Wszystko, co ważne zostało powiedziane przed chwilą.
Siedzimy za stołem i jemy. Jezus kroi pomidory ostrym kozikiem.

- O, jakie smaczne dorodne pomidory! I sery. Musi być duży wybór serów, bo samą sałatką nikt się nie naje.

Dziewczyny zaraz przyniosą pizze. Cholera jak pachnie z kuchni
Pijemy wino, kleimy gadułę. Czekamy na to co musi nastąpić. Czekamy.

Znowu dzwoni komórka Judasza.

- Że co? Tak mamo! Jest mamo! Wrócę po 22! Nie Martw się mamo! Tak, pójdziemy do parku! Tak, włożę czapkę. Dobrze mamo!

Jezus wznosi oczy ku sufitowi. Fakt, żałosne są wybiegi Judasza. wszyscy wiedzą że robi za psa.

- Panie, jeszcze tylko wyślę SMS-a, przepraszam – i wysyła pomagając sobie językiem. Paluchy jak serdelki a klawiatura taka maleńka.

Piotr za dużo wypił. Stanął przy oknie i wypatruje Bóg wie, czego.
Widzę jak chwycił dechę parapetu. Aż mu palce zbielały. Powietrze drży wokół niego.

- Tam ktoś jest, ktoś krąży wokół domu! – Odwraca się i naprawdę jest przerażony.

- Już trzeci raz go widziałem, krąży tak szybko, tak szybko jakby tańczył

- Piotrze, czego się boisz, wszak jesteś wśród przyjaciół

Krąży, krąży i krąży. Tańczy i sam do siebie śpiewa. Jego włosy rozwiewa wiatr a pot cieknie mu po pysku wprost do paszczy pełnej obrzydliwie zniszczonych zębów. W końcu kładzie się na zimnej trawie i patrząc w niebo wyje, ale jego głosu nie usłyszy nikt z żyjących.

Piotr wraca do stołu i pierwszy wyciąga rękę po kawałek parującego ciasta. Tomasz dyskretnie przestawia dzban z winem. Piotr zauważa i tylko syczy bezsilnie bo Jezus grozi mu palcem i śmieje się zaraźliwie.

Zaniepokojony gadaniem Piotra wstaję od stołu i wychodzę na dwór.
Zapalam papierosa i rozglądam się starannie. Cisza. Księżyc na niebie jak smutna panna młoda w pożółkłym welonie.
Nasłuchując okrążam dom, szukając śladów intruza.
Nic nie ma.
Cisza.
Znowu jestem na progu domu. Zapomniałem zapalniczki, a że nadal chce mi się palić, odpalam szlugaresa od szlugaresa. Żar tak blisko ust i nosa.
Mini piekło.

Gdzieś w oliwnym gaju drą się koty ale jakby zawstydzone nagle milkną.
Obcy dźwięk, równy marsz oddziału wojska. Przytłumiony,stalowy, skórzany, czarny- nierozpoznawalne słowa komendy.
I znowu ciężka, nienaturalna wręcz cisza.
Żadnych psów, samochodów, telewizorów. Nawet wiatr ucichł.
Gaszę papierosa a peta wyrzucam w ciemność trawnika.

Gdy otwieram drzwi, kątem oka widzę jakąś ciemna sylwetkę kryjącą się za pniem orzecha. Mara?

W przedpokoju spotykam żonę. Głaszcze mnie po policzku i całuje w usta.

- Wszystko będzie dobrze – mówi, a dla dodania swoim słowom powagi wymierza mi pieszczotliwy cios maleńką piąstką w bok.

O ciemności, nic ci nie dorówna! O wytrenowany wrzasku, nic cię nie zagłuszy!

Jeszcze jesteśmy, jeszcze siedzimy, jeszcze uśmiechamy się do siebie a już gaśnie światło i przez okna, przez wyrzucone żelazną pięścią drzwi wpadają ciemni. Laserowe smugi celowników, brutalność, wyuczona brutalność i wrzask.
Leżę z twarzą w dywanie.
Czuję but na plecach i lodowaty pocałunek lufy na karku.

- Który to Jezus? Który to Jezus? Który to Jezus? Który to Jezus? Który to Jezus? Który to Jezus? Który to Jezus? Który to Jezus? Który to Jezus? Który to Jezus? Który to Jezus? Który to Jezus?Który to Jezus? Który to Jezus? Który to Jezus? Który to Jezus? Który to Jezus? Który to Jezus? Który to Jezus? Który to Jezus? Który to Jezus? Który to Jezus? Który to Jezus? Który to Jezus?

Nie szło nic zrobić.
Ledwie zdążyłem ze trzy razy odetchnąć, już ich nie było.
Zabrali.
Wiatr hulał po pokoju gdy zostaliśmy sami.

Znowu odezwała się komórka Judasza. Uciekając porzucił ją na kanapie.
Wiadomości. Skrzynka odbiorcza. Wybierz.
„ Jeśli chcesz zostać zbawiony wyślij SMSa o treści NIEBO na numer xxxx. Koszt SMSa 10,99PLN.

Możesz też zamiast tego, zupełnie za darmo, odpowiedzieć sobie na pytanie:

KIM JESTEŚ?

Siedzimy teraz i spoglądamy na siebie nawzajem zdumieni.
Co robić?
Gdzie biec?

Na stole zostało pełno jedzenia, dwa dzbany wina.
Siedzimy i wcale się nie odzywamy.

Za oknami których nie ma ożyła ulica.
Drą się marcowe koty, szczekają psy, gonią się samochody i ludzie.
Ryczą telewizory.

- Panie! Gdzie jesteś?