Pietia to imię męskie…:))
Nie jest trudna, trudna byłaby jak bym prosił o wymienienie wykonawców, których płyty znajdują się w pudle na dachu.
Wszystkich, bo przynajmniej jednego każdy by wymienił...
No właśnie, jeśli z Pietią jest kłopot, to zagadkę uznam za rozwiązaną, jeśli poda się imię i nazwisko kogoś z pudła.:))

…w rozwiązywanie zagadek, mam absolutnie niezwykłe doznania słuchając (a i o dziwo, oglądając) Twoich Wielkorusów. Zawsze kochałem amerykański, irlandzki i szkocki folk, specyficznym uczuciem darzę bluegrass. Ale ruskie i ukraińskie rzeczy mają rozgrzewającą moc…

No. Co do Pietii, to tylko Iwana Kupałę zobaczyłem. Ale u niego nawet w zespole żadnego Pietti nie ma…

Tak z nonszalancją , od niechcenia… nie będę się wdawał w rozwiązywanie zagadek.:))

Wbrew temu co się pisze, nie jest to kapela stricte folkowa…
Tu pieśń – Что за песни!, szczególnie znana starszym koderkom i koderom, z nieznanym z wcześniejszych wykonań elementem kupały.

Czy to nie Ty (z Adamem) pisałaś, ze tu nie ma presji? Ależ skąd…
Trudno, teraz to już nie mam wyjścia…:)

Na cytatach i odwołaniach zawartych w videoclipach Otawy mógłbym zrobić habilitacje; w autobusie marki Leningrad, wisiały proporczyki Wodza Rewolucji. Takich już nie ma od ponad ćwierćwiecza…:)

No tak, wiadomo… Kraków!
Licea sióstr Prezentek i ojców Pijarów – inkwizycja oraz mroki średniowiecza.
U nas postęp rządzi – mamy Bednarską i liceum Jacka Kuronia… :)

Promuję, bo lubię: za dystans i inteligencje… Muzycznie oczywiście też choć, jak na mój gust, repertuar zbyt eklektyczny.

W związku z kalamburami, lekcjami i Leningradem/Petersburgiem mam do Ciebie Laeniu pytanie…
Widzę mostek… po nim Alosza przechodzi na drugą stronę, i na takim samym instrumencie, co Stary Gruzin, obaj przemiennie graja tę sama melodię… jakby rozmawiali mimo odległości…
A mnie zaraz do głowy przychodzą, też pochodzący z Petersburga, twórcy filmu Уроки русского!
Czy mi przypadkiem już kompletnie nie odwaliło?

A to mnie zmartwiłaś...
Znaczy, w blogosferze już raczej nie odniosę sukcesu.
W każdym razie, thx za info o Tajnym Archiwum Watykanu, spróbuję jeszcze tam.

I pomyśleć, ze najlepsze blogerskie lata straciłem na dociekaniu, dlaczego Żyd Kolumb nie został w Ameryce?
Co nawiał (przypomnę; przed antysemityzmem szalejącym w katolickiej Hiszpanii), to wrócił.
A czynił to po wielokroć…
Przecież nie był blogerem salonu24.
Że za każdym razem, kiedy czmychał zabierał na pokład katolickich misjonarzy, dało się łatwo wytłumaczyć; to nie byli misjonarze, tylko przebrani za nich rabini

Mój Stary Kumpel tego sekretu nie zdradził do końca swego blogerskiego żywota…

Niejeden Rosjanin ma na imię Pietia…
Twój byłby na Zachodzie zrozumiany, zrobiłby tam karierę, może nawet wygrał konkurs Eurowizji.

o i lavado tutaj wpada
fajnie
:)

Nienerwowo, powolutku, montuję karuzel dla karaluchów…
Będą miały fajowo.:)

Fascynującą Historią podzielił się ze mną Mój Stary Kumpel z Kreuzbergu.

Tajemną prawdę posiadł... z pierwszych ust! Oral history…
Tzn. ze zmyslowych ust hiszpańskiej aktorki – powszechnie znanej z roli pokojówki, brawurowo odegranej w jakimś epizodzie u Pedro Almodovara.

Panny – sprawa oczywista – żydowskiego pochodzenia.
Co to jej pra…pra… pra… pra… dziadkiem był kucharz, zaokrętowany w kambuzie Santa Maryi.
W nim to, żeby nie było żadnych wątpliwości, warzył był jedynie koszerną strawę.
Źródło zatem… nie w kij dmuchał!

