Kolumna, w której jedzie dwóch prezydentów, porusza się drogą wybraną poza uzgodnioną wcześniej trasą. W ostatniej chwili? Po pewnym czasie podróżujący wespół z prezydentami samochód, wiozący dziennikarzy, dostaje polecenie wyprzedzenia całej prezydenckiej kolumny i jechania na jej czele. Polecenie wypełnia na wąskiej, górskiej drodze, z prędkością znacznie większą od stu kilometrów na godzinę. Przerażając jadących samochodem dziennikarzy wyprzedza inne pojazdy kolumny i cel osiąga. Jedzie przodem. Wbrew przyjętym zwyczajom.

W pewnym momencie wszyscy stają. Ktoś ich zatrzymuje. Ktoś mający władzę zatrzymywania prezydenckich kolumn. Prezydenci wysiadają ze swych opancerzonych limuzyn. Trzydzieści metrów od drogi stoi kilku drapichrustów i wykrzykując po rosyjsku strzela, prawdopodobnie w powietrze, trzema najprawdopodobniej seriami. Potem chyba uchodzą, przez nikogo nie zatrzymywani. Mimo, że w kolumnie znajdują się żołnierze uzbrojeni w najnowocześniejszą broń i najlepiej wyszkoleni w armii gruzińskiej a zapewne i w polskiej.

Na miejscu jest także ekipa dziennikarzy, którzy nie towarzyszyli prezydentom a zapewne swoim zwyczajem, wiedzieni dziennikarskim nosem, zjawili się niechcący na miejscu incydentu.

Zazwyczaj podekscytowany prezydencki minister, odpowiedzialny za jego wizerunek, spokojnie tym razem powiada, że strzelali Rosjanie.

Na konferencji prasowej, po jakimś czasie po zdarzeniu odbytej, prezydent Polski potwierdza słowa swego ministra. Strzelali Rosjanie. Wnosi to z okrzyków, które słyszał a które były wznoszone w języku rosyjskim.

Rzecz miała miejsce w bliskości gruzińskiej stolicy, niedaleko jednak od granicy Południowej Osetii.

Incydent, jeżeli przyjąć słowa prezydenckiego ministra i Prezydenta za prawdziwe jest dla Rosji ambarasujący. Oto się okazuje, że na terytorium Gruzji, uznawanym także przez Rosję za do niej należące, wbrew uzgodnieniom z Unią Europejską, grasują rosyjskie oddziały, które swoje rozpasanie posuwają do tego, że prezydent jednego z unijnych krajów, członka NATO, znajduje się z ich powodu w stanie bezpośredniego zagrożenia życia. Jednocześnie swoją niesubordynację kontrolują tak dalece, że strzelają w powietrze. Dzięki czemu zresztą udaje im się bezpiecznie oddalić mimo, że swoja niecnotę praktykowali w odległości trzydziestu metrów od śmiertelnego zagrożenia.

Najprawdopodobniej w BORze pojawi się kilka wakatów.