wystarczy ogłosić byle jakie „święto wiosny”, ustanowić, że w czwartek , środę, albo w niedzielę mamy się cieszyć, bo zaczyna się dla nas nowy czas, jesteśmy od tego dnia „odrodzeni” – i już! Możemy mieć nadzieję, że wszystko nam się będzie dobrze układać.

Czy teraz rozumie Pan o czym pisałam?

Pozdrawiam

Rozumiem, o czym Pani pisała. Mam takie wrażenie.
Mam wrażenie, że rozumiałem od początku.
W każdym razie Pani obszerne wyjaśnienia nic nie zmieniły.

Moje “poczekać” jest niezręczne, fakt.
Nie chodzi mi o niecierpliwe dreptanie w miejscu w kolejce do toalety.

Sorry, ja nie przeżywam tego czasu od lat w taki sposób. Dla mnie to wszystko jest serio. I to jak. I ta radość też jest serio. Nie mógłbym nazwać jej radochą.

Ale może ja jakiś dziwny jestem.

A pisząc o neo-pogaństwie mam na myśli także znaczny odsetek (nie odważę się szacować jak znaczny) tego co Pani zwie polskim katolicyzmem.

Ten komentarz dodaje jednak sporo kwestii, zmieniających wydźwięk Pani tekstu.

Ja podobnie to widzę.

Ale jednak — jest w Kościele Duch Święty. Wiara przetrwała prześladowania rzymskie, arianizm i wojny ikonoklastyczne, sojusz Kościoła z tronem, schizmę, mroki stosów i wojen religijnych epoki, rewolucyjną i modernistyczną apostazję elit…

Więc w te święta — najważniejsze w roku — odkładam krytykę na bok. Jest czas świąteczny. Czas radości. Nie zgrzytania zębów.

Chrystus zmartwychwstał. Zaprawdę zmartwychwstał.

Zal, ze Pani nie ma tutaj. W Izraelu. Ale dobrze , ze przynajmniej jest Pani w Polsce.
Pozdrawiam i zyczyc tylko moge zdrowia w zyciu. Reszta sama bedzie.

A może pan napisze coś o izraelskim świętowaniu pesach?
Czy tam jest szczerzej niż u nas?
Głębiej?

Ciekawi mnie to ogromnie.
Nasza pascha jest w końcu kontynuacją tradycji żydowskiej.

Zasłyszałem takie zdanie:
I żydzi i chrześcijanie czekają na przyjście mesjasza.
Czy będzie to pierwsze, czy powtórne przyjście, nie jest najistotniejsze.
Istotne jest, że razem czekamy na tego samego zbawiciela.

Życzenia najlepsze zlożyłam Ci u Ciebie.
Dodam tylko, że Bóg wie co robi umieszczając nas w miejscach przez Niego wyznaczonych.
Jesteś tego najjaśniejszym przykladem.
Pozdrawiam