Szukałem śrubokrętów, a znalazłem papierzyska, które już dawno miały leżeć w tajnej skrytce na miejskim śmietnisku.

Znalazłem „Chimerę”. Jej historia jest w pewnym sensie historią samorządności oraz wspieraniem lokalnych inicjatyw przez władze. To też trochę historia ludzi, którzy tworzą, lecz nie mają gdzie się pokazać.

Myślę też, że jest to w jakimś stopniu opis tego, co dzieje się na „górze”. Coś co również miało miejsce przy odchodzeniu z S24 na TXT. I naprawdę nieważne, że to, o czym za chwilę rozgrywało się pięć lat temu.

Jakoś już tak jest, że rządzący naszymi miastami to większości ludzie małostkowi, mściwi i zdegenerowani. Na dodatek tacy z gatunku „ja nie potrafię, ale i tobie nie pozwolę, choć umiesz”.

No i tak mieliśmy w Lubinie. Zresztą tutaj zawsze tak było, więc nie ma znaczenia, że zdarzenie miało miejsce za obecnego prezia.

Generalnie chodziło o to, że mieliśmy grupkę jakichśtam twórców, którzy chcą tworzyć, ale nie chcą zapisywać się do stowarzyszeń, kółek zainteresowań. No nie chcą brać udział w tego typu imprezach i już.

Założyliśmy więc Grupę Ludzi Cienia. Nieformalną. Nie chce mi się wspominać doświadczeń z lokalnymi władzami, ośrodkami kultury oraz KGHM, które odmawiały nam współpracy. Nie warto. Zresztą pewnie wielu z was było w ten sposób przeczołgiwanych, więc nie ma co się rozwodzić.

Faktem jest, że postanowiliśmy założyć pismo prezentujące lokalnych twórców. Niestety nie mieliśmy tutaj żadnego takiego przedsięwzięcia, a miasto nie uważało za celowe wspierać artystów.

Powstała „Chimera”. Za własną kasę. 500 egzemplarzy. Pociągnęliśmy 13 numerów. Pierwszy ukazał się w marcu 2003 roku. Ostatni półtora roku później. Do tej pory nie doczekał się Lubin kontynuacji takich działań.

Cieszy mnie jednak, że udało nam się pokazać ludzi, którzy nie mieli wcześniej możliwości zaistnienia przed publiką. Wiersze, opowiadania, rysunki, sztuki teatralne. Były teksty analizujące lokalne potrzeby i propozycje działań w działce kulturalnej.

Zresztą, co będę gadał. Przeczytajcie sobie wstępniak:

„Spotykam się zarzutami, że Grupa Ludzi Cienia powstała z przerostu moich ambicji nad…No właśnie, nad czym? Bo tego zarzucający nie są w stanie stwierdzić.

Jest natomiast faktem, że jestem cholernie ambitny. Podobnie jak GLC.

GLC powstała dla takich świrów: niepokornych, mających własne zdanie, umiejący go bronić. Dla ludzi, którzy mają siłę by tworzyć na przekór całemu światu. Dla tych, którzy walczą o swoje. Dla tych, którzy nie boją się marzyć.
Wreszcie dla ludzi, dla których wartością jest Człowiek.

Wbrew pozorom, w Lubinie jest miejsce dla wszystkich. Jest miejsce na różnorodność.

Działanie GLC nie oznacza walki z żadną instytucją, czy osobą. Czas to zrozumieć. Krytyka, zwłaszcza rzeczowa nie oznacza ataku. Propozycje nowych rozwiązań nie są tożsame z wywoływaniem wojny, a wręcz przeciwnie.

GLC z chęcią będzie współpracować z każdym, kto czuje się na siłach zrobić coś. Coś, co zostawi ślad.

Jeszcze nim powstaliśmy, można było zaobserwować „zimną wojnę” na linii lubińskie instytucje kultury- stowarzyszenia kulturalne, choć każda za stron zapewniała o chęci współpracy.

Faktem jest jednak to, że to właśnie Grupa Ludzi Cienia jako jedyna postawiła oficjalnie diagnozę Lubina i jego kultury, a także jako jedyna wytyczyła kierunki funkcjonowania kultury w mieście.

Mało tego, jako jedyni publicznie zaoferowaliśmy gotowość pomocy w kształtowaniu lubińskiej kultury, a więc i wzięciem na siebie odpowiedzialności za efekty.

Tyle krytykom.

A pozostałych wciąż zapraszamy do nas.

Czas wreszcie ruszyć dupy!”

No, było to w marcu 2003 roku. Czy pięć lat później zmieniło się coś w naszym pięknym kraju?