— Tatusiu, ty to jesteś facet.
— Słucham?
— Facet jesteś.
(Żona już zaczęła pytać “kto tak powiedział”, ale dla mnie ważne czy dziecko rozumie termin, nie skąd go zna)
— No tak. Ale to nie jest najlepsze słowo. Lepiej nie mówić: facet, kobitka, bo nie zawsze te słowa są właściwe. Lepiej powiedzieć mężczyzna, kobieta.
(Słowo kobieta już znamy. Pieeękna kobieta. Na przykład na wszechobecnych w stolicy plakatach reklamowych. Dobrze, że plakat filmu Piła-fafnaście jeszcze nie wpadł w oko. Dość, że słowo mężczyzna jest nowe chyba. I trudne.)
— Tak?
— Tak.
— Ty jesteś męcina?
— Tak, jestem mężczyzną.
— Mama też jest męziną?
— Nie. Mama jest kobietą. Ja jestem mężczyzną. Dziadek też. Tak jak ty jesteś dziewczynką, a twój brat chłopcem. Małe dzieci są chłopcami i dziewczynkami, a dorośli mężczyznami i kobietami. To tak samo.
— Jak będę duża to bedę kobietą?
— Tak.
— Ja się nie zgadzam.
— Tu nie ma co się zgadzać lub nie. Po prosu dziewczynki, jak dorastają, to są kobiety.
— A ty też będziesz kobietą?
— Nie.
— Ja nie zgadzam.
— Ale tak już jest. Mężczyźni to mężczyźni. Nie mogą zostać kobietami. Mali chłopcy dorastają i stają się mężczyznami, dziewczynki dorastają i stają się kobietami. Kobiety mogą zostać mamami, a mężczyźnie nie. Mężczyźni mogą zostać tatami. Nie ma co się zgadzać lub nie, po prostu tak jest.
— Tak?
— Tak.
— Aha.

Taka, ot, rozmowa z trzyletnią córką. Ona trochę nie wie, a trochę się przekomarza. Fraza ja się nie zgadzam ostatnio jest w fazie testów, więc trochę nadużywana. Córka sprawdza, kiedy pasuje, a kiedy nie.
Słowo facet, zasłyszane, też było właśnie sprawdzone. A przy okazji dość oczywista rozmowa o płci. Przecież to już znamy. To już nie takie zaskoczenie, jak wtedy, gdy tata powiedział, że też był kiedyś dzieckiem. A potem jeszcze dziadek tak powiedział. To jest śmieszne. Bo kto widział małego dziadka. Dziadek odkąd pamiętamy był stary, prawda?

Po co o tym przynudzam?

A bo szalenie mnie ciekawi, jak światły postępowy lewicowiec prowadzi taką rozmowę.
Ja jestem znanym kato-prawakiem (choć triarius by się zaksztusił czytając tą deklarację), ale załóżmy, że nie jestem. To co mam odpowiedzieć?
Że teraz jest dziewczynką, ale jak będzie duża to sobie wybierze?
Że skroro się nie zgadza, to proszę bardzo, ciach, zabieg i będzie chłopcem?
Że mężczyzna może zostać tatą z mamą, ale może też zostać tatą z tatą?

Ja właśnie dokonałem tego, za co profesorka-filozofka-ministerka-pełnomocniczka-Środa mnie nienawidzi dozgonnie. Trwale wypaczyłem niewinną dziecięcą wrażliwość. Wkleiłem w podświadomość utarte, kato-prawackie stereotypy, że płeć jest dwóch rodzajów i koniec. Zahamowałem postęp. Sypnąłem piachu w koła parowozu dziejów. Jasne.

Ale bardzo chcę się dowiedzieć, jak te pierwsze rozmowy prowadziłby taki Galopujący Major?

2008 odys
Notka opublikowana na zasadach Creative Commons License.