No co, każdy o Żydach, to i ja!
Było to w trakcie obozu harcerskiego w Drężnie.
Było trochę przeżyć typu wpadnięcie w krowie łajno po pas. Były rajdy do odległego o trzydzieści kilometry miasta.
Były niedzielne msze, w czasie których ksiądz opowiadał historie typu „dobry komunista- to martwy komuniści” oraz „to Żydzi zamordowali Pana Jezusa i jako Polacy musimy o tym pamiętać każdego dnia”.
Byli Niemcy z Enerdowa. Ładne dziewczyny, do których gadali „kom na hausen Kinder machen”, co w wielu wypadkach udawało się wcielić w życie.
Byli Rosjanie i ich śliczne Rosjanki.
Była latryna, którą nasze urocze dziewczyny zbudowały. Z napisem na ścianie: „życzymy, aby wam dobrze szło”.
Były obozy z Koszalina, zwłaszcza ponętna Renia, ruda, zgrabna. Miała taki uśmiech, za który niejeden przepłynąłby Amazonkę, choćby nie umiał pływać.
Była i Magda Ł. z Jeleniej Góry, w której zakochałem się do końca życia przez dwa miesiące. Trochę podobna do aktorki Małgorzaty Pieczyńskiej. Starsza ode mnie dwa lata.
Znielubiła mnie, bo znalazłem przyjemność w ściskaniu jej pośladków. Dla mnie była to pieszczota, dla niej cierpienie, bo jak może nastolatek ściskać pośladki dziewczyny? Ino jak imadło.

Był „żydek”.
To znaczy tak na niego mówiliśmy.
Był obrotny.
Spod ziemi wynajdował sznurek, narzędzia.
Trochę zahukany, uczynny.
Kupował od Enerdowców i Rosjan słodycze i sprzedawał nam.
Jasne, że byli tacy, którzy mieli do niego zawsze jakieś „ale…”, jednak większość lubiła go.

W tej ksywce, jaką go obdarzaliśmy nie czaiło się szyderstwo, kpina, czy chęć poniżenia.

Myślę, że był to szacunek.

P.S. Borsuku! Asia!