Obudziłem się w środku nocy i od razu zorientowałem się, że coś nie jest w porządku. W domu panowała cisza, a nada mną pochylała się jakaś postać.
Bandyta-pomyślałem, ale bandyta nie stoi tak spokojnie i twarz bandyty nie świeci w ciemności jak księżyc.
Policjant-pomyślałem, ale policjanci nie chodzą ubrani w białe ciuchy.
Lekarz? – ale lekarze nie noszą miecza.
Piekarz-przemknęło mi jeszcze przez myśl, ale ta myśl była tak głupia, że machnąłem ręką i niechcąco trąciłem białego a on rozpostarł tak trochę skrzydła i wtedy zrozumiałem, że to po prostu anioł.

- Choć za mną – rzekł, a ja nagle „cyk” i już jestem pod sufitem i oczywiście widzę siebie samego śpiącego w łóżku i nieprzyjemnie mi się zrobiło, bo nie za bardzo zdrowo wyglądałem tam w dole.

- Sorry – mówię. Panie Aniele, ale wrzucę coś na siebie, bo nie mam zamiaru gdzieś tam wędrować całkiem na golasa. I zanim się zorientował już byłem z powrotem w łóżku i niby to szukam szlafroka, tak naprawdę kombinuję jak by tu się wymigać.

- Panie Aniele, nie mógłby Pan przyjść po mnie innym razem? A może Pan się pomylił? Czy na pewno chodzi tu o mnie?

- Panie Jarecki! Ja tam nic nie wiem, ale mam polecenie służbowe, żeby pana wyciągnąć na chwilę poza czas, bo jakiś ważny gość chce z panem pogadać. Wrócisz pan w tym samym czasie, słowo anioła!

- Ale szlafrok założę i włosy zepnę tym bardziej, bo chce się jakoś zaprezentować, czy ta ważna osoba to…

- Nie, coś Pan zgłupiał całkiem? On nic nie wie. I nie idziesz pan sam osobiście tylko pańska dusza, a na co duszy szlafrok, widział pan kiedy dusze w szlafroku?

- W filmie widziałem, owszem.

- Niech pan nie robi trudności! Słusznie mnie ostrzegano, że nie będzie łatwo, że pan będziesz cudował.

Swoją drogą, tak sądząc po słownictwie Anioł wydał mi się dosyć prostacki. Jak zaczął tym „ Chodź za mną” to aż mnie dreszcz przeszedł a teraz gadał tak jakoś zwyczajnie, trochę nawet zbyt piskliwie, no i taki kwiatek „cudował” To się rozkokosiłem i mówię:

- Nigdzie nie idę bez nakazu! I co to w ogóle za straszenie po nocy zwyczajnych obywateli?
A jaką mam mieć pewność, że pan nie jesteś ze skompromitowanych wielokrotnie służb?

- Choć pan i się nie mądruj, to są ważne sprawy, nie pożałujesz pan! Dowiesz się człowieku takich rzeczy, że jak to opiszesz na blogu…

- Aha- myślę- cwaniak to jest, więc poszedłem na kompromis i powiedziałem, że najwyżej możemy iść do kuchni na herbatę. Niechętnie się zgodził. Wylazłem z łóżka, ubrałem szlafrok i poszliśmy do kuchni. Przy świetle wyglądał całkiem normalnie, tyle tylko, że przez te skrzydła dużo miejsca zajmował. W końcu zamiast herbaty zdecydował się na kawę, to ja też bom nie gorszy.
Zapaliliśmy po mocnym i zacząłem go wypytywać, bo to każdy ciekawy, co to tam jest po śmierci, że nawet w Onecie o tym pisali i w ogóle.
No i mi naopowiadał różnych rzeczy, ale czy to jest prawda to nie wiem, bo coś w oczy mi nie patrzył tylko tak raczej po ścianach, a ja plotek nie chcę w lud puszczać, bo u mnie prawda to grunt.
Ja mu z kolei naświetliłem sprawy polityczne, co tam kto pisze na przykład w Tekstowisku, a wtedy wyszło szydło z worka.

Na moment pojawił się drugi taki jak on tyle, od razu widać, że jakiś kierownik, bo wziął go na bok i coś mu na ucho zagadał, a na koniec w kark go dłonią otwartą zdzielił i tyle usłyszałem: „że jak czegoś nie załatwi to ma pięknie”

No i załatwił. O trzeciej w nocy musiałem zapuścić kompa i wysłać zaproszenia dla trzech tamtejszych autorów i to za darmochę, bo tam rzekomo są kłopoty z kasą.
Może to i prawda, bo ten cały anioł na odchodnym buchnął mi prawie całą paczkę mocnych.

Taki to już widać mój los, że nawet anioł może mnie o straty przyprawić. Liczę na to, że kiedyś się ta znajomość przyda. Może to warte napoczętej paczki fajek, a może nie, że o kawie nie wspomnę.

I spać nie mogłem już wcale tylko cały czas sprawdzałem, czy te zaproszenia są już przyjęte?
O 11:23 wyświetliło się pierwsze.
Cholera, po jakiemu on będzie pisał?