P.S. Ważne, gdzie byli ludzie, którzy dopuścili do tylu błędów przed lotem/w trakcie lotu/po katastrofie.

prawi, sprawiedliwi i patriotyczni zabrali się za Boga. będzie siedział!

dawnemi czasy jak była susza to chłostano figury świętych, żeby był deszcz. więc jakoś tego Boga można by posadzić. symbolicznie rzecz jasna :) nie nudziło by mu sie mogliby pograć w brydża z dziadkiem ;-)

misjonarza trzeba zapytać ;-)

Pytanie tak postawione jest krzykiem bezsilności wobec tragicznej rzeczywistości która zaistniała. A której ofiary były zupełnie bezbronne w tej sytuacji. Dlatego, pytanie o Boga jest czymś naturalnym i narzucającym się wprost osobie wierzącej w Boga wszechmocnego, miłującego człowieka i mogącego uczynić wszystko.. .

Jednak tragedia się stała, bezbronni zginęli, odpowiedzialni zostali nagrodzeni awansami, a instytucja odpowiedzialna za ich bezpieczeństwo zdała egzamin( mam na myśli państwo ), jak potwierdziła uroczyście jego głowa w osobie Komorowskiego.

Dzisiejsza popkultura i nasza “cywilizacja” ubóstwiła wolność człowieka i postawiła go na równi z istotą Boga. Dzisiejszy człowiek traktuje Boga nie jako pewne tabu dla którego rezerwuje się szczególny szacunek, szczególną relację i odniesienie – wynikające z tego, że jest ON kimś ponad człowiekiem i światem. Dzisiejszy człowiek uważa się co najmniej za równego Bogu.

Człowiek dzisiejszy potrzebuje Boga tylko w tych wydarzeniach które zagrażają bezpośrednio jego losowi. W przypadku katastrofy, łatwo jest zapytać gdzie był. Zaś w przypadku, gdy wszystko idzie jak z płatka, pytanie o to “gdzie jest Bóg”, jest zbyteczne i nikomu do szczęścia niepotrzebne.

Więc skoro wywołano tu Boga, trzeba pamiętać o jednym. A mianowicie o tym, że Bóg regulowanie rachunków odkłada na swój czas. A ten czas zbliża sie nieubłaganie jako klęska i dzień wstydu dla niegodziwych władców, a jako czas tryumfu dla ich ofiar.

Natomiast w szerszym kontekście. Dzisiejszy człowiek traktuje Boga jak jednego z prowadzących programy rozrywkowe na jednym z kanałów jakie są dostępne dla niego. Wydaje się, że uważa on, że skoro nie oglądnie owego programu, to go on nie dotyczy.. .

Tymczasem, Bóg nie jest ani autorem programu rozrywkowego ani nie jest pobłażliwym dziadziusiem spod pieca, do którego kompetencji należy pobłazliwe głaskanie swoich “wnuków”.. . A więc “wyrzucenie Go poza swoją percepcję” nie spowoduje tego, że Bóg przestaje istnieć. Wręcz przeciwnie, spotkanie to zostaje jedynie przełożone na inny termin – ten, który już wybierze Bóg a nie człowiek.

Bóg, ma konkretny plan wobec człowieka – plan który jest czymś, czego dla człowieka nie może wymyśleć nawet największy z geniuszy ludzkości, którego realizacja spoczywa również na barkach człowieka.

NIe jest to zabawa ani komiks, ani gra komputerowa lub kolejna z hipotez. Jest to, coś co dotyka indywidualnie każdego człowieka – tak jak każdego człowieka dotyka pierwszy moment życia oraz moment jego śmierci.

Stąd w stosunku do Boga, należy się szczególny namysł i pewna ostrożność aby nie przegrać siebie. A to dlatego, że człowiek wobec Boga jest mniejszy niż mrówka wobec słonia.. .

Mrówka z pewnością ucieszyłaby się z posiadania takiego sprzymierzeńca jakim jest słoń, gdyż zna swoją małość, jak i “jest” świadoma jak kruchą istotą jest. Zatem dla niej przyjaźń ze słoniem byłaby czymś rewolucyjnym dla “ochrony mrowiska”.

Dzisiejszy człowiek owego sprzymierzeńca uważa za zagrożenie. A to dlatego, że uważa się za równego “słoniowi”, a przynajmniej mądrzejszego i bardziej sprytnego. Uważa, że ma niemal władzę absolutną i ponad nim nie ma wyższej instatncji. Nie tylko w zakresie odpowiedzialności za swoje życie ale także w tym, że dzisiejsze zdobycze cywilizacji, chyba w zupełności wypełniają jego aspiracje.

Póki więc ma dostęp do netu, ciepłą wodę w kranie, komórę w kieszeni, oraz to wszystko, co skutecznie łechta jego zmysły – niczego więcej nie potrzebuje. To jest współczesne “niebo” wolnego człowieka na miarę dzisiejszej cywilizacji.

