dwu pierwszych spraw nie czaję, a co do Szymborskiej, to w sumie nie rozumiem, co chcesz przekazać.

Znaczy tak se myślę,że pewnie mogła się nie angażować tak jak się angażowała i krzywda by się jej nie stała (więc ,,prawaki” częściowo rację mają), mogła nie pisac stalinowskich wierszy.

Tyle, że mam tak, że tych, co tak potępiają gorąco ją, tym bardziej nie trawię.

No i zresztą może głupsze tłumaczenie, ale mądrzejsi i ci co więdzej o zbrodniach stalinowskich wiedzieli pisali, ba, nawet ci, co byli ofiarami (choćby Broniewski)

Oczywiście chwały jej to nie przysparza, ale wierszami licznymi i Noblem, szalę przeważyła na plus.

Znaczy te wierszyki sprzed lat 50 znaczenie mają już pewnie dla historyków, co się socrealizmem czy uwikłaniem twórców wsocjalizm zajmują, no i dla zaciekłych tropicieli cudzych błędów.
By te błędy wykorzystać gdy im się nie podoba, co obecnie Szymborska mówi.

pzxdr

niż tekst Majora.
idem więc już, by nie bredzić za dużo.

tyle że pewnie lepiej dla jej obrazu jakby ich nie było.
Ale za krytykę lustracji czy kaczyńskich wtedy by się znalazło coś innego na nią ze strony ,,znawców literatury”, więc w sumie dla nich żadna różnica.

Nie jedna Wisława Szymborska umoczyła się w socrealizm. To wszyscy wiemy. Nie jest to przedmiot krytyki od strony literackiej, bo wiersze socrealistyczne bywały dobre i złe w formie. Natomiast jest to zarzut natury moralnej. Dawanie się wypchnąć, czy też pchanie się samemu, na sztandary autorytetu moralnego uzasadnia czepianie się od strony moralnej.
Krytyka lustracji i zjawiska biologicznego to rzeczy mające niewiele wspólnego. Niemcy się zlustrowały i mają spokój z tematem. Natomiast u nas różni agenci i pożyteczni idioci cały czas protestują przeciw lustracji. To gorzej niż zbrodnia. To błąd.

A niektóre wiersze Wisławy Szymborskiej są świetne.

Pozdrawiam