Czasem nic nie idzie. No próbujesz kilka, kilkanaście razy, aż przestajesz liczyć. No nie idzie i już.

Czasem jest to pogoda, która sprawia, że praca jest mordęgą, jak dzisiaj, a patrząc na efekty tej pracy myślisz, czy nie lepiej było pospać te kilka godzin dłużej, niż sobotnia ściema…
Gdy dodać do tego barowe samopoczucie spowodowane ciśnieniem, dopowiedz sobie resztę.

Ale nie o to chodzi.

Chodzi o to, że czasem pierdoli się niespodziewanie, niezależnie od ciebie. Nawet o tym nie wiesz. Dochodzi to do ciebie, gdy jest już pozamiatane. Zjebka generalnie da się naprawić, o ile nie poddasz się i zawalczysz.

Co jednak, gdy mimo tego sprawa jest przegrana? To co, próbujesz się winić i rozpamiętywać? A warto? A może stało się, co miało się stać? A może nastąpiło zmęczenie materiału? A może pogubiłeś się i potrzebujesz przerwy? I nic na siłę?

Genialny nie będziesz. Globalny też nie będziesz. Żyjesz tu i teraz. Chcesz zmienić świat? A powiedz mi, jak to zrobisz, gdy walczysz o dobro ludzkości nie zauważając potrzeb najbliższych? No?

I jeśli szukasz odpowiedzi w kosmosie, to spierdalaj. Nie musisz znać się na wszystkim.

Nie musisz być koniecznie fajny, zajebisty i zabierać głos na każdy temat.

Lepiej wątpić, być rozdartym, wtedy czujesz, że żyjesz. W zawieszeniu.

Ale co z tego, skoro poczucie zagubienia dominuje? Ano właśnie. Potrzeba, taka wewnętrzna potrzeba odpowiedzi na najprostsze pytania sprawia, że nieznalezienie na nie odpowiedzie skazuje na życie w ciągłym napięciu, który prędzej, czy później znajdzie ujście.

Równowaga. Każdy ma swoją. Dojdziesz do niej? To balsam.
Nie dojdziesz? Szukaj dalej. Ale nie poddawaj się. I już. Błędy? No co, każdy je popełnia, grunt, by nie bać się ich, szukać dalej, nie blokować się, nie zamykać przed sobą.

Ile było nieszczęść przez…ja wiem, taką wewnętrzną obawę szukania tuż obok? Odkrycia cudu, który jest obok nas, a my nie zdajemy sobie z tego sprawy? I lecimy, gdzieś w świat szukając odpowiedzi? Zwykle uciekając przed sobą, ale cóż, trzeba próbować. I tu wracamy do gadki o błędach.

A czasem trzeba odrzucić całą przeszłość. Rozpocząć od nowa. Bez potępiania siebie i tego co było. Po prostu zacząć od nowa.

Maska bywa dobra. Skoro mówię „bywa”, jasnym jest, że chodzi mi o to, że czasem dobrze jest używać. Nie zawsze warto odsłaniać się przed światem. A może dobrze?

Widzisz, co człowiek, to zagadka.

Grunt to próbować. Nie bać się. Albo nie, próbować mimo tego lęku, który sprawia, że sztywniejemy ze strachu.