Bóg jest więc albo przy sercu człowieka albo poza nim. Jego odległość od człowieka określa człowiek. Gdyż to człowiek stawia Mu granice i szlabany. Kto postawił Bogu szlaban pod Smoleńskiem? Tego jeszcze nie udokumentowano. Chociaż np. raport NIK, stawia już pewne wnioski.

A przecież duch Boga, to Duch Mądrości, ta wizyta nie była mądrze zabezpieczona. Zrezygnowano z madrego zabezpieczenia na rzecz oddania kontroli nad tym lotem ludziom, dla których “na kursie i na ścieżce” nie oznacza: bezpieczenie i do celu, ale wprost przeciwnie.

Dlatego rację ma Pino, pisząc, że strzeżonego Pan Bóg strzeże( mniej więcej tak to sparafrazuję). Bo przecież intelekt, rozum, roztropność to dary Boże. A w Smoleńsku to wszystko zawieszono w imię większych, nie znanych nam jeszcze pożytków. Wiemy, że awansowano zarówno szefów tych którzy mieli strzec a nie strzegli.. .

Bóg więc odda – jeśli ziemskie sądy zawiodą – wszystkim wg ich pożytków.

************************
Drążę tunel.. .

Nie jesteśmy mrówkami a Bóg nie jest słoniem. Jesteśmy kruchymi istotami niezależnie od osobistego przekonania o swojej wielkości. Tym więcej zaś czynienia zła, im więcej przekonania o swojej wielkości. Dysproporcja pomiędzy wielkością człowieka i Boga, domaga się pewnej pokory i respektu tego pierwszego wobec drugiego. Im mniej respektu, tym więcej zła. Im więcej respektu, tym mniej zła. Kluczem jest pokora – ona jest miernikiem wielkości człowieka.

A Bóg chce “towarzyszyć” człowiekowi w “przemarszach przez most”, skoro mówi:

Przyjdźcie do Mnie wszyscy, którzy utrudzeni i obciążeni jesteście, a Ja was pokrzepię” (Mt 1, 28)

************************
Drążę tunel.. .

No pewnie, płomyczek na obraz ogniska.. . :-)
Bez ogniska nie ma płomyczka. Ten drugi się pali, gdyż płomień został przeniesiony z ogniska.. .

p.s.

Niezły wywiad przeczytałem dziś, to także ciut o tej dysproporcji ale w innym kontekście.

http://rebelya.pl/post/1335/oto-wywiad-z-wojciechem-cejrowskim-ktorego-w...

************************
Drążę tunel.. .

Ognisko, może być sumą płomyczków, ale nade wszystko nie ma mocy aby samo siebie rozpalić.. .

************************
Drążę tunel.. .

To prawda, ale nie jest ono częste – gdyż muszą zaistnieć odpowiednie okoliczności zewnętrzne aby ono nastąpiło( jakiś katalizator ) – jak w przypadku katastrof samolotowych vide Smoleńsk.. .

************************
Drążę tunel.. .

wszelkie predyspozycje do tego żeby poznać naturę wszechrzeczy. ten potencjał ma w sobie każdy – i wioskowy głupek, i profesor uniwersytetu. można to nazywać różnie. podczepiać pod różne systemy religijne, ale istota jest ta sama. jesteśmy ogniskiem. nie jest istotne kto to ognisko podpali. możemy to sami zrobić, może ktoś nam pomóc. najważniejsze jest to, że wszystko co potrzebne aby ten ogień wzniecić już w nas jest.

Ognisko nie jest Bogiem ani Bóg nie jest ogniskiem. Bóg jest Tym, który zechciał aby powstało, zarówno ognisko jaki płomienie.

************************
Drążę tunel.. .

No! Stało się gorąco, widno, jasno i ciepło.. .
Jan opisuje Boga używając metafory światła i personalizuje go jednoznacznie w osobie Jezusa Chrystusa. A więc pozbawia wątpliwości jak należy rozumieć metaforę światła, zarówno w odniesieniu do człowieka jak i Boga.

Warto zauważyć – idąc za Janem – porównanie z ogniskiem i płomyczkami które padło wyżej nie jest nieadekwatne. Bo przecież Jan Chrzciciel nie jest określany jako osoba która jest światłością ale jedynie jako ten, który świadczy o światłości.

Zatem płomyczek – jeśli można mówić w ten sposób o człowieku – o tyle jest płomyczkiem, o ile świadczy o światłości, sam tą światłością nie będąc. Jesteśmy więc “w domu”. Mamy definicję zarówno światłości, definicję płomyczka, i wydedukować możemy także określenie ogniska.

Światłość – Jezus Chrystus
płomyczki( na wzór Jana Chrzciciela – świadczący o Nim
ognisko – wspólnota ludzi świadczących o Nim

Pozdrawiam.

************************
Drążę tunel.. .