O!, i to mi się podoba, odciął się Pan i jest git! Mało Pan z mojego tekstu i komentarzy zrozumiał, ale to, prawda, nie jest jeszcze warunek, żeby nie pisać. Można pisać o wszystkim, nawet kiedy się nie rozumie; sam tak robię, więc nie będę innych pouczał.

W sprawie krwi. Dla mnie najprzyjemniejsze uczucie, kiedy już wypiję z rana kawę, to jest wtedy, jak gorąca krew dużego żubra zaleje mi twarz. Nacieram się krwią, skaczę w czerwonej kałuży, prycham w górę krwistymi bańkami. Taka słabość. Moim koledzy mówią, że to nie krew, ale farba, ale ja uważam inaczej. Bo ja kocham żubry.

Czołem, dziękuję za poświęcony mi tekst. Proszę co jakiś czas o mnie pisać. Startuję w konkursie na blogera przyszłego roku,

referent

PS. Ten fragment o upokorzeniu i zniszczeniu mnie zmartwił. Niech Pan wskaże łobuzów (łobuza). Pójdziemy tam grupą i wybijemy z głowy.

—————————————————————-
referent – wolny kozak, ale dokładny

głośno nie chwaliłbym sie,że piszę teksty,których inni nie rozumieją,lub odczytują opacznie.

Przecież to wg mnie świadczyłoby o tym,żem nadczłowiek,nadinteligent,czyli taki zaściankowy bożek

ja Ciebie rozumiem, ale jak powiedział pewien klasyk – to, ze będziemy dobrze mówić o zmarłym nie sprawie, że będzie on lepszy niż był. to tak na marginesie, bo w gruncie rzeczy to masz rację z tym pastwieniem.

a kibolem Bulzackim (akurat musiał się Zmienników czepić :P) proszę się nie przejmować. jak ktoś nie ma argumentów to zawsze Michnika, albo lewaka wyciągnie…

pozdrawiam

Faktycznie – Ty akurat masz moralne prawo apelowania: “ciszej nad grobem”.

Ale szacunek należny wrogowi, przynalezny jest jedynie tym, którzy walczyli uczciwie i na ubitej ziemi. Prawda nie przestaje być prawda tylko dlatego, że nie mówimy o niej. Jak to już kiedyś zauważył Pan Yayco – oceniając tych, co na szczytach (z własnejk woli i ku własnym interesom) bolszewickiej kolonii stali, nie mozemy sie skupiać na tym, czy pisali dobre artykuły, kochali rodzine i dbali o psa. Bo nie o to idzie rzecz. Rzeczy nazywać należy po imieniu. Złych nazywać złymi. Bo ich uczynki nie zmieniają zabarwienia z chwilą ich śmierci. Tu podpisuję sie pod słowami Docenta.

Należy osądzić, nazwać po imieniu – i jeśli taka będzie nasza wspólna dobra wola, odstąpić od karania. Ale relatywizm w pewnych obszarach jest niedopuszczalny.

Wiesz Zenku co podoba mi sie w ściganiu serbskich, chorwackich i bośniackich zbrodniarzy z bałkańskich wojen lat 90-tych? Nieuchronność. Złapią i osądzą ich wszystkich. Wcześniej lub później. Nic tak nie działa na potencjalnego zbrodniarza, jak nieuchronność sądu i sprawiedliwości. I nie mam na mysli tego Ostatecznego.

Pozdrawiam Cię, pozostając w zdaniu przeciwnym. W szacunku do Ciebie. Bez zmian.

użył Pan liczby mnogiej, więc chodzi też zapewne o mnie.
Nie wypada bym nie odpowiedział.

Jeśli pamięć mnie nie zawodzi to byłem już dla Pana; żołnierzykiem PiS, fanatykiem Jarkacza, egzekutorem tych, którzy nie klepią tego co on.
Toteż z wdzięcznością przyjmuję ten kolejny zaszczytny tytuł kibola.

W podzięce, krótka mówka:

Było to dawno temu.
Jako świeżo upieczony student, jak zwykle spóźniony, biegłem na zajęcia…

W pewnym momencie od strony biblioteki dobiegł mnie chóralny śpiew:
„Sojuz nieruszymyj riespublik swobodnych,
Spłotiła nawieki Wielikaja Ruś,
Da zdrawstwujet sozdannyj wolej narodow,
Jedinyj, moguczij Sowietskij Sojuz!....”

Zaciekawiony zbliżyłem się i ujrzałem grupę kolegów. Jeden z nich stał na ławce i robotycznym, zwolnionym gestem pozdrawiał śpiewających.
Od rozradowanych dowiedziałem się, że właśnie zmarł Lońka Breżniew.

Nie powiem, żeby mnie specjalnie ta wiadomość zasmuciła.

Na zajęciach usiadłem obok mocno zbulwersowanego sytuacją kolegi K.:”dzicz, robią sobie jaja ze śmierci”- reakcja podobna do reakcji naszych wrażliwych txt kolegów.
Ja wiedziałem, że K. pochodził z dynastycznej rodziny ubeckiej.
(Dziadek w Informacji Wojskowej, tata w SB) to i rozumiałem jego uczucia.

Dla niego Breżniew był człowiekiem i to dość bliskim. Spokrewnionym ideowo.
Nie mogło być inaczej, zmarłego i rodzinę K. coś łączyło.

Dla całej reszty, Breżniew był jedynie groteskowym symbolem totalitaryzmu sowieckiego.

Przeczytaj jeszcze raz Zenku tekst pana Referenta, przeczytaj i mój komentarz.

Dla mnie MFR nie był ciepłym i miłym właścicielem jamnika szorstkowłosego z sąsiedztwa.
Nie był nawet łaskawym obrońcą braci Kowalczyków.(O czym nikt by nie wiedział, gdyby w ostatniej chwili fakt ten zmarłemu się nie przypomniał)

Był aparatczykiem od 1946 roku do końca. Wykształconym z INS przy KC PZPR – instytucie produkującym partyjne kadry.
Był osobą piastującą najwyższe stanowiska w komunistycznej Polsce.

Był symbolem państwa totalitarnego- odpowiedzialnego za zapaść cywilizacyjną tego kawałka Europy.
Zapaść z której nie możemy pozbierać się do dziś.
Jeśli on za nic nie odpowiada, to kto? Pan Bóg?

A gdy czasy się zmieniły i budzimy się w podobno, wolnym, praworządnym i demokratycznym państwie, MFR jest fetowany i cieszy się specjalnymi względami. Znajduje licznych obrońców.
Za co? Za zasługi? Jakie?

Szczęściarz , prawdziwy szczęściarz .
O tym i tylko o tym jest ten tekst.

Pozdrawiam serdecznie

Ps.
Jeśli ktoś histerycznie uzna, że insynuuję mu przynależność do komunistycznych organów bezpieczeństwa, to z góry gratuluję lotności umysłu.:)

Wracaj!

~Akcja “Potrzebuję nowego płuca”: do dnia 21 stycznia na konto wpłynęło
406 300 zł~

dla czemu robicie mnie pod górkie?,co złego Wam uczyniłem,że nie do ,że utworki nie po polskiemu to i jeszcze z przesłaniem,któremu ja cwok niekumaty wyznać nie potrafię.

Pozdrawiam serdecznie fajniastych przyjaciół z TXT

i oby tak zawsze było,że muzyka łagodzi obyczaje,bo wcześniej to dostrzegli,doswiadczyli.
Niech nam po wsze czasy muzyka gra!

Ukłony