Rozrachunków z życiem tu dokonujesz.

Przyczyna jest niektórym znana.

Więc nie kadź pan, ino się skup.

Nazdrowie wyjdzie.

Nic dodać. Nic ująć.

Powiem tak: warto tak żyć. Ma Pan prawo stać z podniesioną głową. I powiedzieć: wiem po co żyję. Gratuluję i wierzę, że nie ma przeciwności, których by Pan nie pokonał.
Pozdrawiam sedecznie.

Jakoś tak jest, że troskliwi wyrządzają więcej szkody niż pożytku. “Kiedy ty się w końcu ożenisz?” do starych panien, które niekoniecznie świadomie podjęły taką decyzję, “to kiedy dziecko?” do par, z których część bezskutecznie stara się o potomstwo, a nie chce o tym mówić, “jak tam twoja magisterka?” do tych, którzy mają problem z jej napisaniem, “czy na pewno sobie dacie radę?” albo “planowane?” do kobiet w kolejnej ciąży. Czasem bezrefleksyjnie zdarza mi się być taką troskliwą, a potem, jak się zorientuję, jestem na siebie wściekła. A odwrócić już tego się nie da.

pozdrawiam

ps. z tym będzie ciężko etc. to czasem jest prawdziwy podziw. Chociaż wiem, że jak się tego słucha po raz sto tysięczny pięćdziesiąty dziewiąty, niekoniecznie z tą intencją, trudno w to uwierzyć.

dobry tekst, choć jak zwykle chciałbym wtrącić kilka uwag moich , pewnie niepotrzebnych, ale zanim, to chciałbym special for you i Penelopy taki prezencik muzyczny o tym, co napisałeś, a raczej zacytowałeś:

którzy wiedzą lepiej jak życie układać. Ino u mnie byli w drugą stronę. Abyś się ożenił, a kiedy dzieci, a może drugie, a teraz jeszcze trzecie to może będzie dziewczynka. A robotę byś wziął u XY, bo co ty w tej szkole zarobisz?
Machnąć ręką jeno.

Dziękuję za miłe chwile w trakcie czytania jakże bliskiej historii, a i ten prawdziwy Mędrzec dobrze prawi, że wszystko ma swój czas, acz nie dla wszystkich o jednakiej porze.

Dzięki wszystkim za ciepłe słowa, a Redakcji za czołówkę.

Grzesiu — super prezent, dawno nie słuchałem Tymoteusza… W sumie chyba ostatnio Pascha 2000... Muszę nadrobić braki w edukacji :)
Twoja przyjazna interpretacja tytułowego powiedzonka bardzo mi odpowiada. Niejedno się może zdarzyć i generalnie nie stawiajwmy granic Bożej opatrzności jak odpowiedział JP II na życzenia stu lat. :)
W sumie w pełni się z Tobą zgodzę, z pewnym niepokojem zwłaszcza z pkt.5…

maksie — nas się tak łatwo skreślić nie da! Wywalają oknem, właź drzwiami. ;) Bez pomagierów.

AnnoP — cenna inicjatywa prorodzinna. Zgłoś do jakiejś podkomisji czy gdzie tam trzeba. Zamiast becikowego.

jull — wiele razy spotkałem się z podziwem wręcz wprowadzającym mnie w zakłopotanie. Ale o tym może kiedy indziej. Na marginesie: “nie planowane” nie jest równoznaczne z “niechciane”.

Dzięki wszystkim za szacunek wobec osobistej historii.

Jak się czyta takie teksty, to od razu bardziej żyć się chce. Szkoda tylko, że mało tego optymizmu i takiej pozytywnej determinacji u innych Polaków. Bo to wielka i bardzo pomocna cecha, pozwalająca na rozwój wszystkich. A u nas to bardziej ta bezinteresowna zawiśc wyrażana w różnej formie przewagę ma.

Pozdrawiam Was serdecznie

Ja czuję się zaniepokojony.
Takich tekstów nie pisze się z radości.

To znaczy, że był słuszny, prawda?
W takim razie nie ma się czym przejmować.
Wiem, że to łatwo powiedzieć ;)
Widzę tych ludzi, któży patrzą na was i kiwają głowami. Zgrzytam wtedy zębami ze złości.
Ale coś ci powiem – “zawsze ci kibicowałam” :)

Grzesiu – zazdrość mnie żżera, jak czytam wasze wpisy o koncercie Tymoteusza. Chciałam się wybrać a nie mogłam – podłe szkolne obowiązki i przepadło, kolejny koncert nie wiadomo kiedy… Ale byłam na Maleo Reggae Rockers przynajmniej. Świetne :)

Coś zdaje się, że Ty jeden trafiasz w sedno.
Co mnie również niepokoi.

Widzisz, z łatwością widzę takie emocje, które są na wierzchu. Np, że jestem wkurzony. Bo ktoś-tam rzucił głupią gadkę.
Boję się tego, co jest pod spodem, a czego rozpoznać nie potrafię. I to mnie niepokoi.

I nie chodzi tu wcale o wspomniane przez Griszeka poczucie nieszczęścia/krzywdy/straty. Dziś są mi obce.

Mam uczucie, że brnę pod prąd. Co w sumie jest zgodne z przewidywaniami, ale poważnie męczy. Tym razem wezbrała we mnie chęć powiedzenia wszystkim (sobie pewnie też), że nie jest to ani bezcelowe, ani bezsensowne.

ale idziesz pod prąd czego?
przecież to jak toczą sie Twoje losy nie podlega relatywnym ocenom słuszności/niesłuszności. każdy kto próbuje to robić, nie jest warty jednego Twojego słowa.
można jedynie powiedzieć, że to odważne podejście w kraju, który nie zwykł wspierać swoich obywateli, newet nie bezpośrednio, tylko choćby w zakresie prorodzinnej polityki podatkowej.
poważyłbym się więc na stwierdzenie, że idiesz pod prąd “państwu” jako instytucji, natomiast w ocenie “społecznej” można patrzeć na to jedynie z uznaniem.
ale z drugiej strony – nie mam dzieci (o ktorych bym wiedział), więć tak troche pitole teoretycznie, a przez to mniej wiarygodnie. co w takiej dyskusji trzeba zaznaczyć.

co do mojego komentu do Pana Igły – ja włąśnie nie wyczytałem w Twoim wpisie zadnych z “ciemnych” emocji. dla mnie ten wpis emanuje spokojem i konsekwencja, ale nie taka zaciekla i slepa, tylko swiadoma i przemyslana.

Dzięki,
Rzuciłem okiem, w wolnej chwili wgryzę się w tekst głębiej.

Bardzo celna uwaga!

Moja siostra niegdyś w dyspucie rzuciła zachwalającym długą bezdzietną młodość koleżankom: za dwadzieścia lat my z kuzynami was demokratycznie przegłosujemy. ;)

Płyniecie pod prąd, ale nie sami.
My też płyniemy pod prąd, ale nie sami.
Mnie to pociesza.

dostrzegam fajne teksty.

ciekawe że będzie ciężko mówią ludzie którym naprawdę kiedyś było ciężko i sami dobrze wiedzą że dzisiejsze utrapienia to nic w porównaniu do tego co było kiedyś.

pozdro

==============
po co nasze swary głupie,
wnet i tak zginiemy w zupie…