z „konfratrem Pą Prezidą”, to bardzo się Pan nie pomylił...

Kiedy wrzuciłem notkę w wiadomym miejscu natychmiast wylądowała ona w Lubczasopiśmie, w którym produkują się sami najszczersi kretyni.
Pocieszające jest to, że dotąd sądziłem, że w polityce nie mam szans, ponieważ z 70% społeczeństwa darzącego Pą Prezidą sympatią, przynajmniej 99,9 % by mnie z całego serca nienawidziło…

Poza tym też zgoda; czas i miejsce są istotne… Zaś Pan jest drugą osobą, a pierwszą w wirtualu, która pyta; po co, dzieckiem jesteś?

Powtórzę zatem; nie postuluję budowy monumentu takiego, jak pod Samborem, a jedynie osprejowanie jakiejś ścianki, powodem takiego eventu mogłyby być naprzemienne rosyjskie umizgi do Ukraińców i ich straszenie…

Miała to być, ze wpomnieniem odległej historii, moja odpowiedz na prośbę z cokołu „podaj rękę bracie Lasze”.
Przypomnę, że pomniczek ten postawił ambasador Ukrainy. Właśnie z tą konkretną inskrypcją… Niesie to jakiś przekaz…

Przyznam, że pisząc ten nieco cepeliowski tekst cały czas miałem w oczach boleśnie realne zdjęcia z Wołynia… Łatwo nie było.

A za piąsteczkę dziękuję, bo też uważam, że się należy. Fakt, choćby za to, że namachałem się łopatą.:))

Pozdrawiam serdecznie

niezbyt racjonalne ustawienie kłującego w oczy monumentu, jak najbardziej leży w naszym charakterze…:)))
Bo poza wszystkim innym, miedzy nami, a Rosjanami jest i ta różnica, że my demonstracyjnie staramy się trzymać pryncypiów( rzecz jasna nie mam tu na myśli Pą Pe i Ryżego, którzy starają się jedynie jakoś przetrwać), a oni cichutko prowadzą realistyczną politykę drobnych kroczków.

To przeprowadzą, uderzającą po kieszeniach oligarchów ukraińskich, graniczną akcję skrupulatnej kontroli ich towarów, by zaraz pokazać jakie oszczędności będą mieli, gdy wejdą do rosyjskiego systemu otwartych granic.
To w kooprodukcji z Ukrainą naprędce zekranizują hit kin Tarasa Bulbę będący bardzo swobodną interpretacją Gogola, akcentującą wyraźnie wątek antypolski…

Nb. rysunek z poprzedniej notki przedstawiający Thanatos sposobiącą Kozakowi szablę, jest właśnie autorstwa scenografa tej produkcji. Nagrodzonego za nią Ukraińca – Zasłużonego Artysty ZSRR…

I przepraszam najmocniej; już dawno przyznałem się, że nie z samym Pą Prezidą, ale z jego bliskimi konfratrami. I nie robię zdjęć, tylko opijam kolejny koniec lata…
W tym roku, żeby jakoś załagodzić ich narastający z każdym rokiem wkurw, chyba zrobię sobie kopię Pańskich komentarzy…
Jeśli oczywiście nie ma Pan nic przeciw temu.:)))

Pozdrawiam serdecznie

Ponieważ i tak nie mogę Panu zabronić, oczywiście będę szczęśliwy, jeśli zrobi Pan kopię moich komentarzy. To w ogóle jest jeden z tych pomysłów, które należy upowszechniać.

Nie wiem, Panie Yasso, czy można tak powiedzieć, że my się trzymamy demonstracyjnie pryncypiów, a Ruskie załatwiają interesy. Może i coś w tym jest (mam na myśli teraz nas, a nie tamtych). Na pewno obieramy sobie takich wodzów, co albo się dąsają i bredzą albo nie mają jaj. Rycerskość tak ma, że zwraca mało uwagi na przyziemne sprawy ;-)

A co do pomników uważam, że dopóki mamy ich jeszcze tyle do rozebrania, to nowe mogą spokojnie zaczekać…