Co do noblisty Aarona Koźmińskiego z Kłodawy maleńka uwaga – bez wątpienia stałby się niemieckim Żydem. Takich było najwięcej…

Pozdro:))

lekkie mdłości spowodowane filmikiem nie ustąpiły ani po 2-giej secie, ani nawet po 3-cim secie zmagań.

Powiem szczerze: chociaż przez całe życie nikogo ani niczego się raczej nie bałem, to dziś ogarnia mnie lekki lęk przed kolejną wizytką w kraju.
A idąc, jak to się dziś mawia ‘Waszczem na całośc’, dodam wprost: zwykły, cuchnący strach mnie ogarnia, że z dnia na dzień rośnie przeogromna szansa, iż ktoś od lat mi znany, od lat lubiany w każdej chwili może okazać się sprzedajnym skurwielem i to od wielu, wielu już lat.
Śmierdzący strach przed podawaniem ręki nowopoznanym ludziom.
Strach przed piciem brudzia na weselisku z byle łachudrą bez zaświaczdczenia o dobrym prowadzeniu, potwierdzonym przez [sprawdzonych] przedstawicieli przynajmniej 10 Fundacji i Instytutów.
Strach przed powiedzeniem jakiego, najgłupszego nawet żartu, czy przed zagraniem i zanuceniem najgłupszego kombi akordów, na zabytkowej siemistrunnoj, żeby przy okazji nie okazać się niedouczonym dupkiem albo nie wyjść na zdrajcę narodu.

Krótko mówiąc STRACH mnie ogarnia, aby spowodowanym przez długą izolację od Jedynie Słusznych Tytułów Prasowych, brakiem wglądu w sedno istnienia, swym nieopatrznie głupim slowem, bądź gestem wielu dobrym w zalążku ludziom, lekkomyślnie przykrości nie sprawić. 8[

I gde tu żyć Pane Yassa? Gde tu żyć?

Dopiero co myślałem, iż Ojczyznę mam wszędzie gdzie se tylko łeb na klepisku złożę, a tu sie okazuje, że jeszcze chwilka i bede musiał wy..bać do Nowej Gwineii, coby se te dejzies od dołu móc wąchać bez zbytniej nerwacji i bez szansy na mezalians z samą glebą :{

pozdrawiam

Nie wyobrażam sobie sytuacji, w której nie podałbym komuś ręki z powodów światopoglądowych.
Uciekając zaś od polityki…
Kiedy na koncercie, dla podkręcenia atmosfery, potencjometr idzie w górę, to w trosce o własne zmysły wychodzę. Choćby był to pożegnalny występ Micka Jaggera z kumplami…:)

Pozdro

Piszesz Yasso :
“Nie wyobrażam sobie sytuacji, w której nie podałbym komuś ręki z powodów światopoglądowych.”

Tak też myślałem.
Natomiast ja w w/w komentarzu wyobrażałem sobie raczej sytuację odwrotną.
Myślałem o tym wspanaiałym odcieniu bielszej bladości na twarzach audytorium, gdy po lekko chemicznej rozgrzewce zadarzylo-by-misie zanucić Maruśke albo śmignąć na barze kozaka z przygwizdem, że o deklamacji jakich nieskromnych żartów o semicko-chamickich ruchach narodowowyzwoleńczych na okupowanych przez Roma Aeterna wschodnich rubieżach Imperium, już dla samej przejrzystości przekazu nie będę wspominał.

pozdrawiam

ps. ad2 – bywam jeszcze czasem na 2 rodzajach koncertów – a.) ..capella b.) unplugged, tak więc mnie osobiście potentio-power już raczej nie zagrozi.

Taaak.. min widzę rzeczywiście sporo.
Tak po obu stronach barykady, jak i w karmanach siedzącej na niej żurnalii.
Tylko trałowców wciąż niczym na lekarstwo.

Więc raz jeszcze przepraszając za rusycyzmy, którne w rodzimej martyrologii do dziś bywają często ‘conditio sine qua non’, pozwolę sobie dorzucić smutną refleksję,
że wspominając wyblakłe już na murach napisy ‘dawniej E.Wedel’, zaczynam pomalutku odczuwać tęsknotę do śmigniętych Banksowym sprayem:
Min niet!

Zabytkowe adaptery Bambino są dziś już zbyt kosztowne dla działajacych bezgrantowo dyletantów z Larvardu.
Udało mi się natomiast zdobyć inną karuzelę, w wersji 3.0

pozdrawiam :)