Rozbawiłem się bardzo informacją, iż nowe badania dowodzą, że bastowanie z spożywaniem alkoholu, także w stopniu umiarkowanym, może prowadzić do problemów zdrowotnych, jak depresja czy obniżenie zdolności mózgu do produkcji nowych komórek nerwowych.

- U myszy, które piły alkohol przez 28 dni – napisali w Internecie – zachowania depresyjne były widoczne po 14 dniach od zaprzestania podawania im alkoholu. Ten fakt sugeruje, że osoby, które przestają pić alkohol mogą doświadczyć spadku nastroju po upływie kilku tygodni od momentu, gdy alkohol opuścił ich krwioobieg – mówi prowadzący badania Clyde W. Hodge.

Zachowania depresyjne myszy zostały zbadane za pomocą testu wymuszonego pływania – Porsolta. Gryzonie, którym odstawiono alkohol, umieszczono następnie w pojemniku z wodą i pozwolono im pływać przez sześć minut. Myszy z reguły pływają dobrze (proszę mnie nie pytać czy myszką, czy żabką – uwaga AK) i takie zadanie nie stanowi dla nich problemu. Tymczasem testowane myszy pozostawały często w bezruchu, co było zapewne przejawem ich depresji. Z przyczyn humanitarnych zapewne nie poinformowano PT czytelników, że większość myszy poszła na dno…

Dość przypadkowo, jakieś dwa miesiące temu, stałem się wraz ze Stachem inicjatorem i uczestnikiem badania stada kruków i wron. A było to tak. Stachu wyczaił dwa 100-litroiwe baniaki z 30-letnim winem z dzikiej róży, które przejął w wyniku zejścia śmiertelnego członka swojej rodziny. Nie, nie… zejście nie miało związku z winem, a najzwyklejszą fizjologią…

Ponieważ jestem abstynentem (nie ma to związku z AA, ani podobnymi…) Stachu musiał poszukać kompanów, co nie stanowiło problemu, ja byłem obserwatorem, i nie piszę tego dlatego, że żona to może przeczytać.

Pili chłopcy dwa tygodnie, mimo, że wino ich zdaniem było cymes, na moje oko było mętne, na pewno zabrudziłoby dekanter Panu Yayco. Chłopaki odcedzali je na bibule i osad wyrzucali do ogrodu. Nazajutrz cała masa ptaków wyżej wymienionych, a były też i pomiędzy nimi szpaki, sprawiała wrażenie jakby była w stanie wskazującym na spożycie, czyli krótko mówiąc, wykazywała niechęć do latania, a zdecydowanie bardziej do krakania.

Kiedy wino wypito, skończył się i osad. Przez następne dwa tygodnie ptaszyska włóczyły się smętne po ogrodzie, łypały spod oka na mnie podczas koszenia zielska i wyraźnie były przygaszone. Znakiem tego miały depresję. Zdecydowanie bardziej im było do twarzy w stanie manii. I tych bluzgów w ichniejszym języku, też w ogrodzie zaczęło brakować…

No, to ja się pytam? Ciężkie dolce wydawać na badania myszy, kiedy za darmo (no powiedzmy za parę skrzynek piwa (tu następuje nazwa marki…) można mieć wyniki badań nad ptakami, z którymi przecież ludziom bardziej po drodze jak z myszami…