“Jedno jest pewne: zadekretowana odgórnie jeszcze w 2009 r. odwilż w stosunkach polsko-rosyjskich na niewiele się zdała.
Każdy, kto kiedykolwiek negocjował jakąkolwiek umowę z Rosjanami, powie jedno: gdy czują oni, że ich partner się cofa, uznają to za słabość i naciskają dalej.
Symbolem, że Moskwa postrzega odwilż z Polską nie na zasadach partnerskich, był prezent wręczony przez Władimira Putina Donaldowi Tuskowi podczas obchodów 60. rocznicy wybuchu II wojny światowej.
Była nim – o czym wiemy dzięki ujawnionemu przez WikiLeaks szyfrogramowi amerykańskiej ambasady w Warszawie – kopia wydanej wówczas przez rosyjski wywiad książki, oskarżającej Polskę o współodpowiedzialność za wywołanie wojny z III Rzeszą.

Splunięcie w twarz to mało powiedziane.
Najwyraźniej jednak nie dało do myślenia architektom naszej dyplomacji. Pewnie przyćmił je rzekomy sukces, którym było zniesienie po wygranej PO w wyborach 2007 r. embarga na mięso.
W rzeczywistości było to pyrrusowe zwycięstwo. Pyrrusowe, bo odniesione na rosyjskich warunkach. Po wprowadzeniu przez Rosję zakazu wwozu mięsa w 2005 r. rządowi PiS udało się umiędzynarodowić sprawę, czyniąc z niej problem unijno-, a nie jedynie polsko-rosyjski. Rosja zniosła embargo, gdy Tusk zgodził się wrócić do poziomu bilateralnego…”
Dziennik, 2013-08-27

dzięki Bogu na razie jesteśmy na etapie mityczno-heroicznym formowania narodu i dlatego trochę przesadzam, oraz pańskim gestem, hurtowo – daruję naszemu sąsiadowi wszystkich hetmanów zaporoskich.
Choć wszyscy wiemy, że żadni to Ukraińcy. Daję sąsiadowi za friko nawet naszego ulubionego Samuela Zborowskiego…:)))

Jednak oni wszystkich nie chcą i tylko kręcą nosem…

W okresie sowieckiej dominacji szczególnie hołubili Chmielnickiego. Wiadomo podpisał się pod Ugodą Perejasławską i rezał Lachiw aż furczało…
Trudno sobie wyobrazić, żeby w tamtych czasach czule wspominano hetmana Wyhowskiego. Reprezentującego Sicz w Ugodzie Hadziackiej.
Która (gdyby nie podburzone przez Moskwę pospólstwo) mogłaby okazać się najszczęśliwszym rozwiązaniem…

Teraz wraca się do tragicznej postaci Mazepy, dyplomaty Rzeczpospolitej, który zręcznie lawirując usiłował się równo zdystansować od wszystkich.
Wraca się hetmana wykształconego, o szerokich horyzontach, który poza 6 innymi językami, doskonale władał małoruskim, oraz, co ważne, posługiwał się nazwą Ukraina…

Z biegiem czasu (poza krótkim epizodem z Petlurą) nic nam nie chce się ładnie złożyć.
Dzisiaj filorosyjska część Ukrainy stawia pomniki ofiarom UPA, zaś emancypacyjna, skłaniająca się ku Zachodowi – jej twórcy Stefanowi Banderze…
Bez Machiavelliego nic się tu nie ruszy.:)))

A dykteryjkami to Pan mnie nie zaskoczy… sorki.
W salonie24 nabrałem dużej wprawy w konwersacji z miejscowymi idiotkami…

Ostatnio jedna z nich przekonywała mnie, że nasz Józef Poniatowski (wraz Napoleonem) napadł kiedyś na Niemcy, a napadnięci, w przeciwieństwie do nas, nie są wiecznie rozdrapującymi rany nacjonalistami, więc ufundowali agresorowi pomnik ze skwerkiem… W Lipsku…
Ładne?

Wobec tego, musiałem zaproponować byśmy dr Hansa Franka uhonorowali podobnie. Pomnikiem ze skwerkiem…
W końcu temu włodarzowi naszemu wiele zawdzięczamy, choćby wały przeciwpowodziowe…

A mieszkańcy Lipska, co zawdzięczają Pepiemu? Zmącenie wody w Elsterze i przytkanie miejskiego wodociągu tupecikiem?

Pozdrawiam serdecznie